*2020 Wattys Kazananı* "Şartın nedir?" Gülümsedim ve üstüne yaslanmakta olduğumuz gri, demir çitte kayarak yaklaştım. "Üç soru. Bu üç soruyu bana sormayacaksın." Bilmemekten hoşlanmazdı. Asla hem de. "Neymiş onlar?" "Nereden geldiğim, neden burada olduğum ve sonrasında nereye gideceğim." Cevap vermeden önce düşündü. Her zamanki gibi sonradan pişman olmayacağı hiçbir şeyi yapmıyordu. "Bu kadar mı?" Dudaklarımı birbirine bastırıp başımı olumlu anlamda salladım. Gözlerini yeniden boşluğa dikti. Kafasında evirip çeviriyordu her türlü belirsizliği. Aylar sonra neden şu anda karşısına çıktığımı, söylediğim şeylerdeki amacımı tartıyordu. Teklifimi kabul etmeme ihtimali daima vardı. Yüzüne bakıyordum, kabul etmesini hayatımdaki her şeyden çok istiyordum. Derin bir nefes alıp verdi. Sormamasını istediğim üç sorunun onun başına açabileceği dertleri düşünüyordu, ancak merakına yenik düşmüştü bir kere. Ve bu, onda, merakını giderene kadar nefes almamak demekti. Ben de buna güvenerek gelmiştim zaten. Benimle yaşayacağı son maceraya merhaba demek için gözlerime baktı. "Çok işimiz var sizinle küçük hanım." * instagram.com/alyaoztanyel

Kelebek ömürlü bir genç kadın, asırlarca sevse doyamayacağı bir adama tutuldu.

Sinan Tümer; başarılı, insanın içini eriten ses tonu ve kusursuz diksiyonu olan bir spor spikeridir. Yurt dışında çalıştığı kanalda Beşiktaş'ına laf ettiği için canlı yayına gelen konuğuna kafa atıp, istifa eder ve Türkiye'ye dönmeye karar verir. Bütün spor camiası şerefli davranışıyla onu bu dünyaya kabul etmeye hazırken; aynı şeyi abisi, yengesi ve yeğeninin bakıcısı başarabilecek miydi? Resmi instagram hesabımız; @vurduveaskwattpad ⚫⚪

Su akıp gider hayatta. Saf ve durudur hep. Yaşam kaynağıdır. Nefes almak gibidir Su. O olmazsa yaşayamazsınız. Rüzgar kaplar tüm vücudunuzu. İyi hissettirir sizi. Yaşamak için ona da ihtiyaç duymak zorunda kalırsınız bir süre sonra. Zaten karanlığı ve gizemi seven Rüzgarsız yapamaz hayatta. Çünkü Rüzgar sizi saklar tüm kötülüklerden. Aydınlığa kucak açarken sizi o uçurur hayallerinize. Bu Su ve Rüzgarın hikayesi. Aslında bu hepimizin hikayesi. Yine bizim dediğimiz o bağ evinin sıcacık kalbi olan kalın söğüt ağacının dibinde oturuyorduk. Kim bilir belki de kayıplarımızı düşünüyorduk, geçmişimizi, duyulamayan çığlıklarımızı, birbirimizi. Manzara eşsizdi. Ama manzara bizimle eşsizdi. ''Rüzgar?'' dedim ismi ağzımdan Tanrım der gibi çıkıyordu. ''Hı?'' dedi tüm öküzlüğüyle. ''Yaşananları unutabilecek miyiz?'' dedim sessizce. Kaşlarının çatıldığını biliyordum. ''Unutamayacağız.'' dedi çok açık sözlüydü. ''Ama birbirimize unutturmaya çalışacağız.'' dedi büyük bir dikkatle. Belimdeki elleri daha sıkılaştı. ''Ve ben çok güzel bir yöntem biliyorum.'' dediğinde istemsiz bir şekilde gülümsedim. Doğruldu ve birbirimizin hayatnı kazıdığımız bu ağacın dibine, battaniyenin üzerine yatırdı beni. Artık üzerimdeydi. ''Lütfen...'' dedi hırıltılı bir sesle bu sırada eli t-shirt'ümü parçalamıştı bile. Sadece sutyenimle kaldığımda devam etti. ''Lütfen beni bir daha bırakma Su,seni seviyorum...seni seviyorum...seni seviyorum.'' Ve bir kez daha bana sahip olmak için dudaklarını boynuma gömdü.

Bir adam var; nefret dolu, hırs dolu, geçmişinin mahkumu yaşayan. Bir kadın var; hayat dolu, huzur dolu, sabır dolu geleceğine tutunarak yaşayan. Hayalleri ölmüş biri, hayalleri olan birine aşık olursa ne olurdu ki? ''Kapak tasarım busra_ari <3''

Nisan Güneşi ve Nisan Güneşi 2 burada yayınlanmıştır.

Yaralar vardır; Hiç kapanmayacakmış gibi hissettiren. Yaralar vardır; Kapanmış olsa bile dokununca sızlayan. Yaralar vardır; Kapandığına dair bir iz bırakmayan. ✱ Batu ve Melis... Hayat onlara oyun oynamış ve yüreklerinde kapanmayacağını sandıkları yaralar bırakmıştı. Ancak bilmedikleri bir şey vardı. O da; birbirlerinin yaralarını saracaklarıydı. #Yayın hakları yazara aittir.

"Bir adam sevdim. Ve sonsuz bir melankolinin koynuna düşüverdim." Okyanus Kadar Mavi adlı kitabın devamıdır.

"Bir acı var kalbimin tam sol köşesinde. Hemen sen kokan satırların arasında beliriveren çok fazla acı var, sevgilim."

ŞİMDİ EPSİLON YAYINEVİ KATKILARIYLA TÜM KİTAPÇILARDA... ------- "Biz, aynı rengin iki farklı tonuyduk. Bir yanda soğuk bir gecenin üzerine dökülen ay ışığı, diğer yanda kar yağarken bile parıldayan bir güneş... O ve ben, birbirinden uzak ama aslında bir o kadar yakın iki kişiydik. O ateş, ben baruttum. Temasımız son derece yakıcı olabilirdi ve birbirimizden uzak durma ihtimalimiz, bir buzulun ortasında can çekişen kıvılcım kadar yetersizdi. Kimisi buna kader diyebilirdi, kimisi tesadüf... Ne söylendiğinin önemi yoktu; şu noktada önemli olan tek şey ateşin kuvvetiydi."