Ellerimi saçlarıma atıp hafiften çekiştirdim. Bugün de bitse yarın hafta sonuna giriyorduk. Son sınıf olduğum için test çözmem gereken bir hafta sonu ilgi çekici gelmese de uyuyabilmenin düşünü kurmamak mümkün değildi. Ve kapı çaldı. Üç vuruş. Acelesiz. Açılmak istemiyor gibi. Yine de hemen ardından kapı aralandı ve genç bir erkeğin başı aralıktan göründü. Hoca da susunca tüm dikkat kapıya yöneldi. Kapı tamamen aralanınca zorla tüm dişlerini gösteren kişi tamamen belirdi. Parlak beyaz dişleri ve sakalsız, pürüzsüz yüzü arka sıradaki kızları uyandırmaya yetmişti. "Buyur oğlum?" dedi Faik hoca. Çocuk o kadar uyuşuk davranıyordu ki bu bulaşıcıydı. Konuşmak hiç istemiyor gibiydi. Buna rağmen hemen gideyim gibi bakıyordu. Bakışları gözlerime yapıştığında bunu daha iyi anladım. Ne kadar ifadesiz ve sakin görünse de kapıya koşacak gibiydi. Gözlerini gözlerimden çekmeyince ürperti bedenime yayıldı ve yanımda oturan kıza bakışlarımı çevirdim. Şimdi o da kalemini sıraya bırakmıştı. "Rahatsızlık verdim üzgünüm. Selin'in gelmesi gerekiyor." Sınıftaki ürpertici sessizlik devamlılığını korurken herkes Selin'e baktı. Bana.