Gökyüzü ağlar, beyaz ışık kırılır ve gökkuşağı oluşur. Bir kalp kırılır. Göz yaşı döker ve gökkuşağı oluşur. Ben gökkuşağıyım. Renklerim etrafa saçıldı. Şimdi ise toplamaya çalışıyorum.

Lise son olan eğlenceli bir kız ve onun kadar eğlenceli arkadaşları... Tabi bizim kızımız biraz sakar ama çok şükür bu zamana kadar bir yerini kırmadı😂 Ha birde bu zavallı kızımız ne zaman her şey very good dese illa bir şey oluyor buda bizim kızımızın nazar boncuğu olsun 😂

o çocuğu bizim sınıfın kapısında gördüm. "Senin bursa ne işin var?" dedim. Çocuk "Sanada merhaba. Yeni geldim bu okula ve bu sınıftayım. Asıl sen , hayır.. Yoksa..." ikimiz de aynı anda "OLAMAZ" diye bağırınca sınıfın kapısı açıldı...

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."