Sequel in "Moonlight". Επέστρεψα πίσω για εκείνον. Και μόνο για εκείνον. Πίσω στον καλύτερο μου φίλο που ερωτεύτηκα δίχως φόβο ή δισταγμό. Μηδένισα κάθε μίλι, κάθε απόσταση μεταξύ μας, μα τελικά η καρδιά του ήταν εκείνη που είχε φύγει πραγματικά μακριά. Ποτέ δε θα κρατούσα το φεγγαρόφωτο ξανά στην αγκαλιά μου με τον ίδιο τρόπο, ποτέ δε θα έλαμπε ξανά για εμένα. Είχε ξημερώσει μες τις ψυχές μας και το φως του ήλιου έλαμπε πλέον δυνατά. Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη αγάπη προς τον ήλιο, γι'αυτό και πληγώθηκα. Είχε πλέον το φως του ήλιου στο πλάι του. Φεγγάρι και ήλιος έγιναν ένα, μα εγώ ήμουν το αστέρι που πάντα θα έλαμπε πλάι του αλλά αυτός και πάλι αναζητούσε τον ήλιο που δεν ήταν ενίοτε εκεί. All Rights Reserved © annalazou Μάρτιος 2017 - Ιούλιος 2017 [Βιβλίο 2 από 2]

°Κοίταξε την καταστροφή της και το μόνο που μπορούσε να αντικρίσει ήταν εκείνος.°

*Υπο διόρθωση* Η ζωή της Lydia είναι μια συνηθισμένη ζωή, όπως σχεδόν κάθε έφηβης κοπέλας. Αυτή είναι μια κοινωνική όμορφη κοπέλα, με καλούς γονείς και φίλους. Βγαίνει έξω και διασκεδάζει όμως κάτι της λείπει, το διαφορετικό και το τολμηρό. Ο Harry είναι ένας 21χρονος νέος, η ζωή του είναι λίγο εως πολύ διαφορετική. Ναρκωτικά, συμμορίες, φυλακή, εχθροί, πολλά κορίτσια και διασκέδαση. Αυτή είναι η καθημερινή ρουτίνα του Harry, όμως πλέον του φαίνεται βαρετή, για αυτό προσθέτει σε αυτή την τελευταία τάξη του λυκείου καθώς δεν την τελείωσε ποτέ. Τι θα γίνει όταν ο Harry μπλεχτεί ξαφνικά στην ζωή της Lydia και αυτή στη δική του?;. Θα μπορέσουν αυτοί οι δύο να ζήσουν τα πράγματα όπως αυτοί θέλουν ή τα προβλήματα που θα υπάρξουν μεταξύ τους θα τους απομακρύνουν;. --------------------------- Υψηλότερη θέση: #1 Το εξώφυλλο το έκανε η @ItsDin-L ευχαριστώ για αυτό το τέλειο εξώφυλλο.

"ΕΙΠΑ ΚΑΤΙ ΓΑΜΩ ΤΗ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ" ξανά φώναξε και χτύπησε τη μπουνιά του πάνω στο τραπέζι. "Πο..πονάω" ψιθύρισα αδύναμα έτοιμη να λυγίσω και να βάλλω τα κλάματα. ++ Η Ανθή είναι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι σεμνό, γλυκό και συνεσταλμένο. Μπορεί να είναι κόρη ενός πλούσιου επιχειρηματία όμως στη ζωή της μόνο πλούτη δεν γνώρισε. Δεν προκαλεί ποτέ μπελάδες και προσπαθεί να περνάει πάντα απαρατήρητη, αφού τα κόμπλεξ τόσο για την εμφάνιση της όσο και για τον ίδιο της τον εαυτό την κρατάνε μακριά από τους γύρω της. Φιλίες ή κάποιο εφηβικό έρωτα δεν έχει να θυμηθεί. Μόνο κακίες και κλάματα. Όταν η μητέρα της βρίσκει μια καινούργια δουλειά αναγκάζεται να μετακομίσει και για κακή της τύχη στο νέο σχολείο θα κάνει το τρομερό λάθος να πέσει πάνω στον Στέφανο, το πιο τρομαχτικό και άκαρδο αγόρι. «Η γνωριμία τους ξεκινά από το κεφάλαιο 5» Βιβλίο που περιέχει τοξικές, βίαιες, μάτσο, σεξιστικές μη αποδεκτές συμπεριφορές... #1 θέση αγάπη, ρομαντική, έρωτα, δράμα 2018 #1 θέση εφηβική φαντασία 20.04.2018

[COMPLETED] A man so mentally unbalanced drowning in a world of judgement and nonacceptance finds himself in front of the only woman that will treat him as an equal. But will his undeniably demeaning track record of the amount of times blood has been stuck under his fingernails cause yet another therapist to give up on him? Or, for once, will he finally be capable of loving someone other than his first murder and himself?

Αυτή είναι η συνέχεια του After. Η σχέση του Harry και της Tessa θα δοκιμαστεί με τρόπους που ποτέ δεν περίμενε, αλλά αυτός ήξερε τι θα συμβεί. Αυτή η ιστορία ανήκει στην Anna Todd. Εγώ απλά μεταφράζω.

❝You're holding my heart captive. But you don't even know that you have it.❞ © Copyright Qveendom 2013-2015 All Rights Reserved [highest rank #50 fanfiction] !!WARNING: SLOWLY EDITING!!

Ακόμη τον αγαπώ. Ήταν από τους πρώτους φίλους που είχα ποτέ. Την πρώτη μέρα στο σχολείο, μου πρόσφερε τον κόκκινο μαρκαδόρο, το οποίο είναι το αγαπημένο μου χρώμα, έτσι γίναμε αχώριστοι . Ήμασταν σε μερικά μαθήματα μαζί, στις ομαδικές δραστηριότητες ήταν πάντα εκεί να με ενθαρρύνει και να με κάνει να χαμογελάω/γελάω και ενίοτε από τότε δεν υπήρχε τρόπος να είμαστε χώρια. Θυμάμαι τις ημέρες όταν φτιάξαμε το δενδρόσπιτο μου, να πηγαίνουμε για βόλτες στα πράσινα χωράφια του Holmes Chapel, ακόμη να μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για την φωτογραφία. Χαμογελάω καθώς τα θυμάμαι όλα αυτά, χαμογελάω καθώς τον θυμάμαι τότε. Δυστυχώς μεγαλώσαμε και τα πράγματα άλλαξαν, τα συναισθήματα έγιναν περίπλοκα... Γιατί ποτέ δεν ήξερα, ποτέ δεν ήξερα, ότι θα μπορούσε κανείς να κρατήσει το σεληνόφωτο στα χέρια του, μέχρι εκείνο το βράδυ που τον κράτησα. All Rights Reserved © annalazou Οκτώβριος 2016 - Μάρτιος 2017 [Βιβλίο 1 από 2] Βραβείο 𝘛𝘩𝘦 𝘍𝘢𝘯𝘧𝘪𝘤𝘵𝘪𝘰𝘯 𝘈𝘸𝘢𝘳𝘥𝘴 2018 - 𝐌𝐨𝐨𝐧𝐥𝐢𝐠𝐡𝐭: 𝐁𝐞𝐬𝐭 𝐈𝐧𝐭𝐞𝐫𝐧𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐅𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜

"Don't be silly," I said with a wry smile stretched over my lips. "I'm not in love with him." I let out a small huff of air - something half on it's way to becoming a laugh, even though the last thing I felt right then was happy. "I'm in love all on my own." * * * Falling in love is meant to be beautiful. It's meant to be pure and simple and all things wonderful. Or at least that's the picture that Disney painted. Sure they had to battle it out and defeat some evil, but in the end they all got their happily ever after's. To be honest I kind of really hated Disney. Disney told the stories of the prince falling in love with the poor abused girl, and the tale of the beauty who fell in love with the beast, but they never told the one about the unrequited love. They never took in account the girl who stood pathetically in the background watching forlornly as their prince charming walked hand in hand with someone else. To make it worse? I wasn't even the victim here. I was the bad guy. Because I didn't just fall in love with a guy that was with someone else, I fell in love with the guy that was with my best friend. My name's Taylor Lucas, but you can call me ... well you might as well call me two faced bitch. And this isn't my love story. **EDIT** sooo this story got way more popular than i thought it ever would. And that's amazing but it also means that as of April 2020 i no longer have time to read every comment people leave on here. If u have any questions that u really want answered you'll have to @ me in the comment for me to see it. Or send me a dm. Thank you all for your support it means so much to me

"I want to grow up" Did you say it when you were a kid? I know I did. Have you regretted growing up at some point in your life? Have you wished you could be a careless child once again? I know you have. Everyone has. The more you grow the bigger the challenges, the obstacles, the pain. Life gets serious. You get serious. You forget to smile at the morning sun shining down your face. You are too absorved by your problems to notice the beautiful world surrounding you. And when life gets hard, you wish more than anything to turn back in time and be that small child who did not know anything when he said "I want to grow up"