Hiç dönmeyecek birini bekledim uzun uzun. Neden diye sormayın, insanin içinde ufak bir umut tohumu olunca, sulamadan edemiyor. Tıpkı beyaz zambaklar gibi. Ne zaman koklasam beyaz zambakları, uzak diyarlardan bir melteme karışmış sevgi gelir kokar yalnızlığıma. Dönecekmiş gibi gitti ve ben hâla bekliyorum. Neden mi bekledim? Anlattiklarimi okuyunca, bana belki kızacak, belki de hak vereceksiniz.