Sabah gözlerimi mutlulukla açtım.Ahh kimi kandırıyorum?Sabahları gözlerimi mutlulukla açmam.Yeni okuluma gidecektim fakat biraz 'Değişik'olduğunu duydum.Umarım iyi anlaşırım sınıftakilerle,çünkü ortamlara çabuk ısınan biri değilim. - Bir dakika ne?Burada 2 okul vardı!Tamam uykumdan zor uyandım ama hala uyuduğumu sanmıyordum.Ellerimle gözlerimi ovuşturdum.Tekrar açtığımda hala 2 okuldu.Ah ciddi olamazsın! - ''Seni seviyorum.Hepte sevdim.'' ^-^ ''Biliyor musun senden nefret bile etmiyorum.Çünkü nefret bile bir duygu ve sen o duyguları haketmiyorsun!'' - Gerçekten mutlu ve güzel hayatım vardı.Okulda tanıştığım Arya ve Sera tam bir harikaydı.Hem dış hem de iç güzellikleri vardı.Ve sonra çocukluk arkadaşım Doğa'da gelince müthiş 4'lü olduk. Eh sanki imkansız dediğim çocuktan hoşlanıyordum.Tabii hesaba katmadığım bir çıkıntı ile hayatım değişti.Berke..Yine hayatımı mahfetmişti. - Gizli numaradan yine bir mesaj vardı.Şu mesajları atanı bulursam öldüreceğim onu! Gizli Numara:Her nefes aldığım da bir saniye daha kaybettim ömrümden.Bende tuttum nefesimi.Ömrümü ömrüne katabilmek için. ^^^ Ağlarken baktım gözlerine.Kulağına eğildim.''Buldum seni mesajcı.A-ama ben öldüremeden gidiyorsun.''diye mırıldandım.''Her nefes aldığım da bir saniye daha kaybettim ömrümden.Bende tuttum nefesimi.Ömrümü ömrüne katabilmek için.''dedim bu sefer ambulansı ararlarken.. -Kitap kapağını yapan Ozgesarduc'a teşekkür ederim :)

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

Sağ gözünden yanağına doğru süzülen bir damla yaşı boynunda hissetti ve silmeye bile tenezzül etmeden gözyaşının kalbine damlamasına izin verdi.Babasının öfkeli sesi köşeli beyninde yankılanıp durmuştu.Ve üzerine gelen kolej arkadaşları...Belki tüm bu acıları ve dünyanın yorgunluğunu annesi ile unutabilirdi ama,onu bağrına basacak ve omzunda ağlayabileceği bir annesi yoktu ki.Gözünden gelen ikinci yaşı bu sefer elinin tersiyle sildi ve önündeki yüce kitabı açarak gözüne çarpan ayet ile tüm acılarını unuttu.Gözleri mutlulukla parlamıştı.Ve artık her şeyin değişme vakti gelmişti. ''Allah sabredenlerle beraberdir.'' Bakara Suresi,157 ~ İkisi için minik bir kıvılcım gerekiyordu sadece.Onların karşılaşmaları Allah'ın bir taktiri olmalıydı.İkisi de kader ortağıydılar ve mutlu olmak için birbirlerine ihtiyaçları vardı.Üç yıldır imam hatipte okumuş ve tam bir imam hatipli ruhuna sahip bir genç kızın koleje gitmek zorunda kalması ve yıllardır kolejde okumaktan bıkmış bir delikanlı...Onların kesişen eşsiz hayatları ve birbirlerini tamamlayışları...Biri annesini değerlisi,diğeri annesinin ışığı.Değerli bir şeyin parlaması için ışığa ihtiyacı varken,ışığında aydınlatması için değerli bir şeye ihtiyacı vardı.Onların hayatları toz pembe hayatlar değildi,aksine tüm acıyı çekmiş ruhlardı.Gülümseyen yüzlerin ardındaki yaralı ruhlar.O yaraları saracak olan yine birbirleriydi.Değerli bir ışık... ''Mucize,aslında sen gökyüzüsün bense ay.Çünkü senin ihtişamın benim ışığımı söndürmeye yeter.'' KOLEJDEKİ FERACELİ Başlama Tarihi:15.10.2015

Bir karar, bir insanın tüm hayatını değiştirebilir miydi? Umutlarını kurutabilir miydi? Gökkuşağının renklerini silebilir miydi gözlerinde? Bir adam, bu kadar acımasız olabilir miydi? Geride bıraktıklarını unutmaya çalışmak ne kadar doğruydu? Yeni bir sayfa açılmıştı, Buke için. Ancak bu sayfa bembeyaz değil, kapkaranlıktı.

"Özür dile" dedi.Bu kız tam bir sorunlu benden özür dilememi bekliyor."Sen özür dile çünkü sen önüme çıktın kendini beğenmiş" dedim.Ben mi kendini beğenmişim sen nesin peki egoist kurbağasi"dedi.Ne egoist kurbağamı o ne ya bu kız kendi bile ne dediği'nin farkında değil neyse kurbağa kelimesi canımı sıktı. "Sende egoist prensessin" dedim. Ben ne dedim ya benide kendine benzetti ama hanımefendi susmak bilmiyor. " Ama ben egoist kurbağayı öpmeyecek kadar asilim" dedi

"Sen hastahanedeyken hiç yanımda yattın mı?" Genç adam karşısında ki asi kadına,karısına baktı. Cevabı gerçekten merak ediyordu. "-Oo ağam bunu o kadar mı düşündünüz?" O ağam lafını... "Aksine sana dair bir şey düşünmüyorum ama gözlerine ne zaman baksam çok tanıdık geliyor. Silüetin de öyle..." Genç kız buna alaylı bir şekilde güldükten sonra açmıştı yine o mübarek ağzını. "Bunlar hepsi beyninizin bir oyunu ağam " dedi kinayeli bir şekilde. Bedirhan ağa sinirlerini zar zor zapt ettikten sonra kızın arkasına geçti. Şuan nefesi kızın saçına vuruyordu. Bir elini kızın beline yerleştirip kendine çekti. Burnunu kızın bahar gibi kokan saçlarına daldırdıktan sonra mırıldandı... "Peki bu koku? Bu kokuyu da mı beynim uydurdu ?"

BERDEL -Düşünsene Mizgin seni Şanlıurfa kadar sevdiğimi; Çıldırırsın!- Duyduklarından sonra genç kadının dudaklarından dökülenler sonları olmuş gibiydi. -Ez qurbanete bıvım Şanlıurfa- (Kurban olurum sana Şanlıurfa!)

Bitmeyen acılar silsilesi.Yıllardır yanan özlem ateşi. Gitmeye çalışan,susmayan yüreğin sesi. Uğruna şehîd olunan Rabb`in Şühedâ`sı hepsi. Gel. Birlik olma vakti Şimdi tut o güvendiğin eli İstikamet Beytü`l Makdis.

Ben SİYAH olmuştum.Karanlığın ta kendisi. Asla ama asla pesimist değilim ben!Kötü biri de değilim!Ben maskeli balodaki siyah maskeli kızım.Gizemin ta kendisiyim! Bir melek değilim ama şeytan da değilim.Ben diğer insanların gözünde siyahın,kötülüğün,karanlığın esir aldığı biriyim.Ben Nefretin Esiriyim. Ben saf,masum kız değilim.Ben beyaz satırların üzerine damlayan Siyah Mürekkepim. Ben oyuncu ve ya tiyatrocu değilim.Ben sahnedeki siyah perdelerin arkasında saklanan kişiyim.Ben tiyatronun yardımcı oyuncusuyum.Ben Savaşın ortasında tutsak bir Güvercinim. Ben kitabın kapağındaki güzel,baş karakter olan kız değilim.Ben kitabın sayfaları arasına sıkıştırılıp,unutulmuş bir çiçeğim.Ben toprağından koparılmış Susuz bir Çiçeğim. Ben akıl hastahanesindeki sessiz kız değilim.Ben içinde fırtınalar kopan,sonsuz bir denizin ortasındaki Denizciyim! Ben bir kavganın esiriyim!Ben ölmüş bir kız çocuğuyum!Ben bağırışlardan korkuyorum!Ben kırılmaktan,ezilmekten korkuyorum.!Ben güvenmekten korkuyorum.!Ben kayb etmekten korkuyorum!Ben kim olduğumu unutmaktan korkuyorum!Ben artık her şeyden korkuyorum! Merhaba Ben Melis Demirel! @lenahoussein-Kapak tasarımı.Teşekkürleeer Birtanesin.

Bay muşmula suratlı ve Bayan medusanın aşk, kışkançlık ve tutku dolu hikayesi... Küçük bir iyilik insanın hayatını ne kadar değiştirebilir? Peki ya sert soğuk ve korkutucu bir adam aşkı nasıl bulabilir? İnatçı ve zorlu bir kadın aşkı nasıl kabullenir? Her şey bir yana, peki buz tutmuş bir kalp yeniden atmaya başlayabilir mi? Yakışıklı ve sert Bartu Paksoy sanıldığı gibi acımasız bir avcı mıydı? Peki ya Mina Işık aşkın tuzağına düşecek kadar saf mıydı? Hiç sanmıyorum. Ee ne demişler ava giden avlanır. Mina, nasıl olduğunu anlamadan sırların içinde buldu kendi. Ne yapsa nasıl davransa doğru olurdu ki? Ah hele o gerçeklerle yüzleşmek ne derece kolay olacaktı? Kime güvenmeliydi? Olması gereken yer neresiydi? ♦'Medusaya herkes hayran yaklaşınlarda bulsunlar belalarını. Ben bile bulmuşken belamı'♦ Herşey bu kadar basit miydi peki? ©Tüm Hakları Saklıdır©