Okuduğunuz bütün hikayeleri unutun !! Bu Güneşin Karanlığı.Gece kadar karanlık Toprakla , gün ışığı kadar aydınlık Güneşin hikayesi. Sert ,güçlü,ulaşılmaz, zengin ve yakışıklı.İstediği herşeye fazlasıyla sahip.Fazlasıyla zor ve anlaşılmaz.Bazen korkutucu ve tehditkar.Hayatında herşeyi tam gibi gözüken ama en önemli şeye sevgiye ve dürüstlüğe aç olan genç bir erkek. O karanlık bir sırra ve korkunç bir geçmişe sahip.O masum hizmetçisine aşık olmak üzere olan gerçek bir TEHLİKE. "Seni anlayamıyorum Toprak. "Anlama zaten. Hayatımın özeti düzeltilemeyecek kadar vahim bir anlatım bozukluğu. Beni daha fazla konuşturma. "Kötü bir alışkanlık gibisin. Gittikçe içime işliyor , tüm masumiyetimi yok ediyorsun. " "Senin üzerinde bıraktığım etkinin farkındayım ve bu his hoşuma gidiyor. ZOR OLANI SEVMEK HİÇ BU KADAR ZOR OLMAMIŞTI. #AdıDeğiştirilmiştir. <<<Tanıtım Videosu için >>> https://youtu.be/phfc781d5vI

(Kitap düzenleneceği için bölümler kaldırıldı) Ankara her zaman gözümde hayallerimin şehriydi, şimdiyse ona pekte iyi gözlerle bakmıyordum doğrusu. Antalya'da hayatım çok daha sadeydi. Yalnızdım öncelikle, annem bile fark etmezdi bazen evin içinde beni. Hayaletten farkım yoktu. Ve hayatımdaki tek sorun en sevdiğim kitap serisinin bitmiş olmasıydı. Ankara'ysa benim için dönüm noktası olmuştu. Aslında '' İlk '' lerimin şehri de denebilir. İlk dostlarım, ilk aşkım, ilk öpücüğüm, ilk partim, ilk içkim, ilk düşmanım, hatta son olmasını umduğum ilk kaçırılmam. Antalya'daki halime bakıyorumda o zamanlar tüm bunlar başıma gelmiş olsa yerle bir olmuştum, yıkılmıştım şimdiye. Oysa şuan her darbeye rağmen ayaktaydım. Güçlenmiştim belki, büyümüştüm. O benim '' İlk'' lerimin baş rolüydü. Ona dair her şey hafızama kazınmıştı. Keşke kötü olanları silebilseydim. diye mırıldandı içimden bir ses. Ona hak verdim. En mutlu anlarım onunlaydı belki ama en mutsuz anlarımda onun yüzündendi. Sanki beni bir yandan öldürüyor bir yandan hayatta tutuyordu O. Bildiğim tek şeyse o olmadığında tamamen öleceğimdi.

WattpadRomanceTR'nin "Genç Kurgu" okuma listesinde 🍁 İlk yayınlanma tarihi Mayıs, 2014 Düzenlenme tarihi Ağustos, 2018 Seçil Aktaş, yaşadığı travma sonucu hayallerini öldürmek zorunda kalmıştı on dört yaşındayken. Kurduğu her hayal, vücudundaki bir yıkımı temsil ediyordu onun için. Konuşmamayı seçmişti o artık. Kimeydi bu veryansını, kendisine miydi yoksa yalnızlığına mıydı bilmiyordu. Kabuk bağlamış acıları koparıp tekrar hatırlatıyordu ne için burada olduğunu, ne için savaştığını. Çalan bir telefon, insanın hayatını ne denli değiştirebilirdi peki? Seçil bunu öğrenmek üzereydi şimdi. Doruk Yalçınkaya, hayatına aniden düşen bir umut silsilesiydi onun için ama farkında değildi henüz. Doruk konuşuyordu, Seçil dinliyordu. Oysa Seçil konuştuğu kişinin Doruk olduğunu bile bilmiyordu. Nihayet Kupa Kızı, yaşadığı şehri terk ederek Kalsedon'a gittiğinde, büyük yalan sonunda başlıyordu. Telefondaki sesin sahibi olduğunu düşündüğü Görkem Seçkin'le yakınlaşırken, aslında Sinek Valesi'ni yanlış kişide aradığından haberi yoktu. Doruk ve Seçil arasındaki çekim giderek büyürken, Seçil, kalbini mi yoksa mantığını mı dinleyecekti? Peki ya geçmişinden gelen bir yabancı, bütün oyunun seyrini değiştirdiğinde, bildiği tüm doğruları ters düz ettiğinde ne olacaktı? "Geçmişinden vazgeçmeyenin, mükemmel bir geleceği olamazdı Kupa Kızı." ➖ Bu hikaye, kirlenmiş zihinlerin hikayesi. Bu hikaye, birbirlerini yalnızca sesleriyle tanıyan iki kişinin hikayesi. Bu hikaye, perçinlenmiş ruhların serbest kalma hikayesi. Bu hikaye, Kupa Kızı ve Sinek Valesinin hikayesi. Kapak Tasarımı: @japoncivciv

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Benimle Yan Wattys 2014 adlı bitmiş olan hikayenin özel bölümlerinin toplanacağı kitaptır. Kapak yapımı; @RUROGRIME

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Koyu kahve gözleri özenle taranmış siyah saçları ile gerçekten çok iyi gözüküyordu. Gülümseyen yüzüyle herkesi selamladı. Gözleri odada gezinirken beni fark etmesi uzun sürmedi. Gözleri bir süre gözlerimde takıldı. İçten gülümsemesi ile beni selamladı. O kadar içten gülümsemişti ki gülümsemekten utanmıştım. Ben kendimi zorlayarak küçük bir tebessüm edebiliyorken o nasıl bu kadar içten gülmüştü ki? Uzun süre kendimi ona bakmaktan alamadım. Çok şanslı biri olmalıydı. Eminim ki güzel bir hayatı olmalı. Gün boyu kendimi Kaan öğretmeni düşünmekten alamadım. Ben küçük bir tebessüm için kendimi bu kadar zorlarken o nasıl bu kadar güzel gülüyordu ki? Hikaye kapağı:@KitirTuerem