Turniej Trójmagiczny to doskonała okazja do wybicia się. Nagle stajesz się bogaty, rozpoznawalny i, oczywiście, bardziej lubiany. Nic dziwnego, że Jack nie może przepuścić nadarzającej się okazji, aby się zgłosić. Przecież uczestnictwo w tego typu zawodach nie może być trudniejsze niż gra w quidditcha czy zreperowanie miotły - a w tym jest całkiem niezły. Może również oczekiwać wsparcia swoich przyjaciół - Meridy, Czkawki i Roszpunki. Tylko czy to wystarczy, aby wygrać zawody? Albo, aby przede wszystkim, aby je przetrwać? Dla Elsy natomiast Turniej Trójmagiczny nie jest czymś wartym uwagi. Ma dość problemów w życiu codziennym, aby pakować się w kolejne. Na nieszczęście, kiepskie relacje z siostrą i rówieśnikami nie są jedynym, co ją trapi. Klątwa, z którą zmaga się od małego, staje się coraz bardziej dokuczliwa. Czy uda się powstrzymać burzę śnieżną szalejącą w niej przed wydostaniem się na zewnątrz? Czy ta zawierucha dosięgnie także Jacka, którego wyjątkowo nie darzy sympatią? ________ Tę opowieść udostępniam tylko na Wattpadzie pod nickiem oLiczi oraz na Bloggerze, pod tym adresem: https://hogwart-skuty-lodem-jelsa-fanfiction.blogspot.com/ ________ Ta historia to fanfiction na podstawie książek J.K. Rowling oraz filmów animowanych („Strażnicy Marzeń", „Kraina Lodu", „Zaplątani", „Jak wytresować smoka?", „Merida Waleczna"). ________ Do okładki użyto zdjęcia Hogwartu i tekstury lodu ze strony Pixabay. ________ 30. 11. 2016 - #247 miejsce w kategorii Fanfiction 19. 12. 2016 - #208 miejsce w kategorii Fanfiction 12. 05. 2017 - #200 miejsce w kategorii Fanfiction

Czy znacie opowieści o wielkich Strażnikach Marzeń? O Świętym Mikołaju,Piasku,Zębowej Wróżce ,Wielkanocnym Zającu i Jack'u Froście? No właśnie, Jack Frost... Niegdyś Strażnik Zimy i Zabawy,wybrany przez Księżyc aby chronił dzieci... Pewnie zapytacie Co się z nim dzieje? Otóż przyłączył się do Mroka. Teraz już nie jest tym samym wesołym,pełnym energii i uśmiechniętym chłopcem... Stracił uczucia,ale czy napewno? Czy przyłączył się do Pana Ciemności z własnej woli? A może ktoś lub coś go to tego zmusiło? Czy miłość będzie w stanie naprawić to co się stało? Czy Jack powróci na ścieżkę dobra? Czy wszyscy wyjdą z tego cało ?

Rozdział 1 Arendelle. Elsa leżała jeszcze w łóżku. Nagle usłyszała pukanie do drzwi. To była Anna. -Siostro? Wstałaś już? Chyba nie chcesz spóźnić się pierwszego dnia szkoły? -Już idę! Dziewczyna leniwie podniosła się z łóżka. Ubrała się w białe szorty, błękitną koszulkę na ramiączka oraz buty na obcasie w tym samym kolorze. Włosy upięła w warkocz i zrobiła sobie makijaż. Zeszła na dół, żeby zjeść śniadanie. W kuchni siedziała już Anna. Była ubrana w sukienkę w kwiaty i czarne koturny, a włosy upięte w kok z kokardą koloru różowego. -Wow, Elsa! Wyglądasz świetnie!-uśmiechnęła się. -Dzięki sis! Ty też pięknie wyglądasz...-powiedziała nieśmiało i podeszła do dzbanka z kawą. -Denerwujesz się? -Trochę...-wzięła kubek i usiadła obok siostry. -Spokojnie. Będę przy Tobie.-wzięła jej dłoń. -Dzięki.-uśmiechnęła się. Po śniadaniu Elsa i Anna zabrały bagaże. Poszły na przystanek autobusowy. Nie minęło 15 minut, a autobus przyjechał. Dziewczyny były podekscytowane nową szkołą. Liceum było dość daleko, bo aż godzinę od ich domu. Wreszcie dotarły na miejsce. Uczniowie patrzyli niepokojąco na nowe uczennice. -Chodź młoda, musimy znaleźć dyrektora i powiadomić go o naszym przybyciu.-Elsa spojrzała na siostrę. -Dobra, już idę.-poszła za nią. Nagle niechcący wpadła po drodze na kogoś. Był to chłopak o białych włosach i błękitnych oczach. Miał na sobie czarną skórzaną kurtkę, czarne jeansy, szary t-shirt oraz czarne trampki. -Hej Blondie! Uważaj jak stawiasz kroki.-podał jej dłoń. -Oj przepraszam, że wlazłeś mi pod nogi!-wstała. -Chyba nie chcesz pierwszego dnia szkoły mieć wrogów?-posłał jej łobuzerski uśmiech. -Przejęła mnie Twoja historia. Chodź Anka.-pociągnęła siostrę za rękę.

- To nie twoja wina... - Właśnie, że moja! Gdybym bardziej uważał, nie musiałaby mnie ratować! A teraz... A teraz jej nie ma...

Zimna skóra, zimne dłonie, zimne usta nie zawsze oznaczają zimne serce.

Witamy w Arendell! Miasto cudów. Ludzie, niegdyś dla siebie obojętni, dziś witają się serdecznie na ulicy. Dzieci, niegdyś poddane dyscyplinie, dziś biegają wesoło bawiąc się z zaczarowanym bałwanem. Niegdyś, zamknięte dla wszystkich wrota, pięknego zamku i jednocześnie domu dwóch księżniczek, dziś stoją otworem dla wszystkich: mieszkańców, jak i przejezdnych. Od czasu pamiętnych wydarzeń mających miejsce nieco ponad dwa lata temu, całe miasto ożyło. Jeszcze tak niedawno miejsce to, nie było zbyt chętnie odwiedzane przez ludzi poza jego obrębem. Dziś zmieniło się nie do poznania, a dowodem na to był choćby Księżycowy karnawał. Zapomniane przez te wszystkie lata huczne, wesołe święto, wróciło do łask. Wydarzenie to oferowało wiele atrakcji, takich jak: zawody w łowieniu jabłek, jedzenie ciast bez używania rąk , konkurs na najlepsze owoce i warzywa, zawody w ujeżdżaniu koni, występy cyrkowców itd... Największą jednak z atrakcji był huczny bal, na którym obowiązkowe było przebranie oraz ( rzecz jasna ) dobra zabawa! Tegoroczny, drugi już karnawał, miał być o tyle wyjątkowy, że pod jego koniec zaplanowano wielki i uroczysty ślub Kristoffa oraz księżniczki Anny. Mimo że karnawał był kojarzony głównie jako okazja do dobrej zabawy, miał także ważne zadanie polityczne. Dzięki zapraszaniu różnych gości z innych krajów, zawiązywano nowe znajomości i królestwo zyskiwało nowych sojuszników, dzięki czemu mogło się rozrastać. Każdy z niecierpliwością wyczekiwał tego wspaniałego wydarzania, na czele z przyszłą młodą parą. No... Prawie każdy.

Nadal pamiętał ten jej pełen radości śmiech, oczy, które zawsze pozostawały w jakimś stopniu smutne, i głos. Była wspaniała. Była jego Upadłym Aniołem, który stracił skrzydła w walce o wolność. W walce, której nigdy nie wygrała. A teraz leży w zimnym grobie, a na jej urokliwej twarzy nie zagości więcej uśmiech. Jack wiedział, że to jego wina. Kiedy przebiła go soplami, nie stracił przytomności. Nie mógł się poruszać, ale słyszał co się wokół niego dzieje. Słyszał jak bardzo on się boi tego co zrobiła. I nie mógł pozbyć się wrażenia, że to przez niego Elisabeth nie żyje. Że to on jest odpowiedzialny za jej samobójstwo. ~~~~~~~~~~ cz. 1 - "W ciemnościach..." cz. 2 - "...Mroczny umysł..." ~*~ Zawiera sceny okrucieństwa, czytasz na własną odpowiedzialność! ___________ miejsce #898 w kategorii opowiadanie - 06.04.2016r miejsce #115 w kategorii opowiadanie - 08.04.2016r miejsce #88 w kategorii opowiadanie - 09.04.2016r miejsce #33 w kategorii opowiadanie - 13.09.2016r

- Panie mój! - zawołała - O co chodzi? - spytał znudzony - Żądam towarzystwa! - zaplotła ramiona na piersi - Po co? - uniósł brew - Za kilkanaście dni obejmę władzę. Muszę poćwiczyć. - A mianowicie kogo chcesz? - spojrzała na niego spomiędzy rzęs - Jednego z Nich. __________ #418 miejsce w kategorii opowiadanie 21.01.2016r #384 miejsce w kategorii opowiadanie 22.01.2016r #350 miejsce w kategorii opowiadanie 24.01.2016r #102 miejsce w kategorii opowiadanie 10.03.2016r #34 miejsce w kategorii opowiadanie 11.03.2016r #20 miejsce w kategorii opowiadanie 13.03.2016r