Park Chanyeol żyje swoim monotonnym życiem studenta, żywiąc się wszystkim co niezdrowe i paląc zdecydowanie za dużo w ciągu dnia. Kiedy wydaje mu się, że utknął w pętli nudy przerywanej wyłącznie pracą i nauką, niespodziewanie pod jego blokiem pojawia się pewien rozpieszczony nastolatek, szukający schronienia na jedną noc. Jego "niewinne" pytanie o papierosa i oczy pełne nadziei sprawiają, że szara codzienność Chanyeola nagle zaczyna nabierać barw. au / fluff / angst / soft smut UWAGA! Zmieniony wiek bohaterów! Opowiadanie zawiera wulgaryzmy oraz używki. TW: przemoc, bullying, homofobia

Każdy chce być idealny. Nie sprawiać problemów rodzinie, zadowolić rodziców, być pięknym, mądrym, wzorem do naśladowania. Ale czy chcielibyście żyć w świecie, w którym każdy człowiek jest identyczny? Zarabia tyle samo? Nie ma kłótni? Nie ma kolorów? Imion? Emocji? Wspomnień? Nadziei? Marzeń? Przyjaciół? Właśnie w takim idealnym świecie żyją idealni ludzie. Nie zadają pytań, nie chcą wiedzieć więcej, niż potrzebują do pracy, po prostu robią to, co ktoś im każe, a każdy ich dzień jest identyczny... Ale co, jeśli mały chłopiec, przez "przypadek" wejdzie do laboratorium swojego ojca-naukowca? Zacznie dowiadywać się o prawdziwym świecie, który jest za kopułą? Co zrobi ze zdobytą wiedzą? Pewnie się nią z kimś podzieli, na przykład ze znajomą pięciolatką. A co dalej? Nie wiem, w końcu to jedynie dwójka dzieci, a dzieci nie do końca zdają sobie sprawę z konsekwencji, jakie mogą je spotkać. Ale czy ten idealny świat na pewno jest taki idealny? Jakie sekrety skrywa? A co z wielką wojną, o której nikt nie pamięta? Kto dowodzi innymi? Czemu komuś zależy, by wszyscy byli identyczni i pozbawieni własnej woli? Co spowodowało, że ludzie zgodzili się na zamknięcie pod kopułą? Czy plotki mówiące o potworach są prawdziwe? Stara przyjaźń przetrwa ciężkie chwile? A zwykła ciekawość jednego dziecka, może odmienić życie miliona osób? Kto jest prawdziwym potworem? ~.~ Okładkę wykonała @Beza Opowiadanie pisane razem z @arhixvelshadowwithin

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!