Wattpadde ki türünün tek örneği hiç bir kitap size bu kadar psikolojinin içine sokamayacaktır, insan nedir? Bir cinayetin çözülmesinde hem bilim öğrenmek hem psikoloji ve felsefe öğrenmek bununla beraber merakın ve heyecanın sizi sarmasını istiyorsanız doğru yerdesiniz. İnsanlar niçin böyle davranır ben neden bunu yapıyorum diye merak ediyorsanız doğru yerdesiniz? Katillerin sapkınların sadistlerin ruh halini öğrenmek istiyorsanız doğru yerdesiniz. Ancak bu hikayenin devamı okunmasına bağlı bunun için destek olmayı unutmayın. Boşluk bilim kurgunun psikoloji ile birleşeceği bir hikaye. Size göremediğiniz bilmediğiniz ama hep sizinle olan boşluklardan farklı evrenlere götüreme şansı verecek bu öykü.

Adını sahibinden, rengini sahibinin hapsettiği hayaletlerden aldığı söylenen bir malikane: Le Château Bleu. Victoria Dönemi İngiltere'si. Siyasi, ekonomik ve sosyal yapıdaki, tüm dünyayı etkileyecek gelişmelerin satır aralarında yaşanan bir aşk. Hepsinin üzerini örten mavi bir gölge. Gölgenin ardında saklananlar. Ve bir gerçek, "Görünen, aldatır."

Yazmak mürekkebin bittiği yerde satırları dolduran yürek kırıntılarıdır. Yazmak kağıda çizmektir ruhunun portresini. Yazmak akıl kârı değildir azizim. Yazmak kalbin ilmek ilmek işlediğini, mürekkebin kelime kelime ekip, kağıdın satır satır biçtiğidir. Ruhu taşan insanların peşleri sıra dolaşan gölgeleridir kağıtlar... Ve öyle ki, asil kalemlerin ruhunu taşıyan gölgeleridir bu hikayedeki satırlar... #WattyGözcü #EdebiyatGözcüleri -09/09/2016- -Bu hikaye bütün WattyGözcü Ailesi'ne aittir.- -Bütün Edebiyat Gözcülerine ithafen...-

"ÇIĞIR AÇANLAR Kategorisi - The Wattys 2016 Ödülü Sahibi" Gizem / Gerilim #1 Gecenin bir vakti... Cinayet masası amiri İzan, her zamanki gibi, genç bir kızı öldürmeye niyetli adama mani olur. Şehir, huzur içinde yatağına geçer, rüyalara dalar. Her şey olması gerektiği gibidir; İzan kahraman, kötüler ise yenilmiş vaziyette. Dosya kapandı. Ta ki yan daireye bakana kadar... Ya da onun karşısına, diğer komşularına... Her yer ceset doludur adeta, kan sızmaktadır sokaktan... Bu gece şehirde kimse uyumayacak, siz dahil... Tanıtım Videosu; https://www.youtube.com/watch?v=bKJNe7ksX0w&feature=youtu.be "Bir metre yetmiş sekiz santimlik yükseklikten yere düşen, paramparça olup insanları tuzla buz eden suretindeki kalıcı yorgunluk ifadesi ise, kara, kapkara yüzünü daha da çirkin ve tahammül edilemez bir hale getirmişti, en azından onun için. Etrafına baktı, kendini görebileceği bir ayna yoktu, sevindi. O da en az, diğerleri kadar kendinden çekiniyordu." Tüm hakları saklıdır. Başlangıç Tarihi: 16.02.2016

Kitap okumak , her cümlede saklı anlamları bulmak,her sayfada farklı duygular yaşamak , her kitapta farklı hayatlar yaşamaktır , mesela , 7 yaşında hayata masum ve berrak gözlerle bakan , her şeye sevinen , bir çikolatada mutluluğun doruğuna ulaşan bir kız çocuğu yahut , 38 yaşında hayatı artık kavrayabilmiş zorluklara alışmaya başlamış bir adam , 44 yaşında artık saçındaki beyaz telleri saymaya başlamış bir kadın , 13-14 yaşlarında hayatı tanımaya hazırlanan bir çocuk , 18 yaşında reşit olmanın heyecanını yaşayan bir genç, 22 yaşında hayatı ucundan tanımaya başlayan bir yazar, ilk çocuğunu kucağına alan bir anne , elinde şeker bir oğlan çocuğu , âşık olmuş bir adam veyahut hayatının son demlerini yaşayan , yatağa bağlanmış azrailin adım seslerini saymaya başlayan bir yaşlı olursunuz kitap okursanız, Ben bu hikayede, okuduğum kitaplardan beğendiğim sözleri yazıyorum,umarımki beğenirsiniz ...

Yazılanlar unutulmayacak, tarihe and içerim Söyledikçe kaybolmayacak bildiklerim Uğruna yanan can gibi sızlatsada Issız değil duygular kalemle betimlenecek.

"Ve o tuşlara her dokunuşunda ruhum ruhuna karışır ; kanatlarına kazırım ruhumu adam.."

Gözlerim doluyor. Yıllardır beklediğim soru, Çelik'in dudaklarının ucundan dökülüverdi. Bunun için mutluluktan gözlerim doldu sanıyorsunuz, değil. Biricik sevgilim kocam olacak, sevgililer tatlı tatlı anlatılır. Ama kocalar sevimsiz herifler. "Çelik sen öyle olmayacaksın değil mi!" diyemedim. Çelik'in mutluluktan sandığı göz yaşlarımın arasında tek kelime: "evet" Çocukken ilçeye alışverişe gittiğimizde en çok marketleri severdim. Neden mi? Çok basit. Bir çocuğun hayattan beklediği her şey, raflara dizilmiş beni bekliyordu. Sayısız çikolata, gofret, kola, cips hepsinden çeşit çeşit sepete koyardım. Yetmezdi. bıraksalar marketi sepete dolduracaktım. Ama kasaya yaklaştığımızda gerçeklerle yüzleşirdim. Annem cüzdanından bir alışveriş listesi çıkarırdı. Bunlar hayatın olmazsa olmazlarıymış. Öncelikle onların alınması gerekirmiş. Sonra küçük bir hesap yapardık. Sepete şuursuzca koyduklarımın içinden bir daha seçim yapmak zorunda kalırdım. Geride bıraktıklarımı raflara dizerken hep aynı şeyi söylerdim. "Bir gün size de sıra gelecek." "Abi! kafan çıkmıyor, eğil biraz. Eveeet gülümseyin." "Abi! abi!" Bu abi yoksa Çelik mi diye başımı kaldırıyorum. Çelik'in başı benimkinin üstünde. Annemin dediği gibi, Eğilmiş bana bakıyor. Mesafe tam bir kafa boyu. Yani başını eğen abi Çelik! Çok sevdiğim arabamın boyası solmuş. Apartmanın kapısı ne kadar demodeymiş. Merdivenler eski mermer, evin koltukları yıpranmış. Bugün tüm maddiyatım, maneviyatımın etkisi altında sislenmiş. Baraklı paket şekermiş, ayaklarımın bastığı halı çimen. Başımdaki tavan, beyaz bir bulut. Kışın ardı baharmış. Güller kırmızı. Kızıl ufuk akşam değil gün doğumu. Penceremdeki serçe hüdhüdüm. Bana gelmiş.