Co, jak dwoje nastolatków o buntowniczym i łamiącym wszelkie prawa zachowaniu - zamieszkają razem? Chciałabym ZAZNACZYĆ, że w tym opowiadaniu znajdują się liczne błędy, jak i w pozostałej serii Mój mały chłopczyk - Kochamy siebie. Pisała to zbuntowana 16-latka, której na tamten moment w głowie była tylko zabawa. Mimo że teraz patrzę na to z zażenowaniem, jest to cudowne wspomnienie mojej młodości. Zdecydowałam pozostawić wszystkie powieści w oryginalnej wersji, ponieważ są częścią mojej przygody z pisaniem. I z tego miejsca chciałabym Ci życzyć, abyś się nigdy nie poddawał. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ○ Opowiadanie zawiera sceny erotyczne oraz liczne ilości wulgaryzmy Najwyższe notowane #1 w Romans - 14.10.2016 ♥

Zawsze lubiłem Sopot. Moim zdaniem, to bardzo ładne miasto. Lubiłem też szkołę, do której uczęszczałem. Najlepsze jest to, że było w niej i gimnazjum, i liceum, więc nie miałem żadnych problemów z zaaklimatyzowaniem się w liceum, ponieważ wszystkich znałem. Minęły dwa miesiące odkąd zacząłem chodzić do 1A szkoły średniej. Należałem do klasy sportowej, grałem w siatkówkę. Dni mijały mi świetnie, miałem wielu znajomych, pasję i nawet dobre oceny. Wszystko to zawaliło się jednego wieczoru, kiedy mama zapukała do mojego pokoju i oznajmiła, że przeprowadzamy się do Krakowa. Oczywiście chodziło o pieniądze - świetna oferta pracy. Była bardzo zadowolona, mówiąc mi, że coś, na co zapracowałem przez wiele lat, od tak po prostu zniknie.

Każdy zadaje pytanie "Jak to jest umierać?". Jedni mówią, że to jest najprzyjemniejsza rzecz na świecie, drudzy, że najgorsza i, że chcą być nieśmiertelni. A co jeśli wam powiem w tajemnicy, że zabieram dusze waszych bliskich i zaprowadzam tam gdzie powinni się znaleźć, a następnego dnia już nie żyją. Piekło - panuje tam ciągła noc, ludzie są ubrani na czarno i szaro. Jest tam strasznie ponuro. Oświetla ich tylko światło księżyca. Niebo - panuje tam ciągły dzień. Wszyscy są szczęśliwi. Niczego tam nie brakuje. Tam jest tak słodko, że chce się wymiotów. Czyściec - miejsce pełne nerwów i nie pokoju to w tym miejscu każdy oczekuje swojego wyroku. Królestwo Śmierci - Każdy by pomyślał, że jest tak jak w piekle, ale nie, tu panuje wszechobecna biel. Mieszka tam sama Śmierć oraz jej pomocnicy. A ja kim ja jestem? Narazie niech wam wystarczy to, że nazywam się Emily Death oraz jestem pomocnikiem Śmierci