Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yoktu. Hele Onur gibi bir hastam olacağını hiç düşünmemiştim. Onur... zorlu bir hastaydı. İletişime kapalı, kimseyi umursamayan, konuştuğunda insanı terslemekten çekinmeyecek biriydi. İnsanı kolayca kırabilecek ve bunu düzeltmek için gram uğraşmayacak biriydi. Tüm bunlara dayanabilirdim ama ölümü kabullenmiş olması... bunu aşmakta zorlanıyordum. Herkesin hikayesi iyi bitmek zorunda değildi ama Onur'unki iyi bitmeliydi. O bunu hak ediyordu... (Sevdim isimli hikayemin kurgusu üzerinde biraz oynayacağım. Ve yeni ismi olan Seni Bana Getirdi olarak yayımlayacağım.) Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Hışımla kafamı ondan tarafa döndürdüm." Ben böyle doğmadım Aden hiç bir çocuk günahkar olarak doğmaz. Günahkar olur, ama günahkar doğmaz." dedim sinirle. Çünkü böyle olmak benim seçimim değildi. Kafasını yavaşça benden tarafa çevirdi. Ölümün yansıması olan mavi gözleri beni alayla süzdü." Emin misin? Çünkü ben doğuştan günahkarım. Benim tohumum günah." • • • Gözlerimi onun yeşil gözlerine diktim." Sana niye güveneyim ki Uraz?" dedim vereceği cevabı fazlasıyla merak ediyordum. Biraz düşündükten sonra baş parmağını dudağının kenarına götürdü. " Çünkü sana doğruyu söylüyorum Ayza." diyip duraksadı ve yüzüne yine o yamuk sırıtışını yerleştirdi. " Ama ben olsam bana güvenmezdim."