Όταν εφτασε η φωτιά του μίσους στη Σμύρνη την βρήκαν. Την βίασαν. Την τσάκισαν. Την άφησαν να ζει μόνο και μόνο για να γίνει σκλάβα στο υπόγειο του κάποτε σπιτιού της, χωρίς όνομα, χωρίς ψυχή. Ο Καρίμ Γιαβούζ, ο τελευταίος και μικρότερος γιος της τουρκικής οικογένειας, επιστρέφει από τον πόλεμο με μάτια γεμάτα μίσος και σκοτάδι. Μισούσε τους Χριστιανούς και ό,τι είχε σχέση μαζί τους. Σκληρός, ανελέητος, δεν ήρθε για να σώσει. Ήρθε για να επιβάλει χειρότερο τρόμο. Η παρουσία του είναι πληγή που ανοίγει και δεν κλείνει. Η βία που κουβαλάει απειλεί να καταστρέψει τα πάντα γύρω του. Τη βλέπει. Τη μισεί θανάσιμα... Ο κόσμος του και ο κόσμος της Μυρσίνης θα συγκρουστούν άγρια , μια σύγκρουση που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο... Τίποτα και κανέναν... 🔞 All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Μισό μπουκάλι Μπρούσκο, λίγο γάργαρο νερό και η κυρά βγήκε μέσα στα αγιάζι... Στάθηκε απέναντι και κοίταξε τρομαγμένη... Οι μοίρες μέθυσαν , έμπλεξαν τις κλωστές τους και στης ζωής τον αργαλειό τα έβαψαν όλα κόκκινα... Πόσα είδη υπάρχουν άραγε; Το κόκκινο του πάθους... Το κόκκινο του αίματος.... Το κόκκινο της αμαρτίας.... Μια ψιχαλίδα πέφτει στα μαλλιά της και σαν σηκώνεται το χέρι του να αγγίξει, το Μπρούσκο σπάει... Κάποτε μια βεντέτα έκλεισε με πόνο και το χωριό βυθίστηκε στην αγάπη.... Δύο οικογένειες ενώθηκαν κάτω υπό το φως της ελπίδας και έμειναν χρόνια αγαπημένες... Κλείνουν άραγε οι βεντέτες; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

1ο βιβλίο ' Ήταν σαν να πάλευε η φωτιά με την φωτιά και κάποια στιγμή θα γίνονταν όλα στάχτη γύρω τους... ' Μία ιστορία μίσους και αγάπης, ανάμεσα σε μια κοπέλα που έκρυβε μυστικά και ένα αγόρι που έκρυβε εφιάλτες... Ένα βράδυ συναντήθηκαν τυχαία και από τότε η μοίρα δεν θέλησε να τους χωρίσει ξανά. Μυστικά που αποκαλύπτονται όμως, τους κάνουν να συνειδητοποιήσουν ότι ίσως δεν βρίσκονται στη σωστή πλευρά του παραδείσου...

Ένας εγκληματίας... Μια επιχειρηματίας... Ένα συμβόλαιο θα τους αναγκάσει να μείνουν για έναν χρόνο μαζί... Τι θα μπορούσε να συμβεί μέσα σε έναν χρόνο;... Και τι πραγματικά κρύβει αυτό το συμβόλαιο; Απόσπασμα: (φοβάσαι;) Ρωτάει σιγανά ενώ βαδίζει αργά προς το μέρος μου... Κάνω δύο βήματα πίσω και κολλάω στην κλειστή πόρτα (ο όχι) Να πάρει γιατί τραυλίζω;... Πλέον στέκεται μπροστά μου και τοποθετεί της παλάμες του δεξιά και αριστερά από το κεφάλι μου (τότε θα σε κάνω να με φοβηθείς μικρή) Ψυθιρίζει πάνω στα χείλη μου και νιώθω την ανάσα του να με καίει.

Η Νάταλι Μπρούκς εργάζεται σαν χορεύτρια σε ένα από δεκάδες νυχτερινά κλαμπ του διάσημου νονού της νύχτας Σέθ Ναβάρο. Αποστασιοποιημένη για χρόνια από την οικογένεια της, ένα βράδυ λαμβάνει ένα τηλεφώνημα που θα ταράξει την ήδη ταραγμένη της ζωή... Θα κληθεί να πάρει επί τη κηδεμονία της, μια ανιψιά που δεν έχει γνωρίσει ποτέ... Εκείνος αγνοεί την ύπαρξη της και εκείνη θα αναγκαστεί να ζητήσει βοήθεια από το πιο αδίστακτο άνθρωπο της Νέας Υόρκης. Πόσο εύκολα μπορεί το νήμα της ζωής της να κοπεί; Κι αν κοπεί, πόσο μπλεγμένο θα είναι με το δικό του; Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018-19 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

«Ξέρεις τι πρέπει να κανείς ;» «Φυσικά , είναι απλό , μπαίνω στη ζωή του , τον κανω να με ερωτευτεί και τότε πέφτουν όλοι στηβ παγίδα .» «Θα τα καταφέρεις ;» Εκείνη γέλασε ειρωνικά . Έπειτα τον κοίταξε εντονα στα μάτια . «Προετοιμάζομαι όλη μου τη ζωή γι αυτό , δεν υπαρχει περίπτωση να μην τους ισοπεδώσω» Έφερε το κρυσταλινο ποτήρι στα βαμμένα χείλη της και ήπιε μια γερή γουλιά

[book1] «Το ξέρω πως με θες» μου λέει με αυτή την κολακευτική φωνή καθώς με πλησιάζει ακόμα περισσότερο , δεν ξέρει τι λέει ειναι μεθυσμένος , δεν του έχω δωσει κανένα δικαίωμα να το νομίζει αυτό Εκτός ότι τον κοιτάς επίμονα κάθε φορά Αυτός δεν με βλέπει Εκτός ότι τρέμεις όταν είσαι διπλα του Δεν το καταλαβαίνει Ότι ανατριχιάζεις κάθε φορά οταν σε ακουμπάει Ε εκεί που ακουμπάει λογικό «Το ξες ότι έχω δίκιο» μου ξανά ψυθιριζει ενώ έχει έρθει ακόμα πιο κοντά βγάζοντας με από αυτο τον υπέροχο διάλογο «δεν εχεις να πεις τίποτα;» «Δ-δεν ξες τι λες» καταφέρνω να του πω χωρίς να δείξω ότι τραβλιζω σπρώχνοντας τον από πανω μου χωρίς κανένα αποτελέσμα , αυτός κολλάει ακόμα πιο πάνω μου μην πέρνωντας τα μάτια του από τα δικά μου «φύγε από το δωμάτιο μου» καταφέρνω πάλι να πω κάνοντας τον να γελάσει ειρωνικα , ξανά επέστρεψε «Σου έχω πει μικρή πως δεν μου αρέσει να μου λένε τι να κάνω» λέει με το ύφος του όλο ειρωνία «Και εγώ σου έχω πει κάτι άλλο να λες μικρό»

Έχει άραγε η σιωπή χρώμα; Θα τολμούσα να πω, πως ναι... Ίσως θα της ταίριαζε το κόκκινο αν και στη περίπτωση μου, μόνο ένα είναι αυτό που της αντιστοιχεί :Το Λευκό 1η πνευματική κατοχύρωση με συμβολαιογραφική πράξη του 2017 Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018-19 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Μου το είχε πει... Μια πεταλούδα κρύβει καταβαθος το γκρίζο... Μπορεί να έχει πολύχρωμα φτερά μα αν τα αγγίξεις η σκόνη θα χαθεί... Το χρώμα θα καταστραφεί πάνω στα δάχτυλα σου... Δεν θα μπορέσει να πετάξει ξανά χωρίς ώθηση Και τότε, τότε θα μείνει μόνο το γκρι... Ένα γκρί που πονάει... Που πληγώνει... Ένα γκρι που μόνο εκείνος μπορει να το επαναφέρει και να το γεμίσει με χρώματα... Τι να τα κάνω τώρα πια ; Τώρα έμεινα με εκείνο το γκρίζο, τα φτερά έσπασαν, ξεθωριασα, έκανα την επιλογή.... Εκείνος μου το είπε, μόνο που εγώ δεν τον πίστεψα... Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

"Πολλές φορές δεν νιώθεις πως θες να ξεφύγεις; Ν'αποφύγεις τους ανθρώπους που σε βλάπτουν; μου είπε. Τον κοίταξα. Δεν ήξερα ακριβώς τι ήθελε να πει, όμως τώρα ξέρω... Η Ηλέκτρα θέλει να κάνει μια νέα αρχή. Να τα ξεχάσει όλα. Να ξεχάσει όλες τις αναμνήσεις απ'την προηγούμενη σχολική χρονιά, αλλά πιο συγκεκριμένα να ξεχάσει το αγόρι στο πίσω θρανίο... Μάλλον δεν θα τα καταφέρει... Τι έγινε όντως την προηγούμενη σχολική χρονιά; Στις ιστορίες αλλά και αναμνήσεις ή εμπειρίες δεν υπάρχει τέλος. Πάντα θα υπάρχει κάτι που δεν θα έχει τελειώσει.. -Α Καλύτερη θέση: #2 εφηβική φαντασία Ευχαριστώ για την υποστήριξη ♥ *Αυτή η ιστορία γράφτηκε οταν ήμουν σε μικρότερη ηλικία οπότε συγχωρέστε με αν δεν είναι καλογραμμένη* **Παρακαλώ όχι αντιγραφή της ιστορίας**