Bazen bir şeyleri gerçekten görebilmek için ambalajın altındakini ya da belki ötesindekini görmek gerekir. Zaten en güzel şeyler hep en garip ambalajlarla gelmez mi önümüze? *Önemli Not*: Bu hikaye, üç kısa hikayeden oluşmasını planladığım Bilimkurgu Kulübü Üçlemesinin ilk hikayesi. Bilimkurgu kulübünün ne olduğunu hikaye ilerledikçe size açıklamaya çalışacağım. Hikayelerin hiçbiri fantastik veya bilim-kurgu türünde değil ama karakterler bu türlerin sıkı hayranları olduğu için bu alanlarda bol bol referans vermeyi planlıyorum. Bu hikayede popüler dizi ve serilerden bahsedeceğim için göndermelerin çoğunu yakalarsınız. Umarım seversiniz. Keyifli okumalar :)

Manevi ailesini kaybeden ve bundan dolayı manevi kardeşiyle arası açılan Berra Derin duyduğu hakaretlere, gördüğü dışlanmaya daha fazla dayanamayıp soluğu İstanbul'da alır. Kendine yeni bir yol çizmeye karar verirken hesapta olmadığı bir şey olur. Kaan Erdinç ile yolları kesişir. Kaan Erdinç'in geçmişi açığa çıkmasıyla beraber Berra kendini siyah beyaz dünyasında bulur. Bu dünyadan kendini uzaklaştırmak isterken Kaan'ın eli Berra'nın hep üstünde olur. ALINTI "Gideceksin dedim!" Dudağının arasından tısladı. Sinirli hali beni korkutuyordu. Fakat gitmemi istiyordu. Burasının benim için tehlikeli olduğunu söylüyordu. Beni mi düşünüyordu? Sanırım bu son soruyu bin defada tekrarlasam usanmayacaktım. Çünkü söz konusu bendim. "Benim hakkımda hiç bir şeye karar veremezsin anladın mı?" Yüzüne avazım çıktığı kadar bağırdım. İki ellerimle omzuna bastırdım. "Hiç bir yere gitmiyorum, bunu o taş kafana sok!" Kaan'ı omzundan iterek odadan koşar adımlarla çıktım. Arkamdan "Berra!" Diye kükredi. Asansörün kapısı açılınca '0' düğmesine bastım. Kapının hızlı kapanması için düğmeyi zorladım. Kapı yavaş yavaş kapanırken gözlerimi kapattım. Rahat bir nefes verip gözlerimi açtım. Asansör kapısının arasında el görünce çığlık attım. Tek eliyle asansörü durdurdu! "Sen manyaksın!" Yüz ifadesi beni çok ürkütüyordu. Üstüme doğru gelince kendimi kapana sıkışmış gibi hissettim. Hızlı bir hareketle herhangi bir asansör düğmesine bastı. Asansör ani bir çekimle durdu. Işıkların sönmesiyle gözlerimi kapattım. "Kes şunu!" Soğuk ve güçlü elini çenemde hissettim. Çenemi sıktığında acıyla inledim. Refleks olarak iki elimle, çenemi sıktığı elini tuttum. İtmeye çalışıyordum fakat gücüne karşı gelemiyordum. Ne yaptığını idrak etmeye çalışırken nefesini tenimde hissettim.

•Finalden sonra bölümler düzenlenecektir. ***** İki zıt karakter aynı hayatta birleşirse ne olur.Yaşadıkları şeyi anlatan kelime sadece üç harfliydi "AŞK" Gece ve Kuzey'in hikayesi Klasik gibi başladı hikayeleri ama devamı hiç de öyle olmadı. Aşka inanmayan iki kişi ve birbirlerine inanmadıkları duyguları hissederse ne olur? ---------- "Başımın belalı ergenusu "gözleri gözlerime kenetlenmiş,nefesi nefesime değiyor,alayla sırıtıyordu. "Benim lafımı bana kullanma!"diye cırladım.Cırlamamamı susturan kitaplarda ki gibi onun dudakları değil ağzıma kapanan eliydi. İlk bölüm:23 Ocak 2015 ••Bu benim ilk hikayem olduğu için başlarda biraz sıkılabilirsiniz.Ama okuyucularımın tavsiyeleri sayesinde daha iyi yazmaya başladım.Her hikayenin bir şansa ihtiyacı vardır.SEN DE BENİM HİKAYEME ŞANS VERİR MİSİN? •• #Wattys2016

dhdh

"Bu kadar kötü birine dönüşeceğin aklımın ucundan geçmezdi Azra." "Daha yeni başlıyorum." Oyun başlasın.

-Bu yaptığının yanına kalacağınımı sanıyosun. Çok daha kötüsünü yapabilirim. Diye soğuk bir şekilde söylediğimde gülmesi kesilmişti. Gerçekten benim birşey yapmayacağımı mı sanıyordu. Ben hiçkimse ye karşı ezilmezdim. Onu bu yaptıklarını ödeteceğimi düşünmesi gerekirdi. -26.12.2015-

Hayatını kaybettiğini düşünen genç bir kız ve genç play boy biriyken Baba olmak zorunda kalan genç bir adamın yolları kesişiyor. Nasıl anne bir baba olacaklarını birlikte görelim mi ? Buyrun bu güzel yolculuğa birlikte çıkalım.

"Yenildiğini sandığın an tekrar doğar ya insan küllerinden. Tam herşey bitti dediğin anda herşey yeniden başlar ya. Küllerimden doğdum bende. 10 yıldır gördüğüm o kabusu artık görmüyorum, istediğim şefkat artık benimle. Gittiğin gün küsmüştüm ya sana anne, aslında haberin olmadan tekrar barıştım seninle. Senden sonra ki yıllarda ne zaman kapı çalsa sen sandım, anne diye koştum kapıya. Babam istemedi o kapının açılmasını hep dur dedi ben açarım. Hevesle bekledim sen çıkarsın diye babam duymama izin vermedi. Sonra ben büyüdüm ve artık o kapıyı açmamı babam istiyor. " "10 yıl sonra geç kalınmışlığın ortasından uzanan annenisinin eli Eylülün hayatını değiştirecek. Yeni bir şehire, yeni bir okula ve yeni arkadaşlarına alışacak. Eskiyi özlesede geri dönme gibi bir fırsatı olmayacak. Hiç sevilmeyen ve sevmeyen Eylül ilk kez aşık olacak ve atmayan bir kalbi canlandıracak". 'İlk yandığım ateşsin, Lütfen elimi bırakma' -Başlangıç tarihi 15.03.2016-