Gerçek aşkın var olduğuna inanan biriyim. Belki dinleyenler biraz garip bulacak veya dizime yatan güzellikte bunu yadırgayacak ama ben buyum. Bir yerlerde beni bekliyor diyemem. Aşkı bulmadan ölmeyeceğim de demem. Belki hiç karşılaşmayacağız, hiç birbirimize dokunmayacağız veya aynı şehirde bile olmayacağız. Fakat kimseye haybeden seni seviyorum demeyeceğiz. Kimsenin gönlünü kendimize boş yere meyil etmeyeceğiz. Elbette sevişmelerimiz olacak kesişen yollarda. Bu aşka giden diğer otobüs için durakta beklemek gibidir. Katıksız çekilmeyen meşakkatli bir yoldur aşk yolu. Bir tutarsız sevişmeyi katık yapabilirim ama kalbimden geçen sevmeyi kendime aşk diye kabul ettiremem veya beni seveni harcayamam aşk için. Bu aşka saygısızlık olmaz mı?

Öğretmenine aşık olan bir kız... Acaba bunu öğretmeni de öğrenecek mi? Elif öğretmenini öğretmeni ise karısını ve kzını seviyor.. Sonlarını merak etmiyor musun?

"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "... cevap hep sen oluyorsun,'' dedim ve gülümsemeye çalıştım. Yanaklarımın üstünden süzülen gözyaşlarımı hissedince silmek için elimi kaldırdım. Tam yanağıma götürecekken Demir benden önce davrandı ve başparmağını yanağımda ve gözümün altında gezdirerek gözyaşlarımı sildi. Avucunu açtı ve başımı onun avucuna yaslamama izin verdi. Bu kitap KARANLIK LİSE serisinin ikinci kitabıdır.Önce ilk kitabı okumanız tavsiye edilir. Karanlık Lise serisi Epsilon Yayınevi ile tüm kitapçılarda! Karanlık Lise ve Karanlık Lise 2'yi tüm kitabevlerinden ve internetten satın alabilirsiniz. Bu yolda hiçbir zaman desteğini çekmeyen, daima yanımda olan Gölge Ailesi'ne çok teşekkür ediyorum. Sizler benim ikinci ailemsiniz. Sizleri çok seviyorum. Twitter: @alyaoztanyel Facebook: Karanlık Lise sayfası, Alya Öztanyel sayfası

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.