Hayatını baleye adamış bir genç kız... Onu elinde oynatmak için yola atılan fakat sonunda aşık olan bir piyanist... Peki genç kız, bu piyaniste inanacak mıydı? Daha doğrusu, inanabilir miydi? Kendini kimseye ezdirmeyen genç kız, bu oğlanın karşısında en fazla ne kadar dik durabilecekti? 19 yaşına bastığı yıl içerisinde bir de ortaya çıka-gelen siyah gözlü adama ne demeliydi ya? Kendisinin bile cevaplayamadığı sorularla aklı bu kadar doluyken, Kendi, kendine bile inanmazken, Bir piyanist çocuğa ne kadar güvenebilirdi? Bunu tatlı mı tatlı bir aşk hikayesi sanıyorsanız yanıldınız! Bu, acısıyla tatlanan; tadından aşk doğan bir fantastik hikayedir. ☀☀ Değişen hayatlar; Değişen insanlar, Değişen gelecekler ve, Değişmeyen geçmişler. ☀☀ Kapak için; saygı değer bana ve çok önemli bana teşekkür ediyorum. Seviliyorsun canım ben. 9 Temmuz 2016. ❧

Rüzgar soğuk ve sert esiyor. Sessizce bir kasırgaya dönüşeceğini fısıldıyor kulağıma. Warenya'yı yüzyıllardır yöneten Warrok Hanedanı böylesi görülmemiş bir aşka ev sahipliği yaparken masumiyetin altındaki iktidar hırsının, öfkenin ve ihtirasın ortaya çıkmasına vesile oluyor. Kim bilebilirdi ki Çarrone köyündeki zavallı Lily'nin doğuracağı kız gün geldiğinde dünyaya meydan okuyacak? Oysa ki o, Zach tahta çıkınca her şey bitecek sanıyordu lakin nereden bilsin tarihin o andan itibaren tozlu yapraklara teker teker yazmaya başlayacağını? Saltanatın kirli oyunlarına maruz bırakılmış bir adamla, Onlarca ihanetten sonra olgunlaşmış bir kadının doymak bilmeyen aşk hikayesi. İktidar gölge kabul etmez.

Korkuyorum... Kelimelerle anlaşamamaktan, paragrafların arasında bir sağ bir sola koşmaktan çok yoruldum. Artık hiçbir şey yapmak istemiyordum. Sayıların yükü bile bu omuzlarım için çok fazlaydı. Adeta altında ezilip kalıyordum. Satır aralarında ip atlamaktan bıkmış usanmıştım. Kelimeler ... hatta harfler o kadar çok korkunçlar ki sanki karanlık bir sokakta saklambaç oynamak gibiydi. Her saklandığım yerde biraz daha uzaklaşıyordum. Sanırım artık kaybolmaya başlamıştım. Kaybolmak mı ? Hayır , hayır ben kaybolmuyordum. Ben, yok oluyordum! Karanlık sokakta saklanabilmek için kendimi harcıyordum. Oysaki kimse beni anlamıyordu. Herkesin gözünde koca bir aptaldan başkası değildim. Belki de onlar için ezik bir insandım. Sırf kitap okumayı sevmiyorum diye hatta test kitaplarını karalayıp atıyorum diye böyle konuşmaları çok saçmaydı. Ne olmuş yani aynı pencereden bakmıyorsak? Güzel resim yapanlarda akıllı sayılmaz mı? Umudu mu kesmeli miydim? Ne yapmalıydım? Çok çaresizim! Sonum yok , şuanım hatta belki de bir geleceğim bile yoktu. Ben kimdim ki? O karanlık gecede çıkmaz sokağa giren bir kızdım. Herkesten uzaklaşan, yalnız olmayı seçen bir kızdım. Beni kim kurtarabilirdi? Bu hikaye sayılarla seksek oynarken yere düşen kızın hikayesiydi. Bu hikaye kelimelerle kavga eden bir kızın hikayesiydi. Belki de bu hikaye size göre sadece aptal bir kızın hikayesiydi . Ama işte bu hikaye benim hayatımdı!

"Biri var herkesten güçlü, herkesten özel. Kanlarla bürünmüş bir laneti var. Gözleri herkesten farklı. SOĞUK KIRMIZI geldiğinde... O... Ölüm kadar güçlü. Gözler Soğuk Kırmızı olduğunda hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Kimseyi tanımayacak, kimseyi görmeyecek. Düşündüğü sadece bir şey olacak. ÖLÜM." "Sana burada ZİHİN ÇÖKERTEN diyorlar." **** BÜTÜN KİTAPLARIMIN TELİF HAKKI SAKLIDIR. !!! İNSTAGRAM berrakduslerim Tiktok berrakduslerim Fantastikte #1 olmuşluğumuz var **Kapak tasarımı @ruminej'e aittir.**

Mine yani, hikayenin baş karakteri kendisini soyutlamak için böyle bir ad taktı kendine. Kendisini az da olsa masum görüyordu. Günahkar kelimesinin çok ağır olduğunu ve işlediği günahından pişman olmayanları temsil ediyor gibiydi. Günahkir; zorda kalan, pişman ve çaresiz bir şekilde işlenilen günahı temsil ediyordu. Mine'nin düşüncesi bu yöndeydi. Zorda olduğu için kötü işler yapması gerekiyordu ve yaptıda. İki sene önce ensesi kalındı. Her zaman arkasına bakmadan yaslanabileceği büyük bir destekçisi vardı, fakat şimdi birden yüksekten düşmek onu fazla kısıtlamıştı. Kalkması zor olmuştu, fakat alışmaya da başlamıştı. Kurtulmak istiyordu kendisinden. Mutlu olmayı unutturmuşlardı Mine'ye. Üzülerek yaşamak ağır gelmiyordu artık. Korktuğu bir şey de kalmamıştı, kendisinden başka kaybedecek hiç bir şeyi yoktu çünkü. Ve kendisini kaybetmek Mine'ye bağlıydı. Güçlü, istikrarlı, akıllı, ve hırslı bir kızdı. Bunu iki sene önce olanlardan sonra yaşamındaki duruşundan anlamıştı. Şayet güle oynaya bir kızın aniden böyle bir düşüşe geçmesini sayılı kişiler kaldırabilirdi. Bir Günahkiradlı hikayem Mine'nin yüksekten pat diye düşmesini ve canının acımasını anlatan bir hikaye...

Ben 3.2.4 Seninle bir oyun oynamak istiyorum. Gözlerini kapat, ışığı kaybet. Kontrol benim elimde, ışığın bende. Kurallarıma uymak zorundasın. Gözlerini sakın açma, düşünmeye çalış. Sadece aklını kullanabilirsin, her şeyin benimle. Sen benimlesin. Geri sayım başladı. Vakit daraldı. Ben 3.2.4 Heyecanlıyım. Seninle oyun oynamak istiyorum. Sizinle oyun oynamak istiyorum. 6 şizoid aynı kafeste. Ölmek için fazla erken, yaşamak için fazla geç. Ya aşk? Sanki fazla mı yersiz?

Yerli Argent'lardan Sağyaşar'ların son varisi Eylül Sağyaşar. Kendine güvenen ve bir o kadar da kendinden emin tavırları çevresinde dikkat çeken bir diğer unsurdur. Hayatında eğlence ve aksiyon olmazsa olmaz, yapmaktan korkmayacağı hiçbir şey yok. O mükemmel biri ve sen sevgili okur onun hayatına girmek için bir şansın varken bunu kaçırma derim. Devam etsene okumaya biz hala buradayız! Sevgiler.. ********

Küçücük bir çocukken bile yalnız olanlar vardır elbette. Onların minik kalbinin kocaman dünyasının hikayesi. Kendi içlerinde yarattığı kocaman dünyanın hikayesi. En güzelide bir araya gelip hayata daha güzel bakanların hikayesi. Gökyüzündeki milyonlarca yıldızların ayrı ayrı hikayelerinden ortak kurdukları hayatın hikayesi. Penceremin aldığı kadar olan yıldızlardan bir tanesi...

Lacivert ve gri... Farklı kalemlere ait, birbirlerinin zıttı iki mürekkebin rengi. Bu renkler kader adı verilen defterde çakışıp birbirlerine karışmışlardı, ansızın ve habersizce. Artık ikisi de bir olup farklı iki hayatı değil, aynı hayatın satırlarında dans etmeye; kelimeleri ilmek ilmek işlemeye başlamışlardı. Baskınlıkları akrebin ilerleyişine göre değişen iki rengin hikâyesini okumaya hazır mısınız? Onlar ara renklerdi. Onlar arafın rengiydi. Onlar birdi. Onlar hiçti. Ve hiçliğe karışıp sayfalarda yok olma yolculuğunda birbirlerinin kader ortaklarıydılar. Haydi, sayfaları çevirin ve kelimelerin birbirleriyle valsını izlemeye başlayın. K&K