Dünya sunuldu sonra ruhlar sonra ruhlara bedenler sonra bedenlere hayatlar.Hayat koca kilitli bir sandık, küçük sandıklar sundu bizlere anahtarlarını sakladı, bulup açmak bizlerin elinde. Neden burdayız? Neden bu suretteyiz? Bizi kim yönetiyor? Anlam? ... Bu hikaye "Felsefe'nin ve Bilim Kurgu'nun" arkasına saklanarak gerçeği yansıtacaktır fakat kalıplara sığmayacaktır .Dramatize edilmiş heyecan katılmış olağan üstü olayların döndüğü, düşündürücü bu romanı gerçeklerle örtüştürmek sizden. SEN ÖNCE KENDİNİ TANI

Bazen insan hayatın h harfine bile sövmek isterken, bir kar tanesiyle mutlu olmayı öğrenebiliyormuş küçük bir buluttan... Ailesinin göz bebeği, kız kardeşinin kahramanıyken yani tam mutluluğu öğrendiğini zannederken o sonsuz sanılan saadetin sonu geldi. Daha 8 yaşındayken babasının köreren kalbinin kör olan annesinden daha acınacak durumda olduğunu, ölümün yaşı olmadığını öğrendi Rüzgar Cenova. Paranın kirli yüzüne düştüğünde minik gözlerinin annesi ve kardeşi hariç her kadına tiksinerek bakması gerektiğini öğretti kendine. Ona göre kadınlar aptaldı. Erkeklerde en az babası gibi akıllı birer şeref yoksunu heriften başka bir şey değillerdi. Onun için hayatta omzunda dövmesini taşıdığı o minik ayak izinin sahibi olan kız kardeşinden masum hiçbir şey olamazdı ve onun adını ağzına alabilecek -annesi hariç- hiçbir insan olamayacaktı. GÖKYÜZÜ ÖFKEDEN KARARDI BİR AKŞAMÜSTÜ. BİR BULUT SİMSİYAH OLDU GÖKYÜZÜNÜN KİRİNDEN, SONRA AĞLAMAYA BAŞLADI KUSMAK İÇİN BU KİRLİLİĞİ. MAVİ GÖZLERİM BULUTA TUTULMUŞTU SANKİ. BULUT İÇİNDEKİNİ KUSUP TERTEMİZ OLUNCA GÜLÜMSEYEREK KAYBOLDU GÖKYÜZÜNÜN DERİNLİKLERİNDE. GÖRMESEM BİLE ORADA OLDUĞUNU BİLİYORDUM EN AZINDAN. GİDERKEN AİT OLDUĞU YERDE MUTLU OLDUĞUNU GÖSTERMİŞTİ BANA. Bazen kaybetmenin kaybolduğu yere yeni bir armağan olacağını öğretti bana. Yağmurun hatta kar tanelerinin mutlu olmam için ondan gelen bir hediye olacağını anlatmıştı. Ben gidiyorum güzel bulut. TÜM MAVİLER SANA EMANET.

On bir yaşında ailesinden koparılmasıyla hayatın acımasız olduğunu öğrendi Nasya. On beşindeyken Padişah'a çocuk verdi, oysa kendi çocuktu daha. Lâkin artık padişahın sevdalısı, Al-i Osman'ın Mahpeyker Kösem'i olmuştu o. Kösem olmak kolay değildi. Ve nihayet dönüp arkasına baktığında gördüğü tek şey, oluk oluk kandı! Ama başarmıştı. Âdeta bir kadın padişah olmuştu. Lâkin sonunda kıyamet onun için koptu. Yıllardır elinde tuttuğu ipler bir gece onun boynuna dolandı ve Topkapı Sarayı korkunç bir cinayete şahit oldu. Oysa hizmetçi Nasya'dan, İmparatoriçe Kösem olacağını kim bilebilirdi?

Ölüm şafağı, karanlığın batışı ile sökmeye başladı... Kapak Tasarım: Batuhan Atalay Afiş Tasarım: Faruk Telli #5 Paranormal --> Kasım 2016 #3 Paranormal --> Aralık 2016

İçinize çektiğiniz en güzel çiçeklerin kokusu gibiydi aşk. Huzuru hissedersiniz o anda. Fakat, çiçeklerden burnunuzu çektiğinizde, huzur da o kokular gibi kaybolurdu. Gözlerinizin önünde olmasına rağmen, o kokuyu tekrar içinize çekmek isterdiniz. Ama tek bir şeyden korkmuş olurdunuz. Bir daha aynı kokuyu alamazsam? ©Tüm Hakları Saklıdır 23.01.2015 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır.