Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Şu an tam olarak neredesiniz? Yirmi numaralı otobüsün üçüncü koltuğunda mı? Evde, okulda ya da iş yerindesiniz. Kısa bir mola verdiniz ve pencere kenarında bir fincan kahve içiyorsunuz. Belki de bir arkadaşınızla buluşmak için yola çıktınız. Ne kadar da sıradan bir gün, değil mi? Her şey son derece normal! Hiç düşündünüz mü ya her şey bir anda altüst olursa? Örneğin buluşmak üzere yola çıktığınız arkadaşınızın sizinle ilgili gizli bir planı varsa! Ya da bindiğiniz o otobüsün en arka koltuğunda, sizi hayatınızın dönüm noktasına götürecek olan kişi oturuyorsa! Siz her şey akışında gidiyor zannederken ya kaderiniz üstünüze yağacak buz kırağı için en uygun şartları hazırlıyorsa... Bütün bunlar bir yana, peki ya hayatınızın altı, üstünden çok daha güzelse! Baran Demiroğlu: Sıradan bir gün yaşadığını zannederken kendini cayır cayır yanan bir evin önünde buldu. Alevlerin arasında canının parçaları vardı ama o hiçbir şey hatırlamıyordu. Üstelik önünde de bir benzin bidonu vardı. Hayatı bir anda altüst oldu... Bahar Saygın: İstanbul'un en başarılı adli psikiyatrının kliniğinde staja başladığında her şey son derece normaldi. Ama bir gün kliniğe ailesini diri diri yakmakla suçlanan bir hasta getirildi. Hayatı bir anda altüst oldu... & "Ruhuna ben bulaştım. Artık kurtulamazsın..." Yayınlanma tarihi 10 Nisan 2019

Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve tutkuyla bağlı olduğu dansıdır. Kalbi yalnızca bir tek şey için, bale için çarpar. Ta ki ikincisini bulana kadar. Hazer Han'ı. Dans seçmelerine gittiğinde, kendisini seçen bu adamın gözetimi altında dans etmeye, müzikali kazanma hedefiyle bir kelebek gibi kanat çırpmaya başlar. Fakat, sahip olmayı istediği tüm bu başarıların yanında, ona başka bir hediye kılınmıştı. Aşk. Kendi kalbi kadar hassas, nazik bir kalp, Mila'ya yaklaştığında, bu zamana kadar koruduğu tüm savunmaları yavaşça yerle bir olur ve aşk, arzuyla, bedeninde dans eder. •yetişkin içerikli sahneler mevcuttur•

"Sizden daha iyi dünür mü bulacağım, tabii ki verdim gitti."dedi sanki mal satar gibi. Erva gözlerini zorlayan yaşları tutmakta zorlanıyordu. Babası ona sormamıştı bile. Kim bilir evleneceği adam nasıl birisiydi. Ondan büyük müydü? Kaç yaşındaydı? O bu evliliği istiyormuydu? ........................ "Benimle evlendiğine seni pişman edeceğim karıcığım." Öyle bir 'karıcığım' deyişi vardı ki Erva bir an irkildi. Tüm bedeni korkuyla titredi. Sanki o istemişti evlenmeyi babasının zoruyla olmuştu her şey. Ona kimse sormamıştı ki. Gözlerinden firar eden yaşları sildi hemen. Ömer elini Erva'nın bacağına koyarak canını acıtacak derecede sıktı. "O timsah gözyaşların bana sökmez. Kes şimdi zırlamayı insanlara mutlu rolü yapmak zorundayız." ................................... "Sen asla benim karım olmayacaksın. Benim karım olamayacak kadar aşağılık birisin. Şimdi defol gözümün önünden." diyerek yere doğru fırlattı. Yere hızla yapışan Erva'nın elleri ve dizleri acımıştı. ........................ arkadaşlar tatlış zamanınızı ayırıp hikayeme bir bakın derim. *27.02.2016 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır.* wattpad de 'sen üzülme diye' adlı ilk hikayedir.

Hayatta her şey katlanılır olmaz. Mesela herkes kendi istediği gibi yaşayamaz hayatı. Bazıları toz pembe yaşarken, bazıları ise simsiyah yaşar. Kimse zora katlanamaz bu hayatta, her zaman kolaya kaçar insanlar. Herkes dua eder. Milyonlarca insan aynı şeyi diler. Değer verdiği insanlardan önce ölmeyi dilerler. Onun ölümünü görmektense kendilerinin ölmeleri daha cazip gelir. Dedim ya başta, insanoğlu bencildir. Sadece kendisini düşünür ve geride bıraktıklarını umursamaz...

İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017

AFRA DEMİR afra 20 yaşında tasarım okuyan bir kız.haytında hiç kimsesi yok yetim hanede yıları geçmiştir ama yaptıkları iyiliklerden dolayı herkes afrayı çok sever. Çünkü butün kütülükleri olumlu yöne çeke bilir. HAKAN SOYSAL 22 yaşında.Geşmişte yaşadıkları yüzünden hayatı giti gide kararmış iyce siyahın kasvetine boğulmuş bir yakışıklı. Eski polis. CANSU ÇAM 20 yaşında konservatuar okuyan bu kız afranın en yakın arkadaşı buda yetimhanede büyüyen bir kız ama afrayı her zaman kıskanmış ve bundan dolayı çok hatalar yapmıştır ama afra onu herzaman afetmiştir Birgün cansu öyele bir hata yaparki herkes ondan nefret eder yanında artık ne afra nede bir başaksı kalır. ENES YAMAN 22 yaşında tıp okuyan iyi bir insan enes hakanın en yakın arkadaşıdır hakanı canından bile daha çok sever ama hakanın tersine çok iyi ve neşeli bir çocuktur naslı hakan bu kadar karanlıken haytında sadece renkli olan arakadaşı. EMRE YİĞİT 23 yaşında okumyı sevmeyen ama sırf eğlence için okula giden biri çocuk bu çocuk afraya platonik aşk duyar ama afraya ulaşabilmenk için cansuyu kılanır. Arkadaşlar inşalah tanıtımı beğenmişsinizdir ama bu tanıtımdan daha güzel bir kitap olacağına inanabilirsiniz umarım kitabı beğenir ve önerirsiniz. Sizleri çok seviyorum

Elif ve Alaz... Berdelle hayatları birleşen iki yürek... Elif Hayatının baharında olan 18 yaşında bir genç kız... Alaz hayatın büyük darbelerine karşı hala yıkılmamış bir delikanlı... Berdelden sonraki hayatları nasil olacak? Elif Alaz'ın annesine, kuzenine ve Alaz'ın sinir sorunlarının üstesinden gelebilecek mi?? Okuyup görelim

Küçücük bir bedeni nasıl sığdırdılar beyazlar içine? Oysa kendi halinde saf ve naif dünyadan kopuk bir kızken, koskoca konağa nasıl sığdırdılar? Her yeri intikam kokan bir adamın ruhuna işleyen kız... Hayat fazlasıyla Asel kokuyordu. ❝Madem ki sen kıydın benim kardeşime.❞ Hırsla üfledi nefesini orta yaşlardaki adamın yüzüne doğru. ❝Bak gör nasıl kıyıyormuşum senin kardeşine Vedat efendi.❞ © Tüm hakları yazar'a aittir. 5 Mart 2015'de yayınlanmaya başlanmıştır. Okuyucularıma sonsuz teşekkürler... #5 - Genel Kurgu 03.08.16