Ona hiç sarılamamıştım mesela. Hiç elini tutamamıştım. Hiç öpememiştim. Hiç koklayamamıştım. Hiç sevdiğimi söyleyememiştim. Hiç dokunamamıştım. Hiç beraber uyuyamamıştık. Hiç saçlarıyla oynayamamıştım. Hiç dizlerine yatamamıştım. Hiç özlediğimi söyleyememiştim. Hiç, hiç bu kadar değersiz hissetmediğimi anlatamamıştım. Bu kadar hiçin arasında, her şeyim olmayı nasıl beceriyordu? Çünkü bir gülüşü yetiyordu bana. Sayılı sayıda görsem de, yetiyordu. Kıvrılan dudakları hiçliğe meydan okuyup, her şey hâlâ benim elimde, diyordu adeta. 'İstersem bütün hiçliği, çivileri ile beraber tabanından söküp, yerine istediklerimi dikebilirim. Hiçi hep, zerreyi zirve yapabilirim. Her şey hâlâ benim elimde.' Umut var, sadece biraz naza çekiyor kendini. Tutarsam bırakmayacağımı, benim onu dibine kadar harcayacağımı ve ortalığın tozunu attıracağımızı biliyor. Hâliyle gelmiyor. Çünkü küçücük bir umut ile bütün dünyayı karşıma alacağımı bilen herkes gibi, o da korkması gerektiğini biliyor.

Sizden bir dakika durup düşünmenizi istiyorum. Hayatınızı. Ailenizi,arkadaşlarınızı,sevdiğiniz kişiyi,sevildiğiniz kişileri,işinizi,evinizi,okulunuzu. Ve sonra bunların aniden yok olduğunu düşün. Yeni hayatını basitce kabullenir miydin? Yoksa senden alınanlar için savaşır mıydın? Bu gidenlerin hikayesi. Gidip de ardından iz bırakanların da... Her ne kadar girişi biraz efkarlı olsada bir mizah hikayesidir bu. Eğleneceğinizi umuyorum. Çünkü başrolda kaçık bir kız var. Watty'de SIRIK isimli ilk kitap. KİTAP TÜM BÖLÜMLER BİTTİKTEN SONRA DÜZENLENMEYE ALINACAKTIR. Eğlence için buraya lütfen Haziran2016

Herkes terk etmişti onu. Annesi, Babası, Sırdaşı. Ve şimdide sevdiği adam. O yalnızlığa mahkumdu. Yalnız olmaktan çok korkuyordu ve işte şu an yine yalnızdı. Onu bırakıp giden sevdiği adamın ardından tam 1 yıl beklemişti. Ama gelmemişti. Artık gelmesinin bir önemide yoktu zaten. Derin İzmir'e gidiyordu. Yaşadığı anıları evini İstanbul'u bırakıp İzmir'e daha önce varlığından dahi haberi olmadığı halasının yanına. Orda çok güzel arkadaşlıklar edindi. Kuzeni, Hazar, Utku, Ülkü, Sinem ve Ezgi. Hepsinin yanında mutlu gibiydi.Ah tabi birde asla istemiyiceği bir tesadüf vardı. Sevdiği adamla 1 yıl sonra İzmirde aynı okulda olmaya katlanabilir miydi? Peki ya Berkin apar topar gitmesinin nedeni neydi? Derin'in aklındaki soruların cevabı çevresindekilerdeydi. Herşey teker teker çözülecek ve suçlular bulunucaktı. Peki ya sonra? Derin ve Berke kaldıkları yerden devam edebilecekler miydi? |BERKE VE DERİNİN ÖZLEM DOLU HİKAYESİ| Kitap Kapağı/ Elcinkc

Siz ''Benim de hiç sorunum yok. Her şey mükemmel, güllük gülistanlık'' diyen birisini gördünüz mü? Kime sorsanız derdi sıkıntısı başından aşkındır. Neden peki? Hepimizin sorunları var bir türlü tatmin olamayan duyguları var. Kimimizin geçim sıkıntısı, kimimizin okul sıkıntısı, kimimizin ailevi sıkıntıları gibi gibi gibi... Listemiz kabarık vesselam. Sorunu olmayan, yaşamdan şikayetçi olmayan yok. 4 mevsim, 12 ay, 52 hafta, 365 gün... Geçen her salise, her saniye, her dakika birbirinden farklı dertle geçiyor. Süpürüp gidiyor vaktimizi beyhudeye. Ey kardeşim! Sanma ki tek cefakar sensin, şu fani dünya da yalnızsın. Bu yazılar senin rehberin olur bir bakarsın ki mutluluğa dikey geçiş yapmışsın. Kendi dünyanda bir başına sıkıntılarını atlatmaya çabalamayı bir kenara bırak. Her şeyi tek çözmeye, olduğun yerde debelenip durmaya son ver. Gel yanaş şöyle. Tut bir ucundan kitabımın. Sadece bir adımın yeter, sadece BİR ADIM. Bakmışsın ki yazılarım sana koşarak gelmiş. Sana arkadaş olmuş, dost olmuş, kardeş olmuş, sırdaş olmuş. Velhasılı kelam, müstakbel dert ortağım. Benimle dertleşmeye hazırsan şayet okuduğun satır aralarında beni bulabilirsin. Unutma ki ben hep seni bekliyor olacağım. Biiznillah ben BURADAYIM ✋