uzaklaşmanın yasası kırgın dul kasırga solmuş resimler kaç yıl geçmiş hala güzel durur bir de PETUNYALAR EZİLMEZ muhtemelen

"Ben Komutan Park Chanyeol. Bundan böyle, kralım Byun Baekhyun, benim en büyük yeminim."

kederli bir akşamdı. biraz içmiştik, biraz da sarhoştuk. hepsi buydu. /me earl and dying girl filminden uyarlama fikriyle yola çıkıp esinlenme olarak yolunu tamamlamış bir fictiondır, tamamen bağımsız olsa da bazı bazı hatırlatma hissi yaşatması bundandır./

"umarım birgün yollarımız kesişir ve bir kutu yoğurdu paylaşabiliriz." //mary and max//

Baekhyun birkaç bitki türü keşfetmek istiyordu, yeni bir dünya değil.

Çilekli sütümle aynı yerimdeyim yine. İnsanlar beni görmeye alışmıştı artık. Tıpkı onun söylediği gibi. Her gün aynı yerimde onu görmek için bekliyorum. * İçkiye alıştım mı? Ya da artık üstüne kusamayacağım için mi sakin midem? Sanki artık acın, uyuşturmadan aklımdan çıkmayacak gibi. * "Bana Channie diyor ki desene. Bekle de, sabırlı ol de. Oyunumuz buydu. Başarırsam senin hakkında en merak ettiğim şeyi söyle bana. Başarırsam sormama izin ver. Çünkü bilmediğim yalnızca bu kaldı. Ne zaman döneceksin?"

Park Chanyeol, Kore'nin gelmiş geçmiş en iyi Cinayet Masası Komiseriydi. Byun Baekhyun ise Park Chanyeol'e aşıktı.

"Neden saçların gri senin?" "Sen neden hastane kokuyorsan, ondan."

ilkbahar esintisinin etrafı sarmaladığı bir gecede onu buldum, xiumin'i buldum