Korku dolu hikayeye hazır mısınız . Jason her kişi öldürürken insanlar ondan kaçıcak

''İnandığın şeye dönüşürsün,'' Dönüşüm kaçınılmazdı. Onu kontrol edebiliyorsan şanslı sayılırdın, çünkü kontrol güç demekti ama eğer o gücü kontrol edemiyorsan... İşte o zaman felaketin kaçınılmaz olurdu. ''...ve sonra inandığın şeyin ta kendisi olursun.'' Basit bir denklemin üzerinde oynamamız gereken oyunlar vardı. O oyunu ya kazanır ya kaybederdik ya savaşır ya izlemeyi tercih ederdik ya kalmayı seçer ya da kaçmayı yeğlerdik... Tercihlerimiz, kaderimize yön veren yol ayrımlarından ibaretti ve aslında bizim için yazıldığını düşündüğümüz her bir son, sandığımız gibi önceden belirlenmiş birkaç karalamadan ibaret değildi. O sonu kelime kelime, cümle cümle işleyen ellerimiz, gücünü acılarımızdan alıyordu. ''Ya inandıklarımız yanılgılardan ibaretse...'' Avuç içlerimizde, varlığımızdan bir parçaymış gibi büyüttüğümüz onlarca yalanın içinde gözlerimiz doğruyu arıyordu fakat doğru, bulunduğunda bile ona yaklaşmak cesaret isterdi. ''O zaman da bütünüyle bir yanılgıdan mı ibaret oluyoruz?'' Doğrular, gerçeklerdi ve gerçekler her zaman acı verici olurdu. İnsanoğlu olarak bizler acıya duyarlı varlıklar olarak doğmuş ve yaşamımız boyunca bize acı veren ne varsa ondan kaçmayı çalışmıştık. Çünkü bir yanımız asırlardır ilkelliğini devam ettiriyordu. ''Gerçekten inandığın şeyler seni asla yanılgıya uğratmaz!'' Acı bizi dönüştürür, büyütür ve güçlendirirdi. Denklem ise basitti. ''En zeki veya en güçlüler değil, değişmeyi en iyi şekilde başarabilenler hayatta kalır.'' dı. 2018 Kapak Tasarım: İnstagram: @wattpadkapaktasarim (İrem Z. Nar)

Doğunun en acımasız en heybetli şehri Erkeklerin güçlü,kızların güçsüz kaldığı şehir ve Mardin'in kötü bir kuralı olan TÖRE kimin canini yakacak ve bu aska dönüşecek mi? Merve ve Baran'ın hikayesi....

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Babamın Vasiyeti adlı kitabım www.bkmkitap.com/babamin-vasiyeti sitesinde sadece 7,90 TL ❤️ Yağmur, doğduğu gün hiç görmediği annesini kaybettiğinden dolayı, babasına çok bağlıdır. Tek dileği ise, üniversiteden mezun olup, babası ile birlikte şirketi yönetmekti. Ahmet Bey, kızının mezuniyet gününde fenalaşır ve hastaneye kaldırılır. Genç kız, o gün babasının kanser hastası olduğunu öğrenir ve aldığı bu kötü haberden sonra dünyası başına yıkılır ve hayata karşı olan tüm neşesini yitirir. Kızının geleceğinden endişelenen baba, bir gün Yağmur'a son isteğini açıklar. . Genç kız, babasının zorlu son isteğini kabul edecek miydi; yoksa hayal ettiği hayatı mı yaşayacaktı? Sorularınız için iletişim noktam: İnstagram: dlrgue Başlangıç tarihi : 21 Eylül 2014

Ben SİYAH olmuştum.Karanlığın ta kendisi. Asla ama asla pesimist değilim ben!Kötü biri de değilim!Ben maskeli balodaki siyah maskeli kızım.Gizemin ta kendisiyim! Bir melek değilim ama şeytan da değilim.Ben diğer insanların gözünde siyahın,kötülüğün,karanlığın esir aldığı biriyim.Ben Nefretin Esiriyim. Ben saf,masum kız değilim.Ben beyaz satırların üzerine damlayan Siyah Mürekkepim. Ben oyuncu ve ya tiyatrocu değilim.Ben sahnedeki siyah perdelerin arkasında saklanan kişiyim.Ben tiyatronun yardımcı oyuncusuyum.Ben Savaşın ortasında tutsak bir Güvercinim. Ben kitabın kapağındaki güzel,baş karakter olan kız değilim.Ben kitabın sayfaları arasına sıkıştırılıp,unutulmuş bir çiçeğim.Ben toprağından koparılmış Susuz bir Çiçeğim. Ben akıl hastahanesindeki sessiz kız değilim.Ben içinde fırtınalar kopan,sonsuz bir denizin ortasındaki Denizciyim! Ben bir kavganın esiriyim!Ben ölmüş bir kız çocuğuyum!Ben bağırışlardan korkuyorum!Ben kırılmaktan,ezilmekten korkuyorum.!Ben güvenmekten korkuyorum.!Ben kayb etmekten korkuyorum!Ben kim olduğumu unutmaktan korkuyorum!Ben artık her şeyden korkuyorum! Merhaba Ben Melis Demirel! @lenahoussein-Kapak tasarımı.Teşekkürleeer Birtanesin.