Siz çaresiz hissettinimiz mi ? Hiç bir şey yapamadan sadece ölümün canınızı alsın diye beklediniz mi ? Tam umutlarınızın bittiği anda hiç bir seyin önemi olmadığında, öyle biri çıkar ki karşınıza size hayatı tekrar sevdirir.Size bir yaşama umudu verir.Siz onu tanıdıkça seversiniz insanları, hayatı, bu kötü kaderinizi ...Tertemiz bir sayfa açarsınız her seye rağmen.Onla yeni bir hayata başlamak için...

Bir insan sair olmak icin sever mi? Her sorunun cevabı sen; Her şarkıda sen; Her yağmur sen diye damlar; Her açan güneş senle batar.

Hayatlarımız değil bizi oraya buraya sürükleyen ,beklentilerimizdi ulaşılmazı isteyen

"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.

Nerden bilebilirdim o adamın bir gün çocuğumun babası olacağını...

"Huzurum vardı elbette...Ben rengini sende buldum." Hayata daha küçük yaşta atılan yaşıtlarına göre olgun olan güzel bir genç kız, hayatta herşeyi para ve eğlence sanan yakışıklı şımarık bir oğlan...İki zit dünyanın kesişme macerası...Zorunlu bir hayat seçimi...Zorunluluktan ibaret olan hayat kabulleniş mi aşk mı? İkisininde hayattan beklentileri sadece 'Huzurun Rengini' bulmak..