Çocukluğumun bir kokusu olsaydı eğer bu annemin fırında yaptığı ve tadı her zaman güzel olan üzümlü kekin kokusu olurdu. Küçük üzümleri ayırarak yediğim için ikiz kardeşimle yaptığım kavgalar, beni destekleyen Berk ve bu hallerimize gülen annem ve Tunç abi. Onlar bize mutlu büyük bir aile vermişlerdi. Çocukluğumun bir sesi olsaydı bu aşkım Berk'cimin bana Nazlım diye seslenmesi olurdu, hala aynı mutluluğu verirdi bana. Eğer çocukluğumun bir öfkesi olsaydı karşı dairemize yeni taşınan ve hep yeni taşınmış olacak olan Akın olurdu. Onunla üzümlü kekimi paylaşmadım diye ortalığı birbirine kattığımız günü hala hatırlıyordum, Berk'e vurduğu için ona aynı şiddetle vurduğum günü hatırladığım gibi. *-* ÖNEMLİ BİR UYARI, BU HİKAYE ÜZÜMLÜ KEK İSİMLİ HİKAYEMİN DEVAMI NİTELEĞİNDEDİR..

[Aşkın Tatları Serisi - 3] Hikayemizi yıllar önce yazmaya başlamıştık, sadece farkında değildik. Aşk bizim için başta tuzlu kahve gibiydi. Ama bazı gerçekler her şeyi değiştirdi. Köpüksüz kahvesini içmeyen biri için kahvenin köpüğü haline geldi...

Hayat ne garip,lanet ..ve boktan bir dönemeçten ibaret!' diye düşündü genç kız..Onun için hiçbir şey normal değildi artık.. Hiçbir şey olması gerektiği gibi değildi..Her şey hem de her şey istemediği gibiydi artık. Barda tanıştığı adamla tanımadığı ve gördükleri ilk otele girerken yaptıklarını umursamıyordu artık.. Onun mutlu bir geleceği olmayacaktı ki artık. Şuan genç kız kendisi değildi. Tanımadığı bu iri cüsseli adamla ne haltlar yediği umurunda bile değildi...O artık hep yalnız olacak bir kızdı zaten..En başından beri yalızlığa mahkum olacağı belli sefil biriydi... Otelin kapısından içeri girerken bedenini bir ürperti sardı Janessa nın.. "Üşüdün mü tatlım?" dedi adam ona kendisi olmadığını gösteren sıcak bakışlarla. Bara ilk geldiğinde gözlerinde gördüğü tek şey nefretti. Bu adam kimseyi sevmiyordu ve Janessa ya lazım olanda buydu. Geri dönüp onun yüzüne bile bakmayacak tek gecelik bir ilişki.. Hayatının unutulacak olan sonu ve İLKİ!.. ***************************************** Başlangıç:10 Ekim 2013♡ Bitiş:29 Ocak 2014♡ Not: Hikaye bana ait değildir.

Bir kahramanını kaybettiği an da diğerini bulan yaralı bir kuştu Feride..İlk acıyı çok erken tadan çocuk kalbi hep eksik hep burukken bir tek gülümsemesi eksik kalmazdı gözlerinde..Kalbinde akıttığı tüm gözyaşlarını gözlerindeki gülüşe saklarken kimse bilmezdi kalbindeki yaraları..Kimse görmezdi gözlerinde saklı gözyaşlarını.. Sonra bir gün onu kalbindeki gözyaşlarından öpeceğini düşündüğü bir çocuk çıkarmıştı hayat karşısına..En büyük acısı onu yeni bir hayata sürüklerken tutulmuştu yaralı kalbi aşka.. Ve tek hayali imkansızlığını kabullendiği an da gerçek olurken yeni bir hayat başlamıştı onun için..Belki de sadece öyle sanmıştı..Çünkü burası onun için hikayenin mutlu sonu değildi.. Yaşanamayan bir hayalin gölgesinde, kendi hayalini gizlemek zorunda kaldığında anlamıştı Feride..Onun yerine de sevmişti ama anlamıştı ki iki kişilik sevdikçe hep iki kere yanacaktı..Ve anlamıştı ki iki kişilik sevdikçe sevdiğine hep el gibi uzak kalacaktı.. 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 "Korkuyorum" diye fısıldadı ela gözleri..Duymayacağını bile bile.. Oysa "Neden?" diye sorsun isterdi.."Neden korkuyorsun?" Yine de söyledi..Sormasa da cevap verdi.."Korkuyorum" diye fısıldadı yine kalbinde ağlaya ağlaya.."Bir gün olur da beni seversen, o gün senden vazgeçmiş olmaktan korkuyorum.." ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️ TELİF HAKLARI TARAFIMA AİT OLUP, EN UFAK BİR ÇALINTI TEŞEBBÜSÜNDE BULUNANLAR HAKKINDA HUKUKİ ISLEM BAŞLATILACAKTIR!!!!

Bölümler Cuma, Cumartesi ve Pazar günleri gelecektir. Hafta içi de sürpriz bölümlere hazırlıklı olun:) ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️ Zeynep Güneş... Kozasından sıyrılıp bir kelebek olmak için çıktığı yolda hiç bilmediği bir rüzgâra kapılıp bambaşka diyarlara savrulacağından habersizdi... Yepyeni bir hayata adım atarken tek başına yürüyeceğini zannetse de hesaba katmadığı şey kelebek etkisiydi; çünkü bu hayatta hiçbir rastlantı sebepsiz değildi. Zeynep, çıktığı bu yolda aynı sokaktan geçme ihtimali bile olmayan insanları rengârenk düğümlerle birbirlerine bağlayacak; geçen her gün dostluğu, aile olmayı ve hayal kurmayı öğrenecekti... Bir de aşkı... Başkalarının masalında figüran olmak yerine kendi masalını yaşarken bir gün o masaldan kovulduğunda da masalların her zaman mutlu sonla bitmeyeceğini düşünecekti... Oysaki hâlâ bilmediği bir şey vardı: Masallar mutlu sonla biterdi; ama sonsuzluk o masalın bittiği yerde başlardı... "O gün orada karşılaşmasaydık bile sen yine bana gelecektin ve ben senin mavilerini gördüğüm ilk an yine sana âşık olacaktım... Yetecekti, Zeynep. Tek bir an yetecekti bize; çünkü seni sevmek benim kaderim. Ben sana âşık olmak için gelmişim bu hayata..."

Daha bir kaç günlükken yetimhanenin kapısında bulunan Umay'ın hayatı başarı ve zorluklarla ilerlemektedir. 17 yaşında dahi zekasına sahip ve müzik dehası olarak yaşamını sürdürürken ailesinin hayatına dahil olmasıyla hersey tepetaklak olmuştur. Güçlü bir mafya ailesi, dört abi ve bunlar yetmezmiş gibi aynı zamanda aşkı öğrenen Umay'ın hayatı pek kolay olmayacaktır. İki veya üç günde bir bölüm eklenecektir..

Aşkta ve savaşta her şeyin mübah olduğunu söyler herkes. Oysa gerçek hayatta bunun bir karşılığı yoktu Işık'a göre. Savaşta belki ama aşkta hayır. Aşk, masum duyguları barındırmalıydı içinde onların yaşantısına göre. Aşk çirkinlik kaldırmazdı, aşkını kullanarak kötülük yapamazdın. Küçücük bir yıldızın masalıydı bu; acısıyla, tatlısıyla. Ama en çok aşkıyla...

© Tüm hakları saklıdır Kitap şarkısı: CAN KAZAZ - Sürsün Bahar Az sözle çok şey anlatacaksın. Sadece, Seni seviyorum diyeceksin ama öyle her zaman değil, yalnızca hissettiğinde.

Duygularını rafa kaldırmayı hayat biçimi olarak seçen genç adam, sevmenin ne demek olduğunu bilse de sorumluluğunu almak istemez. Kendisi için biçtiği gelecek yalnızlık üzerine kuruluyken, hele kendi şeytanlarıyla savaş verirken hiç istemez. Tabi mecbur kalmazsa!.. Yaşantısının içine kötü bir tesadüf eseri giren Gülizar'ın, sorumluluğunu almak zorunda kalana kadar. İstemese de koruyup kollayacağına ant içene kadar. Gül'e ait tek varlık, kurtarıcısı, meleği olana kadar...

"Barın sana inanmıştım güvenmiştim huzur bulduğum gözlerin cehennemiş sözlerin gözlerin gibi yalanmış yaşadığımız onca şey tıpkı senin gibi sahteymiş keşke hep ağbim olarak kalsaydın inanmasaydım sana birşey söyle susma Barın susma yeter artık " Kızın içinde fırtınalar kopuyordu barının ağzından çıkacak ufacık söze bile inanmaya hazırdı ona gerçekten aşıktı yanlış duydun Feyza yaşadığımız herşey gerçekti demesini bekliyordu ona huzur veren erkeksi sesle irkildi "küçük hanım duyduğun herşey gerçek yaşadığınız bunca şey oyundu benim suçum değil nereden bilebilirdim bana aşık olacağını oynadık ve bitti uzatma artık Evet keşke abi kardeş gibi kalsaydık" "demek senin suçun değilmiş oynadım ve bitti duygularım senin için bu kadar basitmiş tamam öyle olsun herşey benim suçum lanet olsun sana Barın Atasoy lanet olsun bugünü bu sözleri sakın unutma ben asla unutmayacağım sana aşık olan küçük hanım öldü oyun bitmedi şimdi başlıyor ben bitti demeden bitmez"