©08.11.2015 tarihinde kurgulanmıştır. Şimdi bak yine yalnızım. Yine bir saflık yaptım ve inandım bir aptal gibi sana.Bilemezdim değil mi sonun böyle olacağını? Dışardan bakıldığında kim ne der diye düşünüp göz yaşlarını saklayan ben şimdi her yerde ağlar oldum. Okulda,evde,tuvalette,derste,yatakta,otobüste,çünkü kızıyorum kendime.Nasıl bu kadar aptal olabildim diye. Inanmamam gereken ne varsa inandım diye.Sana karşı bir şeyler hissettim diye.Buna izin veremezdim.Hayatı bu kadar kontrollü yaşayan ben bunları yapmamalıydım. Şimdi o her yerde üşüyen ben üşümüyorum.Çünkü artık benim yanan bu bedenimin ateşini hiç bir rüzgar söndüremez. En fazla küllerim savrulur... |Doğrunun beden bulmuş haliyken hangi ara yanlışın ta kendisi olmuştum?|

Arkadaşlar hikaye yazma isinde yeni sayılırım. Ama "Pskopat Pskoloğum" adlı kitabı çok beğeneceksiniz. Keyifli okumalar

yetimin hayatı olabilr. Bunu okurken ağlayabilirsiniz.

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

Manevi ailesini kaybeden ve bundan dolayı manevi kardeşiyle arası açılan Berra Derin duyduğu hakaretlere, gördüğü dışlanmaya daha fazla dayanamayıp soluğu İstanbul'da alır. Kendine yeni bir yol çizmeye karar verirken hesapta olmadığı bir şey olur. Kaan Erdinç ile yolları kesişir. Kaan Erdinç'in geçmişi açığa çıkmasıyla beraber Berra kendini siyah beyaz dünyasında bulur. Bu dünyadan kendini uzaklaştırmak isterken Kaan'ın eli Berra'nın hep üstünde olur. ALINTI "Gideceksin dedim!" Dudağının arasından tısladı. Sinirli hali beni korkutuyordu. Fakat gitmemi istiyordu. Burasının benim için tehlikeli olduğunu söylüyordu. Beni mi düşünüyordu? Sanırım bu son soruyu bin defada tekrarlasam usanmayacaktım. Çünkü söz konusu bendim. "Benim hakkımda hiç bir şeye karar veremezsin anladın mı?" Yüzüne avazım çıktığı kadar bağırdım. İki ellerimle omzuna bastırdım. "Hiç bir yere gitmiyorum, bunu o taş kafana sok!" Kaan'ı omzundan iterek odadan koşar adımlarla çıktım. Arkamdan "Berra!" Diye kükredi. Asansörün kapısı açılınca '0' düğmesine bastım. Kapının hızlı kapanması için düğmeyi zorladım. Kapı yavaş yavaş kapanırken gözlerimi kapattım. Rahat bir nefes verip gözlerimi açtım. Asansör kapısının arasında el görünce çığlık attım. Tek eliyle asansörü durdurdu! "Sen manyaksın!" Yüz ifadesi beni çok ürkütüyordu. Üstüme doğru gelince kendimi kapana sıkışmış gibi hissettim. Hızlı bir hareketle herhangi bir asansör düğmesine bastı. Asansör ani bir çekimle durdu. Işıkların sönmesiyle gözlerimi kapattım. "Kes şunu!" Soğuk ve güçlü elini çenemde hissettim. Çenemi sıktığında acıyla inledim. Refleks olarak iki elimle, çenemi sıktığı elini tuttum. İtmeye çalışıyordum fakat gücüne karşı gelemiyordum. Ne yaptığını idrak etmeye çalışırken nefesini tenimde hissettim.

Sadece masmavi hayallerim vardı. Gökyüzü gibi uçsuz bucaksız hayaller... Sadece gerçekleşmesini istediğim bembeyaz dileklerim vardı. Bulutlar kadar özgür dilekler... Saklı olan bir hazine gibiydi kalbi. Keşfedilmeyi bekleyen bir hazine. Mutluluk tınısı sesi duyuluyordu uzak diyarlardan. Aşkı ve mutluluğu yanlış bedenlerde, yanlış kalplerde, yanlış sokaklarda arayan iki Gezgin: Bir gün aynı sokakta karşılacak mıydı? Peki ya sokak çıkmaz sokak ise? Tesadüf mü, aşk mı yoksa kader mi bilemeyiz ama onlar ya birbirlerinin kaybettikleri umutları olacaklardı ya da vazgeçtikleri. Belki de her şey bir Bahar Rüzgar'ı gibiydi... (#Genç Kurgu'da 2. ) ♡♡♡ Lopus Yayınları ile raflardaki yerini aldı. ♡♡♡ #instagram: @lopusyayinlari #instagram: @niisa.krmn

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

Bazı insanlar vardır uğruna ölebileceğiniz o size hırçın davransada dayandığınız asla gitmesin istediğiniz.O ne kadar sussada susmasını bile sevdiğiniz.Gözlerine bakmayı sevdiğiniz.Sadece aşık olduğunuz...

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."