Playful 1: Zeke Ace Nixon Married life should be like fantasy- waking up with a light weighted feeling and shimmering smile. Bakit nga ba naging ganito ang daloy ng buhay ko? As the priest said "You may now kiss the bride", a lot of thoughts came into her mind but one thing lead her heart in fear. Does she have the rights to be hurt whenever he is doing nasty things with other woman? Sa kabila ng lahat, kailangan niyang magpakatatag para sa pamilya niyang umaasa sakanya. Her heart keeps on pounding while running towards him, trying to convince herself that everything is gonna be okay. Wet and cold street touches her body as the raindrops from above embraced her. Tears began to flow from her eyes, her hands automatically held her stomach and said, "Hold on baby, mommy will save you".

R-18 "Kung ano ang puno sya rin ang bunga" "Like father, Like son" Yan ang laging naririnig ni Jack sa mga taong nakapaligid sa kanya. Na sya daw ay tunay na replica ng kanyang Dad, sa ugali man o sa pisikal na anyo. At hindi nya yon itatanggi dahil yon ay may katotohanan. And he's very proud na namana nya ang lahat ng nasa kanyang Dad, as in lahat-lahat. Until she met, Jillian.. Ang babaeng gumising ng lahat ng natutulog sa kanya sa unang sulyap nya pa lang dito. Especially his thing down there... Ang babaeng walang hinangad kundi ang mapabuti ang pamumuhay. Ang mabuhay sa sariling sikap dahil ulilang lubos. At kahit anong trabaho pinapasok basta hindi illegal. At kakayanin ang lahat maka-ahon lang kahit konti sa hirap. Yan si Jillian... Pero papano pag nagtagpo ang kanilang mga landas? Ano ang magiging buhay ni Jillian sa isang Jack Geizler? *NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS* *READ AT YOUR OWN RISK*

I was 16 back then when I married you. You were 18. Kahit bata ka pa lang, successful ka na agad. Ikaw na agad ang nagpapatakbo ng kompanya niyo. Samantalang ako, sakit sa ulo ng mga magulang ko. Kaya nga siguro ako ipinakasal sayo para magtino ako. Pero kahit isang taon na tayong dalawa na nagsasama, we are still strangers. Walang kibuan, walang pakialamanan. Minsan nga wala pang imikan. Pero that's fine with me kasi hindi naman kita mahal At alam kong hindi mo rin ako mahal Pareho lang tayong naipit sa sitwasyong ito na hindi natin kayang takasan. Pero sana lang dumating ang panahon na kahit papaano masasabi kong YOU ARE MY HOME