Hermione 5 yaşında babası tarafından terk edilen genç bir kızdı. 15 yıl sonra annesinin zoruyla gerçek babasının yanına gönderildiğinde bunun hayatı için ne kadar zorlu bir dönem olduğunun farkında değildi. Babası Mason, karısı Narcissa ve Narcissa'nın ilk evliliğinden oğlu olan Draco... Draco'nun varlığı Hermione'nin babasına olan yaklaşımını sorgulamasına neden olurken Hermione gerçek hisleriyle karşılaşarak hayat sınavıyla yüzleşmek zorundaydı.

''Ron biraz daha hızlı yürümessen derse geç kalacağız!Ayrıca unutma ders Snape'in dersi acele et!''dedi kabarık saçlı aynı zamanda bir okadar da güzel olan kız, sevgilisine. Kızıl saçlı sevgilisi bir hamlede kızı duvara yapıştırdı ve onu öpmeye başladı.Kız da onu aynı isteklilikle öpmeye başladı.Yanlarından geçen ayak seslerini duyduklarında kız korkmuştu çünkü karşılarında dikilen bir Draco Malfoy vardı.Sarı saçlı gri-mavi gözlü çocuk bir süre onlara öylece öfkeyle bakıp koridorun sonunda kayboldu.Genç kızın içi birden ürperdi.İçinde daha önce olmayan bir his vardı ve iki genç aşık zindanlara doğru ilerlemeye başladı.Tabi birbirlerine aşık olduklarını zannediyorlardı.

Bakalım Draco Malfoy, okulun yeni kızı Hermione Granger üzerine girdikleri iddiayı kazanabilecek mi?

Draco Malfoy, yıllar önce kaybetmiş olduğu en yakın 'arkadaşını' tekrar karşısında gördüğünde hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını tahmin edebiliyordu.

Hiçbir zaman görevler görev olarak kalamazdı, zaten.

Çapulcular döneminde düşmanlar birbirine sığındığında beklenmeyen gerçekleşir. Dostluk ve aşk. Draco/ Hermione/ Sirius

"Seni seviyorum" dedi bana son kez bakarak ama sadece yürüdüm, öylece arkama bakmadan. Çünkü onun bana hüzün ile bakan gri gözlerini görürsem dayanamazdım. İlk döndüğüm dönemeçten sonra yere yığıldım. Dizlerim kanıyordu ama en önemlisi kalbim acıyordu. Ağlıyordum ama ağlamamalıydım artık onun için ağlamıyacaktım. Ben Hermione Jean Granger artık ayakta durmalı ve başımın çaresine bakmalıydım 'o olmadan, tek başıma'. Ayağa kalktım ve ay ışığının aydınlattığı parkta evime doğru yürüdüm." Bende seni seviyorum."

Genç adam biraz kafasını toplayınca genç kıza baktı. Sanki ilk defa görüyordu genç kızı. Savaşın Aslarından biri. Altın Üçlü’nün dayanağı. Lordun en çok nefret ettiği ama zekasına saygı duyduğu kız. Savaş başlar başlamaz ölüm emrini ilk alacak insan. Ama bu kız her şeyi göze alarak hayata gülmüyor muydu? Ölüme bile bile meydan okumuyor muydu? Umudu temsil eden her şey genç kızda birleşmişti adeta.

"Belki de düşündüğün kadar aptal değilimdir." dedi Hermione gözlerini kısarak. Draco ulurcasına güldü. "Kimse senin aptal olduğunu düşünmüyor, Hermione." dedi genç kıza bir adım daha yaklaşarak. Bu ani adım karşısında Hermione'nin kalbi teklemişti. "Aptal olduğumu az önce söyleyen sendin." "Hayır, hayır," dedi Draco son derece rahat bir tavırla. "Ben sana bulanık dedim. Bunu aptallık olarak algılayan sensin."