"Onu gördüğüm an karanlığa bu kadar batmış bir insanın benim ışığım olabileceğini hiç düşünmemiştim.Ama nefesim oldu o benim.Ruhumdan bir parça değil, ruhumun özü oldu.Kaderimin bir oyunu değil kaderimin dönüm noktası oldu.O benim tek inancımdı. Şimdi onun olmadığı bir dünyada; kaybolmuş gibiyim.Onsuz aldığım her nef...
"Bundan sonra," dedim telefondaki kişiye. Sesimi toplayıp devam ettim. "Seni her gece arayacağım ve sana nasıl hissettiğimi anlatacağım."
Kurbağaya bir prens olduğunu hatırlatmak için tek gerekenin onu öpmek olduğunu düşünüyordum. Onu öptüm de. Ve dediğim gibi, o bir prens oldu.