Ze keek me aan, Mijn glimlacht was niet meer van mijn gezicht af te slaan. Ze lachte naar me, Ik lachte terug. Vlinders danste in mijn buik, Ze kietelde me zacht en teder. Zacht en teder als haar gezicht, Haar verbrande gezicht. Zacht en teder als haar lichaam, Haar verbrande lichaam, Dat in het zachte en tedere ziekenhuisbed lag.

"Ik ben Sebastiaan", glimlachte hij en stak zijn hand uit. "Ik ben blind", zei zij zonder zijn hand te schudden of terug te glimlachen.