Bronte Davis to złote serce Worthington High. Cechuje ją charyzmatyczna i sympatyczna osobowość oraz chęć niesienia pomocy każdemu. Nie trudno więc zrozumieć dlaczego każdy ją kocha. Każdy, z wyjątkiem Blake'a Parkera; szkolnego nieuprzejmego i aroganckiego Bad Boy'a. I to również nie jest trudne do zrozumienia. O ile Blake jest wredny, podły i egoistyczny o tyle Bronte jest dobra, pomocna i czuła. Więc co stanie się kiedy Bronte zostanie zmuszona do mieszkania w domu Blake'a dopóki jej rodzice nie wrócą z delegacji z Afryki? Wraz z nagłą determinacją dziewczyny by zaprzyjaźnić się z aroganckim Bad Boy'em możecie wyobrazić sobie różne możliwości. Nie wykluczając dwustronnej chęci rozprucia sobie gardeł. Późne nocne konwersacje, bezlitosne psikusy, stałe kłótnie i sekrety które czekają by wyjść na światło dzienne. To cud że ta dwójka się nawzajem nie pozabijała..jeszcze. Jednak z drugiej strony, przeciwieństwa się przyciągają. * * * Jest to tłumaczenie opowiadania "Living With The Bad Boy" autorstwa crazycliche.

Życie w małżeństwie wcale nie jest takie łatwe i kolorowe jak we wszystkich filmach. Przecież w filmach nie rzucają talerzami przy porannej wymianie zdań. Ale nikt nie powiedział, że miłość jest łatwa. Nie, ona wymaga poświęcenia i prawdziwego, głębokiego uczucia. Wchodzę do kuchni głośno ziewając. - Znowu nie dopił kawy - wzdycham i wylewam zimną ciecz do zlewu, a kubek wstawiam do zmywarki. Codziennie to samo. On wstaje o szóstej trzydzieści i po cichu drepcze do łazienki, później szybko się ubiera i w kuchni parzy sobie mocną kawę. Szybko ją wypija (ale zawsze zostawia choć dwa łyki), bierze swoją czarną teczkę i wychodzi, zabierając jednym ruchem swój płaszcz z wieszaka w przedpokoju i kluczyki z auta. Ja wstaję zazwyczaj o ósmej. Przeciągam się głośno ziewając, biorę szlafrok z wieszaka i idę do kuchni zrobić sobie śniadanie. Przechodząc obok stołu, biorę zimną już resztę kawy i wylewam ją. Tylko raz odruchowo się jej napiłam i od razu pożałowałam. Gorzka, zimna i mocna kawa. #123 w Fanfiction - 25.06.2016 #108 - 26.06.2016 #50 - 11.07.2016 #31 - 17.07.2016 #20 - 19.07.2016 #18 - 23.07.2016 #9 - 01.08.2016 #8 - 11.08.2016 #5 - 14.08.2016 | 24.08.2016 #4 - 30.08.2016 | 01.09.2016 #3 - 02.09.2016

Przyjaciele żyjący ze sobą od dziecka musieli się pożegnać. Żyli na innych kontynentach nie myśląc o tej drugiej bratniej duszy. Zero kontaktu, a los próbuje na nowo ich połączyć. Wszystko zaczyna się od początku. Czy po tych wszystkich latach uda im się pogodzić? Co przeszkodzi im w wspólnym szczęściu?

2 część ' Camp Boy ' _____________________ Na początku najwspanialsze wakacje, potem istny koszmar. Po powrocie z obozu Melanie udaje się do Collegu. Stara się zapomnieć o wakacjach, śmierci ojca oraz chłopaku imieniem Luke Hemmings, który złamał jej serce. Nie utrzymuje kontaktu z nikim z obozu, do czasu aż dowiaduje się że do jej szkoły uczęszcza Ashton Irwin. Mimo iż wcześniej nie zwracała na niego uwagi, dziewczyna szybko zaprzyjaźnia się z, na pozór wrednym, Ashtonem który po pewnym czasie zakochuje się w Melanie. Kilka dni po rozpoczęciu szkoły, Luke Hemmings zostaje wyrzucony ze swojego collegu za liczne bójki i nie obecności. Blondyn trafia do collegu w którym uczy się Melanie i Ashton. - Co ty tu robisz? - Zapytałam zdenerwowana. Przecież ustaliliśmy że nie pójdziemy do tego samego collegu! - Uczę się. - Powiedział oschle. Jego wzrok skupiony był na moim kolczyku w wardze. Uśmiechnął się sztucznie i wolnym krokiem odszedł ode mnie, prawdopodobnie na następną lekcję. A jego głos znów zawrócił mi w głowie. _____________________________ 44 w #DlaNastolatków - 13.05.2016 32 w #DlaNastolatków - 27.05.2016

Wielkimi krokami zbliżają się wakacje, więc jak co roku rodzice spędzają każdą wolną chwilę na poszukiwaniu obozu aby pozbyć się mnie z domu. - Znaleźliśmy! - Krzyknęła mama. Leniwie zeszłam z kanapy i udałam się do gabinetu ojca. Siedzieli tam oboje z wielkimi uśmiechami na ustach. - HoliCamp. Spędzisz dwa gorące miesiące w lesie, nad morzem i w górach! - Ekscytowała się mama. Tata siedział za biurkiem i jak zwykle, nie wyglądał na specjalnie zainteresowanego. Wzruszyłam ramionami, przyklejając uśmiech do twarzy i wróciłam do oglądania seriali i jedzenia, zimnej już, pizzy. Dwa miesiące. To może wydawać się dziwne. Obozy zazwyczaj trwają tydzień, może dwa. Ale są też takie dla " niechcianych dzieci ". Tak ich nazywam. Zazwyczaj, są to rozpieszczone bachory których rodzice chcą się pozbyć aby lecieć na wakacje, tak drogie, że przez całe życie nie zarobię tyle pieniędzy ile kosztują takie wycieczki. Przyzwyczaiłam się już do obozowych wakacji. W sumie, co roku to samo. Ogniska, konkursy, jakieś " mini wycieczki ", zawody, dyskoteki i tak dalej... Gdybym tylko wiedziała, że ten obóz będzie inny... __________________ Dziękuję @Zuzelekk za fantastyczny zwiastun! __________ 36 miejsce w kategorii ' Dla Nastolatków ' 16.04.2016 30 miejsce w kategorii ' Dla Nastolatków ' 23.04.2016 24 miejsce w kategorii ' Dla Nastolatków ' 24.04.2016

"- Matko, pamiętasz coś w ogóle? - spytał dość obojętnie. Nie wiedziałam, co odpowiedzieć, więc palnęłam największą głupotę, jaką tylko mogłam. - Nie. Brawo. Ty to jednak jesteś genialna. " Czyli o tym, jak dziesięcioletnia przyjaźń staje pod znakiem zapytania przez jeden głupi wybryk. A może to wcale nie wina wybryku? #9 w kategorii romans 11.09.2016

"Masa tłuszczu" - krzyczą, kiedy ja doskonale o tym wiem. "Przestań tyle żreć" - mówią, kiedy ja praktycznie nie jem nic. " Więcej ruchu" - naśmiewają się, kiedy ćwiczę ile mam sił. "Masz nadwagę" - upominają, kiedy nikt nie wie, że to wszystko spowodowane jest, niedoczynnością tarczycy. Trochę utożsamię się z tym ff, ale tylko pod względem problemów wagowych bohaterki. © 2016 by staydrumandrnr

Gra toczy się już dobre czterdzieści minut kiedy butelka w końcu zatrzymuje się na mnie, a na moje nieszczęście, osobą która zakręciła plastikowym pojemnikiem jest Ethan. Przełknęłam zdenerwowana głośno ślinę kiedy zaciekawione spojrzenia wszystkich zebranych przeniosły się na mnie. Chłopak spojrzał na mnie złowieszczy unosząc brew. -To jak Malia - kurwa nie - prawda czy wyzwanie, huh? Czy on specjalnie mówi to takim prowokacyjnym tonem? Chyba bym wyszła na totalną frajerkę gdybym jako pierwsza wzięła prawdę więc moja odpowiedź oczywiście brzmi - Wyzwanie. Szatyn uśmiechnął się szeroko przejeżdżając koniuszkiem języka po ustach. -Wyzywam cię do..- jak to możliwe,że uśmiechnął się jeszcze szerzej?- pocałowana mnie. Do kurwa czego? Co?