"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

"Götür onu Serdar.Asya'yı hemen buradan götür."diye bağıran Karan'a gitmiyorum diyemeden belime sarılan el ile dünyam tersine dönerken tekrar yakalanmıştım. Serdar beni omzuna attığı gibi hızlı adımlarla yeniden arabaya yönelince ellerimle sırtına vurmaya başladım. Ağzıma geleni sayıp söverken kurtulma çabalarım boşa çıkıyordu.Arabaya varmamızla Serdar tarafından arka koltuğa fırlatıldıysam da onu itip çıkmaya çalıştığım anda duyduğum sözlerle neye uğradığımı şaşırdım. "Asla evlenemeyeceksiniz.Duydun mu lan beni?Kelebeğimi sadece ben koruyabilirim.Onun ihtiyacı olan tek insan benim.Sen ise sadece bir kuklasın.Onu bugün almama engel olan herkesi yok edeceğim gibi sende yok olacaksın Karan Karakurt.Bu günü iyi değerlerdir.Son günün olacak.Yarın ve bundan sonraki her günde küçük kelebeğim benim yanımda kalacak." ※※※ KARA İKİLEM hikayesinin 2.kitabıdır. ※※※ TÜM HAKLARI SAKLIDIR! 01.07.2016

Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."

Ellerini göğsünün üzerinde bağlamış,sessizce bavulumu hazırlamamı izliyordu.Acı çekiyordum,hemde daha önce hiç çekmediğim kadar. "Eminmisin?"diye sordu. O ana kadar bütün serin kanlılığımla gözyaşlarımı tutmuş,bir damla gözyaşı akıtmamıştım.Ama bu soru,tamamen dağıtmıştı beni.Kirpiklerimi kırpmadan dökülüyordu yaşlar. Kendimi engelleyemiyordum.Yanına yaklaşıp burnunun dibine kadar girdim.Gözlerinin içine bakarak,"Şimdi neden bunu soruyorsun?Sen beni istemiyorsun ki!"dedim. Gözlerini kapattı."Beni hiç kalbine sordun mu?"diye cevap verdi ve gözlerini açtı. "Kalbime sormama gerek yok,aklımı kullanabiliyorum."dedim ve bavulumu alıp kapıya yöneldim. Tam yanından geçerken, "Bu kapıdan çıkarsan,bir daha geri dönemezsin."dedi. Olduğum yerde durdum, birkaç saniye bekledim,yüzüne bile bakmadan "ELVEDA"deyip dışarıya çıktım.

Bütün bölümleriyle tekrar yayında

Aşkı için ailesini karşısına almış bir genç kız,Sevdiği kadın için herşeyi yapabilecek olan genç bir adamın aşk hikayesi. ° ° ° Kıvanç’ı telaşlı telaşlı bekliyordum çünkü bugün yarım saatlik çıkabilmiştim ve ilk defa o geç kalmıştı yine az izin aldığım için bağıracak,küfür edecekti ama durumumu da bildiği için biraz sakin davranıyordu.Onu ilk gördüğümde aşık olmuştum.Tabi o beni fark etmemişti bile o okulun popüler çocuğu ben ise onun sahip olduklarının 10’da biri kadar şeylere sahip olmayan biriyim.Ama engeli aşmıştık ve zorda olsa sevgili olmuştuk.Ben sınıf farkından baya rahatsızdım ama o kafasına takmıyordu bile… Karşıdan mavi gömlekli kıvanç’ı görünce ayağa kalktım. "hiç gelmeyeceğini sanmıştım" Diyerek yanağına öpücük kondurmuştum. "Sanane işim vardı.Hep ben mi bekleyeceğim seni biraz da sen bekle!’" Diyince yere bakarak oturdum bu kadar sert olmak zorunda mıydı?Benim kalbimi kırmak zorunda mıydı? "Ben..yani az izin aldım da o yüzden şey ettim." Dedim kekeleyerek.O ise durumdan hoşnut değil gibi gözüküyordu çünkü eliyle masaya vuruyordu. "Ne kadar?" "Ne ne kadar?" Diye saçma bir soru sordum. "Zamanın ne kadar baş belası!" Diyince ağlayacak gibi oldum tamam sertti ama hiç bugün ki kadar sert olamamıştı.Saatime bakarak '’20 dakikamız kalmış’" Dediğimde ‘'ben böyle işin…" Dedi ama devamını getirmemişti. "Bıktım Aylin bıktım anladın mı?gizli saklı ilişki yaşamaktan,seni az görmekten bıktım.sen şu bok aile ilişkilerinden bıktım,anladın mı?Ben seninle her saat,her dakika,her saniye yan yana olmak istiyorum.’' Diyince ona sarılıp "bunları yaşamak zorunda olduğumuz için üzgünüm!"diyerek sıkıca sarıldım

- Sen beni mi izliyordun? - Hemde tahmin edebileceğinden çok daha uzun zamandır. Birden ortadan kayboldu. Etrafıma bakındım. Hayır yoktu. Gittiğini umdum ama birden sağımda belirdi. Dudaklarını kulağıma yaklaştırdı. Nefesi kulağımı gıdıklıyordu. - Seni izliyorum. Yeniden kayboldu. Sanki benimle oyun oynuyordu. Pis saçma ve tüm duygularımı alt üst eden bir oyun. Sol tarafımda belirdi ve yine aynı şekilde yaklaştı. Korkudan kıpırdamayı bırak nefes almayı unutmuştum. - Seni dinliyorum. Yeniden kaybolmadan önce çarpık bir şekilde gülümsediğini gördüm. Arkamda belirdi. Bu kadar yakın olması beni bir adım geri atmama sebep oldu. Ben geriye adım attıkça o beni köşeye sıkıştırmak için daha büyük adımlar atıyordu. En son sırtım duvara değdiğinde başka bir kaçış yolu kalmadı. Ellerini iki yanıma koydu ve alnını alnıma yasladı. Gülümsedi. Nefesini suratıma üfledikten sonra zarif bir sesle fısıldadı. - Seni hissediyorum. Hiçbir şey söylemiyordum. Sadece susuyordum ve tüm bunların ne anlama geldiğini çözmeye çalışıyordum. Aaron , beni,izliyordu. Düşünmek bile tüylerimi ürpertiyrdu. Peki ne zama izliyordu. Dinlemekten kastı neydi. Hissediyordu. Evet şu anda onu bende hissediyorum.

Ruhlarının saflıkları kalplerinin siyahlıklarında yok olmuştu. Kapanmaya yüz tutmuş yaralar yeniden açılmıştı. Hatalıydılar. Ve kendi hatalarını bir başkalarının günahlarıyla kapatmıştılar. Prangaların birbir açıldığı, tabuların tek tek yıkıldığı bir oyuna; binlerce kez hissetmeye var mısınız? Binlerce His Sizlerle... ❤️ "Herkesin hikâyesi vardır ama herkesin şiiri yoktur, der Özdemir Asaf. Sence bizim şiirimiz var mıdır?" "Kim bilir, Talay. Belki de uzaklarda bir yerde, mum ışığının altında mürekkep lekeleriyle bezeli yabancı parmaklar, dolma bir kalemin raks ettiği bir saman kâğıdına bizim şiirimizi yazıyordur. Ya da çoktan şiirimiz yazılmış ve kitap raflarına konuk olmuştur." "Nasıl başlardı bizim şiirimiz?" "Buzdan kalpli bir kızla, çocukluğunu kaybetmiş bir oğlan çocuğu nasıl anlatılabilirse öyle başlardı."

Geçmiş, bitmiş olmalıydı. Üzerinden ne kadar süre geçtiğinin çok da bir önemi yoktu.. sadece gelecekte yaşanacak günlere çelme takmaması gerekirdi. Bir ölüm, bir hayat vaat etti genç kıza. Bir ölüm, kırık dökük bir geçmişin kapısını araladı, Bir ölüm, bir insanı yaşattı. 'Her şey bitti!' denilen noktada başladı hikayesi. Genç kız yeniden bir umuda gebe kaldı. * 23/06/2015 tarihinde yayınlandı.

GÖZLERİNDEKİ KARANLIK Parga Yayınevi aracılığı ile çıktı. Bu hafta içerisinde internette ve tüm kitapçılarda satışa sunuluyor. Umarım en kısa zamanda sizler kitapla ben de sizlerle buluşacağım. Sevgiyle kalın. Aslı *Bölümler kaldırılmıştır. Büyük bir adımla yanımda bitti, aynı tıslama ile dişlerinin arasından sorusunu tekrarladı, "kim vardı Dora?", sakin kalmaya çalıştığı çok belliydi ama zorlanıyordu. Gözlerini kıstı, boynundaki damar sinirden şişmişti. İçinden geçen kanı neredeyse görebiliyordum. O kanda hayat vardı, o kanda şehvet vardı, acı, sevinç, arzu, tüm kainat, ihtiyaç duyduğum her şey Sarp'ın damarının içinden geçip gidiyordu. Göğsü sinirden ve şehvetten hızla inip kalkıyordu, alkolle karışık nefesini içime çekmemeye çalışmak çok zordu. Kolay olmalıydı. Böyle duygular bu kadar zor olmamalıydı. Ama onunlayken hiçbir şey kolay olmuyordu. Salonumda durmuş, neden olduğunu bile bilmediğim bir şekilde birbirimize meydan okuyorduk. Aşktan ve arzudan delirmiş gibiydik, birbirimiz için çıldırıyorduk ama acıtmadan sevmeyi bilmiyorduk.