Hayatınız bir anda allak bullak olsaydı ve kendinizi bir bilinmezin içinde bulsaydınız ne yapardınız? Hiç bir şey olmamış gibi yolunuza devam mı ederdiniz? Yoksa sizi içine çeken o bilinmezin peşinden mi giderdiniz? Öyleyse soruyorum size. Hiç bir bilinmezin peşinden gittiniz mi? "Bu kitap gerçekleri hiç bir şekilde yansıtmamaktadır ve tamamen hayal ürünüdür."

Nereden bile bilirdi ki Erva, hayatının tek bir gecede bu kadar değişebileceğini. Biri söylese gülüp geçerdi. Bir anda kendini Barış denen adamın esiri olarak buldu. Babasının kumar borcu yüzünden kendisine bir mal gibi el koyuldu. İşte O gün hayatının başlangıcı olan adamla tanıştı. Batuhan Kılıç gözleri yeşilin en güzel tonu olmasına rağmen etrafta öfke saçarak gelmiş ve Erva'yı oradan kurtarmıştı. Bunun sebebi neydi? Neden onu oradan kurtarmıştı? Erva'ya Sana acıyorum diyordu. Ama erva gün geçtikce bu aşkın tek kelimesine inanmayan adama aşık olmuştu. Kadınlara zerre güvenmeyen bir adam Batuhan. Peki erva ne yapacaktı? Savaşmalı mıydı? Yoksa bu adamın aşkını kazanmalı mıydı? Bu hayatta hazır mıydı? Kirli ve pis işlere, her dakika canı tetikte yaşamaya katlanabilir miydi? Ya da kaçıp gitmek bir çare miydi? Barış erva'ya takıntılı durumdaydı. Batuhan'ın yanından ayrılsa onu anında bulurdu. Erva cehennem ve cennetin tam ortasında arafta kalmıştı. Adeta çıkış yolu yoktu. Erva uçurumun kenarındaydı.

Ben Hazal Arıkan duyuyor musunuz beni? Deniz'in karanlık, kanatları kopmuş masal perisi Temmuz'um yeryüzüne sürülmüş tanrıçası. Bu dünyadan ben geçtim. ... Dudaklarımda Deniz'e armağan ettiğim veda türkülerimle. Ve arsız sürtüğün tekiyim anladınız mı? VE TEK BİR ŞEY İÇİN SÖZ VERDİM KENDİME. BU DÜNYADA İZ BIRAKMADAN GİTMEYECEĞİM!!

"Atlamak mı istiyorsun Kayla? O halde durma atla" gözlerimi dikmiş Ona bakıyordum. Gözlerinde gördüğüm neydi? Öfke mi? Hayır. Üzüntü mü? Hayır. Gözlerinde çaresizlik vardı. "Yolun sonuna geldik Pamir" dedim zoraki gülümseyerek. Yolun sonuydu demek ki. Elimi cebime attım. Sigara çıkarıp dudaklarımın arasına koydum. Titreyen ellerimle çakmağı çaktım ve sigaramı yaktım. O koyu lacivert gözleriyle beni süzüyordu. İstediğim tek şey bu sonsuzluğa atlamaktı.

Yaşadıklarımın Bir Anlamı Olmalıydı... Hayatımda üç arkadaşımdan başka kimsenin kalmadığını düşünürken;Tam herşey bitti derken hayatıma giren Arzen... Ve aslında çok iyi tanıdığımı zanettiğim Fatma Melis,Mustafa ve Nazım Deniz... Hayatım Bir Çıkmazdaydı Sanki ve Ben Bu Çıkmazdan Kurtarılmayı Bekliyordum. Peki Beni Kim Kurtarabilirdi? Bu Savaşı Kim Kazanacaktı? Dostluk mu? Aşk mı? ...

KİTAP EN KISA ZAMANDA DÜZENLENECEKTİR... Ay tüm ihtişamıyla geceyi aydınlatırken dalgalarda öfkeyle kıyıları dövüyordu. Rüzgarın uğursuz fısıltıları arasında kız kendisini korkusuzca uçurumdan sonsuz bir boşluğa bıraktı. Kanı altın rengi saçlarını kızıla çevirirken ölümü bu dünya üzerinde yaşanan ilk ya da son ölüm değildi fakat bu koyda yaşanacak olanların kötü bir habercisiydi.. Kitabın tüm teklif hakları saklıdır. Benim iznim olmadan başka yerde paylaşan görürseniz lütfen bana söyleyin.. Teşekkür ederim...

Annemin büyük kelebeği değil, babamın küçük böceğiydim ben! Yokluğun dibiydi gözleri. Koskoca mavi bir boşluk. Kalbimi en derinden etkileyebilecek, gökyüzünü bile imrendirecek masmavi gözleri vardı adamın. Yokluğu seni nefessiz bırakan, varlığı ise nefesini kesen bir adamdı. Kokusu huzur dolu, teni ise alevdi. Dokunduğu yeri yakan. Geldiği yere huzur getiren bir koruyucuydu. Buz dağının arkasındaki hisleri buğulu bile görünmeyecek kadar gerideydi. Kalbinin en gerisindeydi hisleri, yokluğun en dibinde. Siyah kadar yalnız, mavi kadar sonsuzdu gözleri! (Kitaptan alıntı!) "Ama küçük bir 'hayal'" yanıma yaklaşıp elini dostça omzuma koydu. "Hiçbir çocuğun hayali küçük değildir. Ve hiçbir hayal önemsiz değildir." sesi sonuna doğru kısılırken söylediği cümle bana güç veriyordu. "Senin, benim için olduğu gibi." Her hikâye mutlu sonla biter ama benim hikâyem bitmedi..! 15.05.2017 #25

Huzurun diğer adı,gözlerinin cennet yeşiliydi.. Bakışları tıpkı Karadeniz'in hırçın dalgaları gibiydi. Asi ama insanı kendine bağlayan, aşık eden, hayat veren.. Parlak dalgalı saçlarını, rüzgara karşı savurduğunda, etrafını esir alan kokusu adeta şükür sebebiydi.. Gülüşü, tüm kainatı önünde diz çöktürecek güçteydi.. Özeldi.. Çok özeldi.. Yıllardır beklediğimdi.. O kim miydi? O benim Kaderimdi! Ben Yusuf! Kaderimin Peşinde pervane olan Yusuf! Onunla karşılaşana kadar yaşadığımın farkında bile değildim. Karşılaştıktan sonra da çok yaşamadım.. Daha fazlası için hepinizi okumaya davet ediyorum..*-*

(Kitabım BÜYÜK YARIŞMA İkincisidir!!!) "Yanlış hatırlamıyorsam tek bir şey isteyecektin kaptan. Bu üç oldu, hani saymayı bilmiyorsan hatırlatayım dedim!" "Zaten tek bir şey istedim, diğerleri istek sayılmaz..." "Haklısın bunlar daha çok emir niteliğinde! Nitelik dediysem yanlış anlama lafın gelişi o. Niteliksiz birinden nitelikli bi şey beklenmez çünkü biliyorsun." "Offff!!! Neden bir dediğimi de ikiletmeden yapmıyorsun? Hayır zaten yapacaksın, boşuna zaman kaybı yaratıyorsun Çinçin. Aoww tamam pis pis bakma öyle, 'Ayçin' diyecektim ağzımdan kaçtı " "Senin ağzına ben! Tövbe tövbe!!!" "Eee hadi bu kez değişiklik yapıp seni ikna safhasını geçelim. Olur mu?" "Senden nefret ediyorum!" "Ben de seni canım ben de seni" **** 'Güze aşık olmak hiç bu kadar kolay olmamıştı' "Gözlerindeki o alev beni hep korkutmuştu. İlk gördüğüm andan beri... Şu anda bile...Yağan yağmura rağmen rengi gittikçe açılıp parlayan gözlerindeki o ateşi görebiliyorum ve bu, beni hiç olmadığı kadar korkutuyor. Ve... Yakması gerekirken üşütüyordu..." *** En fazla ne isteyebilir ki benden? Her şey bu cümleyle başladı; "en fazla ne isteyebilir ki benden?" Aydınlanan günüm, baharım, kışım, ilk yazım... Ama önemli olan çok şey olması değil eksik parçanın yapbozdaki yerini bulmasıydı. KAYIP GÜZ... TÜM HAKLARI ÇİNÇİN'İN TÜKETEN ÇENESİNDE SAKLIDIR!!! İlk yayınlama: 24.03.2016/ KAPAK İÇİN yazarcım @simirna_12 ye teşekkürler :*