Zelal, öylece salonun ortasında durmuş oğlunun, kolunu tuttuğu kıza bakıyordu daha doğrusu bir çocuğa," bu kim oğlum?" Dedi, meraklı bakışları oğlu ve kolunu tuttuğu çocukta kalmıştı. " Tanıştırayım, gelinin yezda." Dedi, Ciwan ağa, daha on altısında olan kıza bakarak," benden gelin istedin getirdim. Muradına erdin mi?" Bunu dile getirirken annesine karşı oldukça sakindi. Ama kimse Ciwan Ağa'nın içinde kopan fırtınadan haberi yoktu. Bunu yaptığı için kendinden yeterince nefret etmişti. Yanında getirdiği karısı olsada, o lise çağında ergen bir çocuktu. Koynuna almayı bir tarafa bırak, ona hangi sıfatla sesleneceğini dâhi bilmiyordu.

Mervan Ağa tabancayı havaya kaldırdı, namluyu ağır ağır çevirdi. Ağalara baktı. Sesi bu kez buz gibi çıkıyordu."Ben birini istiyorsam alırım. Kimse de bana engel olamaz! Engel olmak isteyen varsa... buyursun gelsin!" Derin bir sessizlik oldu. Kimse cevap veremedi. Kimse kımıldayamadı. Mervan Ağa tabancayı indirdi ve öfkeyle arka odaya yürüdü. Kadınların olduğu odaya girince orada da fırtına gibi esti. Herkes panikle geri çekildi. Bir tek Avşin kalakaldı. Elinde tepsi vardı. Öylece duruyordu. Gözleri kan çanağı gibi şişmiş, ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Titreyen dudaklarıyla bir şey söylemeye çalıştı ama sesi çıkmadı. Mervan Ağa bir an durdu. Onu öyle görünce içi bir anlığına yumuşar gibi oldu. Ama hemen ardından Diyar'ın yüzü geldi gözünün önüne. Diyar'ın kardeşi... düşmanın kanı...

"Akıp giden şu suya atlayamadığım için dünya üzerindeki tüm denizleri kuruttum. Artık hiç su yok, Alanguva. Ve biz alev almak üzereyiz." Yara almış her çocuğa ve yara almış her çocuk için. 18 Mayıs 2015.

🌾 Kocasının yavaş adımlarla yanına yaklaştığını hissetmişti. Genç adam tam önünde durmuştu. Efnan resmen yanında küçücük kalmıştı! İçine dolankorkuyla kırmızı duvağın altından yalnızca karşısındaki duvara bakabilmişti. Kocasına bakmaya cesaret edememişti. Sertçe yutkunmaktan ve bu gecenin çabucak bitmesini istemekten başka elinden hiçbir şey gelmiyordu. Pars elindeki kırmızı kadife kutuyu tek kelime etmeden açmış ve yüz görümlüğünü çıkarıp nazikçe karısının boynuna takmıştı. Önce besmele çekmiş, daha sonra karısının süslü kırmızı duvağını nazikçe kaldırmıştı. Efnan'ın ay gibi parlayan yüzü, cenneti andıran mavi gözleri al al olmuş yanakları ve dolgun dudakları ile öyle güzeldi ki! Ellerini kaldırıp genç kızın küçük yüzünü avuç içine almıştı. Resmen avucunda kayıp olmuştu suratı. Eğilip genç kızın alnına öpücük kondurmuştu. "Efnan..." Genç kızın ondan korktuğunu hissedebiliyordu. O yüzden sakin ve naif davranmak istiyordu. "Dokunmam" dedi güven veren sesiyle "Sana sen istemediğin sürece dokunamam. Elim eline bile değmez. Rahat ol cennet gözlü kız" 🌾 Kitabın yazılış tarihi: 08.12.2023 Kurgu içinde geçen olaylar tamamen hayal ürünüdür. Kapak Tasarımı:@İnciseni - beyaz_notlarim1_ 🌸

Yatağın baş ucundaki küçük bir kağıt parçasına yazılan iki cümlenin içerisinde kalem delikleri vardı; harfleri bir araya getirirken kâğıdı parçalamaktan son anda vazgeçen bir saldırganlıkla yazılmıştı. Saldırganlığı yazdığı sekiz dokuz kelimeyle veda eder gibi değil, Alara'nın kalbini nefretin kollarına bırakır gibiydi. ❝Hesaplaşmamız gerekenleri şimdi hesaplaşmayacağız Alara. Geceyi de yaşanmamış say.❞ Yiğit Uygar Palaslı'nın satırlarında ihtirasa karışan bir öfke ve Alara'nın ihanetine duyduğu inanç vardı. Ve Yiğit kadar kimse, ihanetle körüklenerek yakıp yıkamazdı. Büyük bir kumpas. Palaslı'ların sergisinden çalınan değerli antikalar. Ve suçlanan Alara Yücesoy. Onların tehlikeli, 'itibar palası' oyununa ortak ol.

"Ama bilmelisin; Sarraf tüm değerli taşları satar, bir tek Yakut'u kendine saklar." - Birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı ve korkup uzaklaştığımızda bağımızı yitirdik. Geri döndük, kazanacağımızı sandığımız her an kaybederek inancımızı yitirdik. Birbirimizi yitirdik. Kendimizi bitirdik. Ve geriye, birkaç hatıradan başka hiçbir şey kalmadı; ama onları da anımsayamıyoruz. Çünkü çok sevip de yine yenilmekten korkuyoruz. Fakat onsuz bir savaşın galibi olmak fazlasıyla vahim, bu yüzden onu sevmek- Unutmamam gerekli; birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı...

Tesadüfler birbirlerinin kaderine yazılı olan iki insanı birleştirmişti. Şırnak'ta görev yapan Yüzbaşı Bora Koçal, Ankara'da okuyan Psikoloji öğrencisi Didem Serdan. Eli boğazlı üstümün kenarlarında dolaştı " Boğazlı giyinmeni sevmiyorum" "Neden?" diye şaşırarak sordum. Başını kapalı olan boynuma yasladı ve "Burası benim cennetim, burada yaşam bulup soluk alıyorum ve şu an soluğum kesilmiş gibi hissediyorum" dedi. ▪️Kurgu, karakterler, yer ve olaylar tamamen hayal ürünüdür.▪️ ▪️ Texting bölümler bulunmaktadır.▪️ ▪️ 29.08.2022 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır. İlk bölümler (texting sahneleri) 2024 tarihinde düzenlenmiştir.▪️

"Senden öncesi veya senden sonrası diye bir şey yok. Hep sen vardın. Attığım her adımda veyahut yürüdüğüm her yolun sonunda. Baran adım atıyorsa karşısında Uhra vardır." Başlangıç: 24/05/2020 Final: 18/11/2020

'' Seviyorsan seviyorum dersin komutan! Böyle belirsizliklere gelemem ben! Tutarsın elimden sevdana sahip çıkarsın!'' Kendimi karargahtan nasıl attığımı şaşırmıştım. Öfke tüm bedenim de diri iken kolumdan tuttuğu gibi çekti beni kendine. Etrafta ki askerleri önemsemeden kahveliklerini elalarıma fitilledi. '' Yürü gidiyoruz!'' '' Nereye be!'' '' Yürü komşu kızı, basacağım nikahı, sevdama sahip çıkacağım! Seni karım yapmaya gidiyoruz!'' ... Firuze&Alpaslan

TAMAMLANDI Sevdiği adamın nişanlacağını duyunca şehri terk eden Saye... Yıllar sonra geri döndüğünde görür görmez ona aşık olan Karan ağa...