Ηταν αρχές Νοέμβρη όταν ο κόσμος της 17χρονης Σμαράγδας γκρεμίστηκε σε μερικές λέξεις. Ο αδερφός της, ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας, υπέγραψε αιώνια τιμή με τον θάνατο εν ώρα υπηρεσίας, αφήνοντας της κληρονομιά το όνειρο να ακολουθήσει την πορεία του. Πέντε χρόνια μετά, η Σμαράγδα μάχεται στο 3ο έτος της Σχολής Ικάρων για την αρχηγεία, καταφέρνοντας όσα ο αδερφός της είχε ήδη χαράξει. Και όλα φαίνονταν στρωτά μέχρι που μια νέα μετάθεση στην σχολή έρχεται και υπόσχεται μονάχα αναταράξεις. //Σμαράγδα και Αντώνης// (2022-)

Η Ορτανσία έχει πολλά χρώματα... Έτσι λένε... Έτσι δείχνει...Έτσι την έκαναν να δείχνει... Κάτω όμως από το πολύχρωμο πέπλο της Ορτανσίας, κρύβεται πάντα το λευκό... Κρύβεται το πρώτο... Το αγνό... Το αληθινό... Εκείνο που δεν αλλάζει ότι κι αν κάνεις... Πάντα της έλεγε πως το όνομα της ήταν το πιο όμορφο από όλα... Εκείνος από την άλλη ήταν το δικό της λευκό μέσα σε ένα κόσμο που ζωγράφιζε την Ορτανσία κατ'όπως ήθελε... Εκείνος ήταν ικανός για ολα... Ξεφτιζε τα χρώματα... Κρατούσε την αγνότητα της... Μα τι έμεινε τελικά; Μια ξεθωριασμένη μπλε Ορτανσία, ένα βιβλίο και ένα ματωμένο παρελθόν που ενώνεται νωχελικα με το μέλλον φτιάχνοντας τη πιο όμορφη , δυσοίωνη σκοτεινή εικόνα... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

"Ρε φίλε, την αγαπάς;" Με ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Όσο τίποτα άλλο." Του απάνταω και χαμογελάει. "Τότε γιατί κάθεσαι εδώ και κλαιγεσαι αντί να πας να την βρεις;" Λέει και κοιτάω τον ουρανό. "Γιατί αν την αγαπώ πρέπει να μείνω μακριά της..." ___________ Book series order: 1) My anarchy (rewriting rn) 2) Enemies love ✓ 3) I didn't forget ✓ 4) My anarchy girl ✓ *Do not copy

Cover by Anna Ioannidi #SPBC2023 WINNER OF 1ST PLACE IN POPULAR IN READERS WINNER OF 3RD PLACE. Κατηγορία Περιπετεια /Θρίλερ (Σε διαδικασία διόρθωσης) Τα αγρίμια ζουν στο σκοτάδι. Χωρίς φραγμούς, χωρίς ελπίδα. Τα μυστικά τους κρυμμένα ακόμα και στο φώς. Μόνο που εμείς επιλέγουμε να κλείσουμε τα μάτια, για να μη τα δούμε. Όταν αποφάσισε η μητέρα μου να ξανά παντρευτεί, πίστευα πώς θα έκλειναν οι πληγές μου. Άνοιξαν όμως καινούργιες. Μία όμως πονάει περισσότερο. Αυτή που γιατρεύεται χαραγμένη με ένα όνομα. Αχιλλέας. Και όσο οι αμαρτίες μας πληθαίνουν και τα μυστικά, μας πνίγουν. Κανείς δεν ξέρει αν θα αντέξει τη φωτιά που έρχεται. Γιατί οι φλόγες, στάχτες γεννούν. Και οι στάχτες, καμιά φορά μοιάζουν με βροχή. Trigger Warnings Αυτή η ιστορία είναι προϊόν φαντασίας. Διαπραγματεύεται μια απαγορευμένη σχέση και βαριά θέματα όπως κατάθλιψη,κακοποίηση, χειραγώγηση. Έχει σκηνές ενηλίκων,σεξουαλικές σκηνές, έντονη γλώσσα, κατάχρηση ουσιών,βία.Αναφορές σε βιασμό,σεξουαλική βία, παιδεραστία,παιδοφιλία, πορνεία,και πολύ σκοτάδι. Άνω των 18 (Το κείμενο περνάει από διορθώσεις)

Η Εύα Johnson, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια απλή, λογική, και συναισθηματική 17χρονη μέχρι να μπλέξει με τους Crimes, τη μεγαλύτερη τρομοκρατική ομάδα εφήβων, που δεν έτρεμε μόνο το σχολείο τους αλλά και ολόκληρη η πόλη. Εκεί η ζωή της αλλάζει τελείως πορεία. Ο Άλεξ ήταν ο μυστήριος αρχηγός των Κράιμς που την κακοποιούσε λεκτικά και σωματικα, καταφέρνοντας όμως να μην χάνει τη γοητεία του. Τι θα αλλάξει όμως όταν η Εύα προσπαθήσει να γιατρέψει τις πληγές του παρελθόντος του; «Δεν περίμενα ποτέ να..να σε γνωρίσω!» του λέω. Κοπιάζω να του μιλήσω. Εκείνος έχει γυρίσει και παρακολουθεί τον αγώνα της ομάδας του. Τις φλόγες, τον αποπνιχτικό καπνό, και τον κόσμο που ξεχύνετε και πλημμυρίζει όλο το χώρο. Μετά από λίγο γυρνάει για να με αντικρίσει και μου λέει. «Ποτέ μη λες ποτέ» χαμογελαει στραβά. Επιτεύγματα: #1η θέση εφηβική Φαντασία [12.4.17] , #1η στην αγάπη, #1η στο Drama. Cover By: Rorree- All right reserved © Wattpad 2016-2017

Ήταν αργά το απόγευμα όταν συναντήθηκαν. Εκείνα τα λεπτά που ο ήλιος ανταμώνει για λίγο τη σελήνη. Περπατούσε αργά με τα χέρια στις τσέπες, όταν την είδε. Καθισμένη σε κάτι μαρμάρινα σκαλάκια, ανάμεσα σε μερικά αδιάφορα πρόσωπα. Τα κατακόκκινα μάτια του καρφώθηκαν πάνω της. Εκείνη, σαν από ένστικτο, γύρισε να τον κοιτάξει. Το μαύρο εγκλώβισε στα δίχτυα του το καφέ. Το ρούφηξε ως το μεδούλι και το φυλάκισε μέσα του. Ώσπου έγιναν ένα. Και η ανατολή έσμιξε με τη δύση. Και ο ήλιος αγκάλιασε το φεγγάρι. Και η Αυγή συνάντησε τον Lucas. Η άσπρη σκόνη φαινόταν τιποτένια πλέον στα μαύρα μάτια του. Και τα σκοτεινά σοκάκια της ψυχής του, φωτίστηκαν από το χαμόγελο της. Γιατί αυτό έκανε. Έδωσε όλο το φως που κρυβόταν τόσο μέσα της όσο και στο όνομα της. Και εκείνος ανταπέδωσε με το δικό του όνομα. Όσο, βέβαια, η γη, φωτίζεται απ'το φεγγάρι.

«Έχει αρχή μα όχι τέλος και τελειώνει ότι αρχίζει.» ΘΑΛΑΣΣΑ: "Και δηλαδή τι τύπος άντρα είσαι;" Το σαρδόνιο χαμόγελο που στόλισε τα χείλη του ήταν ότι χρειάστηκε για να κάνει την καρδιά της να χτυπήσει σαν τρελή. "Εκείνος που θα γαμαει το μυαλό σου, ενω κάνει έρωτα στην ψυχή σου. ", και ο δυόσμος μπλέχτηκε με το κεράσι. ΟΥΡΑΝΟΣ: "Σε περίπτωση που το ξεχνάς, είμαι η μούσα του Θανάτου καλέ μου.", τα μάτια της τον κεραυνοβολούσαν, ο ουρανός σκοτείνιαζε, "Αν εσύ είσαι η μούσα του Θανάτου mellilla...τότε εγώ είμαι ο ίδιος ο Θάνατος.", η θάλασσα σήκωσε τρικυμία, δεν υπήρχε πλέον διαφυγή... ΠΤΩΣΗ: "Αν δεν βρω τρόπο, τότε θα δημιουργήσω έναν.", η Ιθάκη ήταν που έδινε το ωραίο ταξίδι λοιπόν. "Η πληγή επουλώνεται, το σημάδι μένει.", και ίσως τελικά ο προορισμός να μην είχε τόσο μεγάλη σημασία. ΠΟΝΟΣ: "Μας αξίζει ένας λυτρωτικός επίλογος.", η φωνή της έσπαγε. "Εμείς γράφουμε τον επίλογο μας.", της απάντησε ξέπνοα. Μα γιατί δεν αισθάνονταν λυτρωμένοι; Τελικά, η θάλασσα και ο ουρανός αγγίζονται;

«Το να με εμπνέει είναι προτιμότερο από το να με αγαπά...» Η Βικτώρια Κορνέλη έχασε και τους δύο της γονείς σε ένα φρικτό αυτοκινητιστικό δυστύχημα όταν ήταν μόλις δύο μηνών. Μεγάλωσε με την αδερφή του πατέρα της, τη Νόνα, και ποτέ δεν στερήθηκε τίποτα. Οι κανόνες της, απλοί! Παίξε. Διασκέδασε. Ζωγράφισε. Φύγε! Επιστρέφει στην Κέρκυρα για να περάσει ένα ανέμελο καλοκαίρι, λίγο πριν ξεκινήσει την τελευταία της χρονιά στην Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού. Δεν έχει ιδέα πως ο άντρας με το τατουάζ του λιονταριού στη πλάτη, που βγαίνει μέσα από τα γαλαζοπράσινα νερά του Ιονίου, θα ανατρέψει τους κανόνες της. Δεν έχει ιδέα πως, για τον Έκτορ Ντράγκαν Ράτκοβιτς, οι δικοί του κανόνες... δεν ανατρέπονται. Εκείνος θα παίξει. Εκείνη θα παίξει. Εκείνος θα διασκεδάσει. Εκείνη θα διασκεδάσει. Και όταν βαρεθεί το παιχνίδι της, πόσο εύκολο θα είναι να ξεφύγει από τον Πανθέρα; «Όπου κι αν πας, θα έρχομαι πάντα για σένα...»

31/12/2019 - 10/5/2020

«Αν εσύ δεν είσαι το κόκκινο, εγώ δεν είμαι το μαύρο. Κι αν μέλλει από το χέρι σου να διαλυθώ, τότε θα το δεχτω, σαν την πιο απόλυτη, ηδιστη και ολοκληρωτική καταστροφή μου.» (Ι) ΜΕΡΟΣ : «Υπάρχει κάτι για το οποίο θα ρίσκαρες την ζωή σου;» Ανασήκωσε το σώμα του στο κάθισμα. Περιεργάστηκε μερικά δευτερόλεπτα την ψηλόλιγνη μορφή της που έστεκε ακέραιη στο σκοτάδι και ύστερα της απάντησε. «Θα έδινα μέχρι και την ψυχή μου για να σε δω να καταστρέφεσαι.» (ΙΙ) ΜΕΡΟΣ : Η ύπουλη μορφή του χάους παραμόνευε, κοιτούσε με φθόνο την ελπίδα. Αδημονούσε να αναδειχτεί για μια φορά εκείνο νικητής. Το μαύρο του άρχισε να βρυχάται. Το κόκκινο της άρχισε να φθυρεται. (ΙΙΙ) ΜΕΡΟΣ : «Έχασες. Θυμήσου, όταν εγκαταλείπεις την βασίλισσα με τέτοιο τρόπο, υποχωρείς.» «Όχι! Ένας βασιλιάς δεν εγκαταλείπει ποτέ! Και εγώ δεν έχω μάθει να υποχωρώ σε τίποτα. Αντιθέτως. Ένας βασιλιάς, κάνει τους άλλους, να εγκαταλείπουν.» Ένοχη απόλαυση - Ολική καταστροφή Don't copy girlwhol0vesbooks© 2021 Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.