Hayatında kimseden samimiyet ve sevgi görmemiş bir kadın olan Eylül kendini çok yalnız hisseder. Eylül kendisine hayatı sevdirecek bir şey arar ve sonunda kitap yazmaya başlar. Sevgiyi tatmış insanların hayatını kurgulamak hoşuna gider. Yazdığı kitaplardan birinde bir gün kendisinin yazmadığı bir diyalog bulur. Bu diyalog kitabın ana karakteri olan Kahir'e aittir. Diyalogda yazan ise: "Artık varlığından eminim. O yüzden söyle bana, sen kimsin?"

Bir evin bir kızı değilim ama bir evin üç kızının en küçükleriyim. Bu sebeple küçük numara olmanın avantajını sonuna kadar kullanmaktan geri durmadım. Hep masallarla uyutulacağımı, sivri topuklu ayakkabılarım ve bir hukuk bürosunda pembe renkli tatlı dosyalarımla bir hayat süreceğimi düşündüm. Atlı arabam balkabağına da dönüşecekti, dönüşmüştü de. Fakat damarlarımda akan asil kanın ışıl ışıl bir soya dayandığına dair olan inancım beni yıldırmayacaktı. Güzel arkadaşlarım, size üzerimdeki prenses elbisesine nasıl çamur bulaştırmadan yürümeye çalıştığımı, birçok kere tökezlediğimi, binbir özenle yaptığım saçlarımın nasıl dağıldığını bile anlatacağım. Bir şairle adaş olan, kendisi başlı başına mısraları andıran adamdan da söz edeceğim. Nasıl zehirli ama en parlak ve en görkemli okla vurulduğumdan... Nasıl ağlanacak hâlime güldüğümden, Kraliyet kurallarını içimden tekrar ettiğimden, giyim kuşam zevkinden, adab-ı muaşeretten ve kas-yağ oranından... Sahi, ayakkabımın tekini düşürerek masal kahramanına dönüşmüş sayılır mıyım?

#Wattys2018longlist 05/01/2018 Bilim kurgu #1 Dünya tamamen değişmişti. Savaşlar, kaos, atom bombaları insan soyunu neredeyse tüketmiş ve dünyayı yüzyıllar öncesine kadar geriletmişti. Bu yüzden dünya savaşmak yerine barışıp soylarını korumaya karar vermiş ve ateşkes anlaşması imzalamıştı. Bu anlaşmayla birlikte dünyanın en güçlü dört lideri Batı, Doğu, Güney ve Kuzey adıyla dört krallık kurmuştu. Savaşlar bitmiş ve insanlar tekrardan yaşamaya başlamıştı. Ama insanlar yaşanan olaylardan ders almıyor ve açgözlülükleri asla tükenmiyordu. Alex, Batı Krallığının varisiydi fakat babası hiçbir zaman onu sevmemiş ve oğlu olarak görmemişti. Bu yüzden onu Ava şehrine inşa ettirdiği kuleye göndermiş ve tek başına yaşaması için terk etmişti. Ama bu yalnızlığı Ava şehrinde yaşayan Cass Walker sayesinde bir gün dinecekti. Cass Walker Alex'e söylediği yalanlar yüzünden onu bir gün kaybedeceğini biliyordu ama kalbine söz geçiremeyip yalanlarına devam ediyordu fakat yalancının mumu sönmek üzereydi ve vakti daralmıştı. Aşk, arzu ve tehlike onları beklerken araya giren yalanlar hayatlarını zorlaştırır ve zaman geçtikçe her şeyin göründüğünden çok daha farklı olduğunu fark ederler. Peki tüm bu zorluğa rağmen birlikte kalmaya devam edebilecekler miydi?

Yeni bir başlangıç bizim için iyi olacak mıydı ? Bilmiyordum ama daha fazla devam edemezdik.Denemeye değerdi... "Burası Esentepe.Koşmaya alışsan iyi olur." +16 ( Olay kurgusu karışık bir şekilde sürdüğü için bu yaş sınırı tavsiye edilir. )

"Gece bitti sanarak kuşlar cıvıldaşırdı. Bak, nasıl da dayamış yanağını eline! Ah, eline giydiği eldiven olaydım da Dokunaydım yanağına." O'ydu. Bir an da Romeo olmuştu sanki. Gece kadar karanlık, ucu bucağı olmayan bakışlarını bana çevirdiğinde bir an nefes almadığımı fark edip dikkatle yüzüne baktım, bakışlarımız çarpıştığında bunu bekliyormuş gibi bana doğru ilerlemeye başladı. Kalbim teklemişti. Bunu bana nasıl yapıyordu? Okuduğu sadece bir tiyatro metniydi. Bu bir oyundu ve ben bu tür şeyleri bir çok kez başkalarıyla oynamıştım sahnede. O nasıl kalp ritmimi sadece okuduğu bir metinle bozabiliyordu?

Bir gün uyandığınızda erkeklere karşı fobiniz olduğunu fark etseniz ne hissederdiniz? Tuba bu sorunun cevabını çok iyi biliyor çünkü tam olarak bunu yaşıyor. Başına gelen korkunç olaylardan sonra erkeklerden korkmaya başladı, artık evinden dışarı bile çıkamıyor. Yine de her şeye rağmen kendini toparlayıp fobisini yenmek zorunda. Bunu yapabilmek için ona bir erkeğin yardım etmesi gerek. Önünde ise tek bir şansı var: Hiç tanımadığı, hayatını bildiği gibi şekillendirmek için uğraşmış, başına buyruk bir adam olan Ege Tekin. Peki işler Tuba'nın düşündüğü gibi yolunda gidecek mi? Yoksa geçmişte kalan sırlar bir bir açığa çıkarken korkularına yenileri mi eklenecek? Başlarına gelen bütün kötülüklere rağmen birbirlerinden güç alarak beraber yürüyen Tuba'yla Ege'nin heyecanlı ve sürükleyici hikâyesi...

Kendini hayallerine adamış Hare ve kendini sadece işlerini adamış Savaş'ın uzun soluklu aşkı.

Ölümü ona bir aile getirdiğinde hangi yolu seçmelidir? Harika bir evliliği, düzenli bir işi, mükemmel olarak adlandırabileceği bir hayatı vardı. Ama bir gün bir kaza bunları ellerinden aldı. Gözlerini açtığında kendini Doktorun Karısı adlı kitaptaki bir karakter olarak bulduğunda ne yapacağını bilemedi. Çünkü içindeki bedenin hayatı çok geçmeden ölümle sonlanacaktı. Meryem yapılması gerekenin eve dönüş yolunu bulana kadar ölmemek olduğunu biliyordu. Ama ondan nefret eden doktor ve onun yaramaz çocukları ile nasıl başa çıkacağına dair bir fikri yoktu. Olaylar değiştiğinde ise kendini hiç beklemediği bir noktada bulacaktı.

✨Güçlü kadın karakter okumak mı istiyorsun? 👍🏻Doğru yerdesin... Boran, "Derya bu kadar büyütülecek bişey değil." dedi gördüğü en güzel mavilere bakarak. Umuyordu ki biraz sakinleşsin... Umduğunu bulamadığı gibi daha da yükselen kadını ilk defa böyle görüyordu. "Öyle mi? Ben seni böyle bir ortama soksaydım. Karşı da ki kendini akıllı zanneden kişi seninle dalga geçmeye, laf sokmaya çalışsaydı da büyütülecek bir şey yok dermiydin acaba?" diyerek çıkıştı haklılığından emin ve dik tavrıyla. Boran burun kemerini sıkarak, "Haklısın, özür dilerim." demekten başka çıkar yol bulamadı. Kendini o konumda düşünmek bile istemiyordu. Derya ise kendi derdindeydi, bünyesinin alışık olmadığı kıskançlık duygusunu sindiremediği için söylenmeye devam etti, "Haklıyım tabii, bu evlilik yalanda olsa kimse benim kocama yürüyemez! Yok nasıl kandırdın, yok hanım ağa oldun çalışmazsın artık, terbiyesiz." derken burnundan soluyordu. Boran gülmeye başlayınca, Derya ileri gittiğini fark ederek sustu. "Gerçek olsa daha ne kadar kızacaktın merak ettim doğrusu. Seni hiç böyle sinirli görmemiştim." diyen Boran ilk defa Derya ile gerçekten evli gibi hissetmişti. "Bence bilmek istemezsin Boran ağa! Bi an önce dönebilir miyiz?" dedi. Boran'ı deli gibi kıskanmıştı, bu daha önce hiç yaşamadığı bir duyguydu. Zelal'in gözünün Boran'a değmesine bile tahammül edememişti. Boran'ın yüzündeki anlamsız gülümseme uzun bir süre silinmezken, Derya sessiz kalmayı tercih etmişti. Konağa vardıklarında arabadan inip, hiç bişey söylemeden arabanın kapısını kapattı, arkasına bile bakmadan konağa girdi. Boran, Derya'nın bu haline anlam veremese de, 'kimse benim kocama yürüyemez' deyişini hatırladıkça yüzüne yayılan gülümsemeye engel olamıyordu.

[Aşkın Tatları Serisi - 3] Hikayemizi yıllar önce yazmaya başlamıştık, sadece farkında değildik. Aşk bizim için başta tuzlu kahve gibiydi. Ama bazı gerçekler her şeyi değiştirdi. Köpüksüz kahvesini içmeyen biri için kahvenin köpüğü haline geldi...