Her şey intihar etmem ile başlamıştı. Nerden bilebilirdim ki olayların buraya geleceğini. Bu hayattan kurtulup yok olmak istemiştim. Kalbimin sesi ile gittiğim mavi beni çıkmaz bir hayatta sürüklemişti. Katil bir adam tarafından bir oda da kilitli tutuluyordum. Günlerdir sessimi duyan bir Allah'ın kulu yoktu. • Umutlarını kaybeden bir kadın • Geçmişi karanlık olan bir adam • Arkadaşı ve sevgilisi tarafından aldatılan kadın • Hayatının aşkını bulan bir kimse

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Ayrılan iki kişi tekrar bir araya gelir mi? Yoksa ex'ten next olmaz mı? *Wattpad'de yayımlanan Polar isimli ilk hikayedir. *Mizah #1 (06.02.2020) *Kısa Hikaye #1 (15.02.2020)

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Monoton hayatından sıkılan Çınar, bir kez olsun risk almayı dener ve hayatı tamamen değişir, acı tatlı tesadüflerle karşılaşır. Hayallerinin peşinden koşmak için İstanbul'a gelir, başına neler geleceğinden habersizdir ne kadar acemi gözükse de güçlü olmak zorundadır. Kazanmak istiyordur, başarılı olmak istiyordur, bunları istiyorsa eğer, hayata karşı bi dik duruşu olmalı ve daime güçlü gözükmelidir. Hayatta sizin kuyunuzu kazacak pek çok insan vardır, başarınızı kıskanır, hayatınız da ki her şeyi kıskanır ve onlara sahip olmak ister, buna izin vermeyin. Daha sıkı sarılın hayata, siz kazanan siz olun her zaman, son gülen her zaman siz olun, mutlu olmak en çok size yakışır. Tesadüfler hayatınızın her yerindedir, nerede ve ne zaman çıkacağı hiç ama hiç belli değildir, buna biz karar veremeyiz zaten, aşk geliyorum demez ve kapıyı çalmaz. Hayatta öyle değil midir ? Tesadüfler bazen iyi bazen de kötüdür, bilemezsinsiniz, riske alıp tesadüfünüzün peşinden gitmek sizi olgunlaştırır, hayata dair daha acımasız yapar, tabi ki bu acı bir tesadüf ise. Bir de tatlı tesadüfler vardır onlar da hayatınızı tamamen güzelleştirir, çiçekler açar gönül bahçenize güzelleşirsiniz ister istemez, her zaman tebesbbüm edersiniz etrafa, aşk kimdeyse güzellik ondadır. İçiniz de kendinizden de bir kesit bulacağınız hikayeyi okumanızı tavsiye ederim.. Bir tesadüf hayatınızı değiştirip, aynı zamanda da sizi yavaş yavaş öldürebilir mi ?

İnsanın canını en çok ne yakar? Arkadaşla kavga? Aşk acısı? Anne baba kavgası? Ya da azıcık taze yenen azar? Herkesin canına tak eden nokta farklıdır. Buna göre çektiği acının da derinliği değişir. Fırtınalar kopar içinizde ve o acı öyle bir siner ki en derinlerinize, kimse içinizde ne fırtınalar kopardığını tam olarak kestiremez o acının. Ama bir gün öyle biri girer ki hayatınıza tam da o fırtınanın soğuk yeller estirdiği kalbinize; işte o insan anlar sizin fırtınanızı nasıl dindirmesi gerektiğini. Kader dediğimiz olgu, 'Her şerde bir hayır vardır.' sözünü yüzümüzde acı bir tebessümle bize öyle bir anlatır ki, bir yanımız buruk bir acı ile kıvranırken bir yanımız içimizdeki fırtınayı dindiren insana sıkı sıkı bağlanmak ister ve bağlanır da nitekim. O yüzden kemerlerinizi iyi bağlayın, İstanbul'un en nadide semtlerinden birinde prensesler gibi büyümüş Erva-Eylül Sözeri kardeşlerin karşısına Karadeniz'in hırçın dalgalarıyla yetişmiş Yaman-Yağız Mertoğlu kardeşler çıkarsa ne olur görelim. Ve unutmayın; Herkesin hayatı hiç ummadığı anda değişir. Bir de; Her şeyden önce 'Destek Olmaktır' AŞK. 21.08.2015-Tüm hakları saklıdır.

7/11/2016 Genel Kurgu İçinde #54 Bir öğretmen, kendini özel öğrencilerine adamış... İçindeki aşk yangınını gözyaşlarıyla kor tutmuş ufak bir kız... Bir asker, intikam için kandan yemin içmiş... Aşkını kalbinin toprağına gömmüş, o topraktan yeşeren filizlerle yaşamış yiğit bir oğlan... 2 liseli aşık, tutulmayan sözler, edilen yeminler, ayrı geçen zaman... Unutmak zamanın mı kalbin mi işi? Peki aşk zamana karşı koyabilir mi? Aradan geçen onca yıl aşkın ateşini söndürür mü? Yoksa aşk yalnızca "Kalp Zamanı" mı dinler? Peki ya intikam? İntikam ateşi aşığı da yakıp kül eder mi? "Ah! Yansak seninle ne gam, Ayrıyken buz tutan bu kalp, seninle kül olmaya bile razı"

Türkler Hogwarts'ta olsaydı ne mi olurdu? Merak ediyorsanız diğer bölümlerede bakmanızı öneririm! Sihirli Günler... Nox! [Kapak Tasarımı - merology] Kitapta büyük emeği bulunan Rotices'e teşekkür ederim<3 (Burdaki mizah dalga değildir bunu anlamayacaksanız okumayın lütfen) Medyalar: GSK Fikirler: Beynim, okuyucuların beyni, ekşi sözlük yazarları ve internet.

Korkunun derinliklerine inen ve tüylerinizi ürperten hikayelere hoşgeldiniz! Korkuyu iliklerinize kadar hissetmeye hazır olun. © Tüm hakları saklıdır Kapak tasarımı: @wildeath

Ahmet Haşim'den seçmeler "Sevmeyi bilmeyen, ölmeyi bilmez."