Hayatın mazlum kaderi Hazal'ın yaşamını siyaha boyamıştı. Genç kız en mutlu gününde ailesini kaybetmişti. Tek başına ayakta kalması gerektiğini öğrenmiştı. Toz pembe hayalleri vardı, dizi sektöründe başarılı oyuncu olmaktı en büyük dileği. Ailesini dinlememişti ve hayalleri için çaba sarf etmişti. Lakin hayatın kör düğüm ağları sarmıştı yaşamını keder dolu günlerle. Elini neye uzatsa kırılıyordu umut dalları. Şehirden uzakta küçük bir kulübeye taşınmıştı. Kendi halindeydi, ufak bir iş yapıyordu. Sonra bir gün pencere camının kırılmasıyla eline geçen taşa bağlı siyah mektuplar ona gelecekten haberler getirmeye başladı. Gerçekçiliğin gelecek akıbeti hayatın sessiz çığlıklarını kendiliğinde barındırmaktaydı. Siyaha boyanan yeşil dünyanın gri kokuları mektuplarda kaderin ağlarını cilveyle örüyordu. Merhaba yitik benli geçmişin izleri, Gelecekten gelen belirsiz ben seninle iletişime geçiyorum. Kesilen rüyalar beni gerçek hayatın geçmişine itti ne yazık ki. Şu an bilemesen de sen bir geçmişin izisin. Ve geleceğini bilmek ister misin? Kaderin ağları hatıralarını siyah ve mavi tonlarına bürüyorsa ipleri kontrol etmek ister misin? #Watttpad Kasım Yazma Günleri Birincisi!💛 Kitabımın ismi tarafıma özgüdür. Bu isimde kitap Wattpad'de yoktur. Olmasına da müsaade edilmeyecektir. Tüm telif hakları saklıdır. ●●● 05.05.2018 Gizem/Gerilim içinde ☆83

Köhne bir sahaf. Gizemli bir dükkan sahibi. Katran karası bir kitap. Ve içindeki benzersiz cümle. "İçindeki karanlığı keşfetmeye hazır mısın Hayal Sağlam?" Her şey bir kitap ile başlamıştı. İnsanlığın tek kurtuluş yolu olan kitap ile. Gizemli bir ütopya. Bambaşka bir yönetim biçimi. Benzersiz konsey üyeleri. Katı kurallar. Hayal ve Hayalet'in silik ama bir o kadar da fantastik dünyasına hazır mısınız? Haydi okumaya başlayın! Başlangıç tarihi: 9 Haziran 2017

Gizem/Polisiye. Bir toprak, ölürken izlediği onca bedenin vermiş olduğu vicdan azabıyla kan kokar mıydı? Kusurlu bir izin vermiş olduğu kurtarış biçimi, kaç kişiyi haklı çıkarabilir? Kaç kişi ağlar sana, kaç katil gözlerinin içine bakarak öldürür seni? Aynaya bak ve gör. Kapak:Faruk Telli, FaruktheHunter #28072017 Gizem/Gerilim içinde #75 Kurgu tamamen şahsıma aittir. İzinsiz çalınması, kopyalanması veyahut benzetilmesi halinde yasal işleme başvurulacaktır.

|Gizli Numara, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| |Gizli Numara 2, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| Arıyor... GİZLİ NUMARA "Efendim?" "OHA!" "Ne oluyor be?" diye cırladım ve telefonda ki bu seksi sesi tanımaya çalıştım. "Şey... Pardon, senden önce beş altı kişiyi aradım ve sen düzgün konuşan daha doğrusu, aradıklarım arasında ki ilk kızsın!" dediğinde ağzım açık kalmıştı. Tanıdığım birisi değildi, numaramı salladığı ve tutturduğu belli oluyordu çünkü böylesine hoş bir sesi daha önce duysaydım unutmam imkânsızdı. Sırıtarak çalışma koltuğuma yaslandım ve "Sen kimsin?" diye sordum. Bir insanı, tanımadığım sesi güzel olan bir insanı kendimden bezdirmek eğlenceli olabilirdi. Ta ki, durumlar çizdiğim yoldan çıkana kadar. 16.01.2015-07.01.2018

-Tamamlanmış Hikaye- Bu kitabı 15 yaşındayken yazdığımı göz önünde bulundurarak okursanız çok sevinirim. İyi okumalar :) ***HeyGirl Kasım 2015 sayısında biz de varız!*** 7 Ekim 2014 tarihinde başlanmıştır (Giriş) 24 Haziran 2015 tarihinde sonlandırılmıştır (54. Bölüm)

"Canın yandı mı?" diye fısıldadım gözlerimdeki yaşlar bağımsızlığını ilan ederken. Kafamı kaldırıp yüzüne bakamıyordum. "Yandı..." diye fısıldadı elleriyle yüzümü kavrarken. Ona bakmamı sağladığında şaşırmıştım çünkü yüzünde acı, pişmanlık, öfke... Hepsi bir aradaydı. Benim gibi bütün duyguları aynı anda yaşıyordu. "Beni de yakıyorsun..." dediğimde gözlerinde daha da büyük bir acı gördüm. Bu güne kadar hiç şahit olmadığım bir acı... O'nun ölümünden duyduğu daha büyük bir acı... Dişlerini sıkmıştı. Yüzündeki damarlar belirginleşmiş, çenesi kasılıyordu. Kesik kesik nefes alarak cevap verdi. "Biliyorum..." Dudaklarımdan bir hıçkırık kaçtığında baş parmağıyla yanağımı okşayarak devam etti. "Ve bu beni öldürüyor.." *** "Yapma..." diye fısıldarken durduğunu hissettim. "Sana kapılmamı önle o zaman..." dediğini duyduğumda tebessüm etmemi engelleyemedim. Bir nevi bana karşı hislerini itiraf etmiş sayılırdı. "Bana öyle bakma o zaman.." diyebildim yutkunarak. "Beni sevme o zaman.." diye devam ettirdi, sanki başından beri her şeyin farkındaymış gibi. Titreyen sesime engel olamayarak "Yapamıyorum..." dedim. Yutkunduğunu duydum. Sanki bu itirafım canını yakmıştı. Kendime inanamayarak ne dediğimi düşündüm. Az önce onu sevdiğimi söylemiştim. Hem ona hem kendime itiraf etmiştim. "Ben de yapamıyorum.." diyerek dudaklarımızı buluşturdu. Dudaklarımı kasıp kavuran bir sıcaklıktı bu. Sanki ondan önce eksiktim, nefes alamıyordum. Şimdiyse ciğerlerim bayram ediyordu. Ona biraz daha sokulduğumda belimden tutarak kendine iyice çekmeye çalıştı. Öpüşüme arzuyla karşılık veriyordu ve bu beni daha da delirtiyordu. İki dudağı arasında can buluyor gibi hissediyordum. Her şeyin bittiği yerde ben tekrar doğuyordum...

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne