Kahve ve sigara ikilisinde en sevmediğim taraf ise sigaranın önce bitmesidir. Fakat bu kez kahvenin önce bitmemesine adeta sevinmiştim. Neden mi? Çünkü o getirdi. Bardağımda onun parmak izi var. Ve belki tam olarak benim parmaklarımın altında. Bu ihtimal bile yeterdi. O ufak uyuşmazlığı artıya dönüştüren olay buydu işte. Daha ikinci günden, önceden küçük de olsa üzüldüğüm bir olayı, mutluluğa çevirmişti. Umuda çevirmişti. Ondan habersiz bir umudu büyütmüştü içimde.. Sevmediğimi, sevdirmiști..

Bir kapı var. Kapının ardındaki odada, odanın derinliklerindeyse bir çocuk. Dağınık, biraz uzamış saçları ve kişiliğinin aksine daima capcanlı olan mavi gözleriyle odaya girmeye çalışan herkesi kovuyor. Ancak iki kişi daha var odada. Biri bir kadın. Belli, çocuk gözlerini bu kadından almış. Kadın odadaki daracık pencereden dışarıyı izliyor, arada da başını pencereden dışarı uzatıp ferahlıyor. Aslında kadın çocuğa benziyor, o da seviyor bu boğucu odayı. Ama bazen dışarıdakilere özenmiyor değil. Diğeri ise genç bir kız. Doğal kırmızı saçları ve hafif çilleriyle gerçekten şirin. O, ne çocuk gibi derinlere ilerlemiş, ne de kadın gibi içeri tam anlamıyla girebilmiş. Kapıda duruyor o. Hem dışarıyla, hem de içerideki çocukla iletişim kuruyor. Ve çocuk hala fark etmese de kapıda içeri girmek için bekleyen ve içerideki çocuğu gözleyen biri var. Odaya girmeyi istiyor fakat davetli değil. Ancak böyle giderse odaya zorla girecek ve kendini çocuğa kabul ettirecek gibi görünüyor. !Önemli!: Kötü çocuk ve iyi çocuk arasındaki aşkı anlatan bir hikaye arıyorsanız yanlış yerdesiniz. İlk bölümlere göz atarak bu düşünceye kapılmayın, ve farklı türde hikayelere de kütüphanenizde yer verin lütfen. Not: Tanıtımın iğrençliğine aldırmayın, saçma sapan bir çocuk yazmıştı, dört yıl önce. (Aynı çocuk hikayenin ilk bölümlerini de yazdı bu arada. Sonra biraz büyüdü ve hikayeyi bıraktı.) (|-> Benden bahsediyordum, kimse anlamamış.)