Autor Umarły, to jednak nie do końca umarły autor. Wciąż żyje, oddycha zatrutym kłamstwem powietrzem i twardo stąpa po już dawno zniszczałej ziemi. Osoba anonimowa, nie lubiąca rozgłosu i zbyt dużej ilości adoratorów. Dla niej absorbowanie kogoś, to rodzaj kary za grzechy. Nie znosząca ingerowania w jej poczynania i kochająca kogoś ze wzajemnością. Pisząca nieustanie swoje życie, przepłakując kartki, plamiąc tuszem z długopisu. Nie chcąca żyć podług czyiś poglądów. Nie mogąca zrozumieć, jak to się stało, że jest teraz tutaj i może wszystko. Tracąca stale wiarę w ludzi osoba, która jest tak samo szara i zatruta jak cały ten świat. Wypalona jak świeca. Bo czasem trudno jest wstać i spojrzeć prawdzie w oczy. Czasem łatwiej jest to napisać, napisać jednym zdaniem lub opowiadaniem. Czasem łatwiej jest po prostu odejść od kogoś w ciszy, niż w armagedonie. Czasem bywa i tak, że łatwiej... nie... nigdy nie jest łatwiej. Zawsze znajdzie się mała górka, której ona nie będzie wstanie przejść... przejść sama... Zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie podrzucał jej pod nogi kłody. Łatwy jest świat, gdy wszystko jest różowe. Czasem życie w skórze osoby, która boi się siebie, jest trudne. Doznała czegoś, czego nikt doznać nie chciał, a zarazem przeżył to choć raz. Każdy to poczuł, agonalna samotność, emocjonalny dołek, choroby, które stwarza własny umysł. Tylko jedna rzecz, jedna mała... najmniejsza... Potrafi podnieść, bo czymże byłby świat bez krzywdzącej, a zarazem pięknej miłości?

Astylia i Ziemia to dwa równoległe światy, o czym wie niewiele osób. Dee odkrywa przez przypadek przejście i trafia do nieznanego sobie miejsca. Chce wrócić do domu, jednak los ma wobec niej inne zamiary. W Astyliańskiej przepowiedni mowa jest o tym, że uratuje ich kraj przed odwiecznym wrogiem. Ma w sobie moc, jakiej świat nie widział. Wraz z nią pięcioro innych powierników musi przezwyciężyć swe koszmary i odnaleźć w sobie odwagę do zmierzenia się ze złym władcą. Jednak najpierw musi ich odszukać i zjednoczyć. Czasu jest coraz mniej. Musi podołać zadaniu i połączyć się z pozostałą piątką. Czy zdąży? A może nie wszystko pójdzie tak, jak było zaplanowane? Okładka autorstwa yenneferslut.

Dawno, dawno temu, za siedmioma górami, za siedmioma lasami... Chociaż nie, ta opowieść nie będzie mieć bajkowego wstępu, bo wcale nie zaczyna się szczęśliwie. Dom Zachodzących Słońc to jedyna nadzieja na ponowny pokój w Idragos. Trzeba jednak zmierzyć się z czymś znacznie potężniejszym od gór i lasów, aby odnaleźć to miejsce. Chcesz poznać jego historię? #195 w FANTASY ~18-10-2016~ #158 w FANTASY ~20-10-2016~ #10 w DARK FANTASY ~10-05-2018~

Od kiedy dwadzieścia lat wcześniej ludzkość ledwo przetrwała szereg kataklizmów, które spadały na nią jak grom z jasnego nieba, kolejny potężniejszy od poprzedniego, świat zmienił się nie do poznania. Część kontynentów jest zniszczona, wiele obszarów nie nadaje się do zamieszkania, a ludzie częściowo nie przypominają już ludzi - seria mutacji, tajnych badań i próby zabawy w Boga doprowadziły do wyniszczenia gatunku ludzkiego. Najgorsze jest to, że Apokalipsa dopiero nadchodzi. Banners by @Tea-Amo Edit by @DepresyjnaStokrotka/Agnieszka Kuźma Remont w trakcie Cover by @wilkohiena Korpus Zbawiciela ® Zofia A. Mackiewicz 2016-2017