Herkesten farklıydım ve herkes de bunu biliyordu. Bilmekle kalmıyor benden korkuyor, benim yok olmamı istiyor, tiksiniyor ama bana şaşırmaktan da kendilerini alamıyorlardı. Avcılar denen illet bir kuruluş beni ve benim gibi olan 9 kişiyi bulup insanları güvende tutmaya and içmişlerdi. İnsanların koruyucu melekleriydiler. Ama ne Avcılar ne de kalan tüm insanlar aslında çocukluğunu güçlerini kontrol etmeye çalışmakla harcamış masum bir kız çocuğu olduğumu göremiyorlardı. Taki Avcılar beni buluncaya kadar. İşler artık daha kötü olamaz derken hem eğitmenimi, hem de yıllardır sakladığım kimliğimi birden kaybetmiştim. Ama her beyazın içinde bir siyah olduğu gibi, her siyahın içinde de bir beyaz vardı.Nereden bilebilirdim ki Avcı karşıtı güçlü bir grubun var olduğunu ve aslında binlerce kişinin Avcılar'a inanmadığını?Nereden bilebilirdim ki kalan numaraların istikametinin tam olarak bulunduğum yer olacağını? Ve nereden bilebilirdim ki hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını.

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

Hayaletlerin yalnızca hayallerden ibaret olmadığı ve bilinen tüm doğruların sınandığı bir gerçeklikte yıllardır süregelen yenilmez bir laneti mağlup etmek mümkün müydü? Peki ya insan tüm korkularının saklandığı sonsuz karanlıktan kaçacak kadar hızlı koşabilir miydi? Yoksa ışığa giden yolun sonu yalnızca ölüm müydü?

Çok küçük yaşta annemi kaybettim. Babam büyüttü beni. 5 yaşımdayken başka bir kadınla evlendi. Kadının bir kız bir erkek çocuğu var. Üye kız kardeşimle iyi anlaşıyorum. Hayatım şimdilik güzel gidiyor. Maddi durumumuz baya yerinde. Babam bir ofis yönetiyor. Ne işte çalıştığını ben bile daha anlayamadım. Ama cidden çok paramız var. 17 yaşındayım. Üye annem ile babamın 2 ay sonra çocukları olacak. Bu yüzden yeni bir eve taşınacağız. Arkadaşlarımın dan uzağa gitmeyi hiç istemiyorum. Hep o üye annem yüzünden. Babamı hep kandırıyor. Bu taşınma olayını da kafasına o soktu. Hiç sevmiyorum. Ama bir şeyde yapamam ya. Babamı üzmek istemiyorum. Onu hiç üzmedim. Beni hep çok sevdiğini söylüyor. Bilmiyorum. Sevse fikrimi sorardı herhalde. Yarın yeni evimize gideceğiz. İnternertden gördük bu evi de. İşte yarın sabah oraya gideceğiz. Bana göre ev çok büyük ve çok ürkütücü. Umarım oraya alışa bilirim..

Sizce 'Büyük Aşklar Nefretle Başlar' sözü ne kadar doğru? İntikam ateşi , Aşk ateşine dönüp Crystal'ı kül edebilir mi? Aşk herşeyden üstündür. Herşeyi bir kenara atabilirler mi? Tüm yaşananları, geçmişlerini? Unutamayacaklarını mı düşünüyorsun? Hadi devam edelim...

Aşkın ne çok yüzü var değil mi? Bazısı karanlık önünü göremezsin. Kimiside Gri İyi hissettiriyor ama elde edilmesi zor. Birde beyaz var. Bembeyaz gibi gözükür ama çabuk kirlenir. Uzun sürmez. Bence en iyisi GRİ. Gece kadar karanlık genç bir adam . Su kadar saf ama buz kadar soğuk genç bir kız. Siyah ve Gri ne kadar farklı olabilirki ?