3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

"Her insanın bir başlangıç noktası vardır. Her insan hayallerinin peşinden koşmak ve ayakları yerden kesilene kadar mutlu olmak ister. Mutluluğu herkes değil ama bazıları çok hak eder. Kimileri de hak etmediği mutluluğu yaşar. Bu kitap kafamdaki ve hayatımdaki herşeyin sadece bir parçası. Bu parçada yanımda olursanız sevinirim". "artık arama diyorum sana anlamıyor musun? Ya senin yüzünden sokağa çıkamaz oldum. Çok korkuyorum,git başımdan. Nasıl bir belasın sen ya. Bıktım artık hayatımdan. Ölmek istiyorum. Ölemiyorum. Acı çektirme bana ne olur. Git ya git". "Bir psikopat telefon sapığı,hayatının en güzel yıllarında olan alminayı,karamsarlığın ve korkunun dibine çekiyor. Oysa almina güzel şeyler yaşamak isterken,başına gelenlerden sonra işi ölüme kadar götürüyor". Peki alminaya acı çektirip,"eğer kendini öldürmeye kalkarsan,anneni ve babanı ben öldürürüm"diyen psikopat telefon sapığı bu kızdan ne istiyordu? TÜM HAKLARI SAKLIDIR.

Yıldız Koleji, sınav senelerinden önce on birinci sınıf öğrencilerini rahatlatmak amacıyla yaz kampına götürür. Yaz kampına gittikleri için sevinen öğrenciler, düşman okulları Kaya Koleji' nin de aynı kampa geldiğini görünce sinirlenir. Gerek dersler, gerek yarışmalar, gerekse spor dallarında düzenlenen turnuvalarda birbirlerinin hep en büyük rakibi olan iki okul, kampın düzenlediği yarışmalarda da birbirine rakip olur. Yıldız Koleji' nde ki öğrencileri örgütleyen, genelde kararları veren ve bir nevi onların başı olan Melis ile Kaya Koleji' nin bir nevi başı olan Barış birbirlerinden pazartesiden nefret eder gibi nefret ederler. Bir öğrencinin pazartesiyi sevmesi ne kadar zorsa, onların birbirini sevmesi de o kadar zor imkansızdır. Fakat üç aylık bir zaman diliminde her insanın fikirleri değişebilir. " Benimle koşu yarışı yapmak istediğine emin misin? Lisansım var ve beni geçmen çok zor, Melis." " Ben zoru severim, Barış. " Yazılma Tarihi 2015 Ağustos-2020 Haziran

Meğersem komşu çocukları hep zeki, çalışkan, terbiyeli olmuyormuş. En azından Lara'nın komşusu öyle değil. Bakalım bu 'Komşunun Oğlu' bizim saftirik Lara'nın başına ne işler açacak? Okumaya devam edin!

© Tüm Hakları Saklıdır. Karanlık Aşk ile başlayan macera Veliahtlar ile devam ediyor! Asal, Masal, Hale ve yoncanın dördüncü yaprağı Bahar... Üç yapraklı olduğunu sanan yonca dördüncü yaprağını keşfettiğinde hayatın kanayan dizlerinden çok daha fazlası olduğunu öğrenecekti. Yaprakların her biri, kendi hikayelerini yazmak isteyince dostlukları ve aşkları ile sınanacaklardı. * * * Dirseğimin üzerinde doğrulunca baktığım yerin çim değil de yoncalardan oluşan bir alan olduğunu fark ettim. "Batıl inançlarım yoktur ama hiç kimseyi de basit bir karahindibadan şans isterken görmedim. Şansa ihtiyacın varsa dört yapraklı yoncaya sahip olmalısın." Beni duymuş muydu? Ne yaptığımı görmüş müydü? Onu bunu bırak, inanmamasına rağmen benim için dört yapraklı yonca mı arıyordu? "Dört yapraklı yoncaya inanmam," dedim. "Çünkü daha önce hiç görmedim." "Bence şansı getiren, dördüncü yaprak."

"Kendin olmaya başladığın an, yaşamaya başladığın andır." Başlama tarihi: 25 Ağustos 2016 Bitiş tarihi: 3 Kasım 2019

2014 yılında yazmaya başladığım ve içerisinde gereksiz fikirlerimi barındırdığım bir karalama defteri. P.E.K ailesine hoş geldiniz.

Onur ve Dilara artık mutlu olmayı hak etmiyor mu sizce de? Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yoktu. Hele Onur gibi bir hastam olacağını hiç düşünmemiştim. Onur... zorlu bir hastaydı. İletişime kapalı, kimseyi umursamayan, konuştuğunda insanı terslemekten çekinmeyecek biriydi. İnsanı kolayca kırabilecek ve bunu düzeltmek için gram uğraşmayacak biriydi. Tüm bunlara dayanabilirdim ama ölümü kabullenmiş olması... bunu aşmakta zorlanıyordum. Herkesin hikayesi iyi bitmek zorunda değildi ama Onur'unki iyi bitmeliydi. O bunu hak ediyordu... (Sevdim isimli hikayemin kurgusu üzerinde biraz oynayacağım. Ve yeni ismi olan Seni Bana Getirdi olarak yayımlayacağım.) Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim &lt;3&lt;3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

"Gel benimle." Dedi elini uzatarak. "Seni bir yere götüreceğim." "Nereye?" Diye sordum beni heyecanlandıran gözlerine bakarak. "Çok seveceğin bir yere." Dediğinde güldüm ve elini tuttum. Bir süre yürüdükten sonra önümüze kocaman bir kapı çıktı. "Burası neresi böyle?" Diye sordum şaşkınlıkla. Kocaman bir kutuya benziyordu. "Hadi, gel." Dedi ve kapıyı açıp içeriye girdi. Güldüm ve ben de içeriye girdim. Şaşkınlık içinde etrafa bakmaya başladım. O kadar güzeldi ki... Çimenlerin arasında rengarenk çiçekler vardı. Tam karşıda bir masa vardı. "İnanmıyorum." Diye mırıldandım Toprak'a dönerek. "Hayal gibi..." "Benim hayalim neresi biliyor musun?" Diye sordu ellerimi tutup. "Neresi?" Diyerek fısıldadım. Kalbim öyle hızlı atıyordu ki, heyacandan konuşamıyordum. "Burası." Dedi kalbimi işaret ederek. "Bana ait olan kalbin, kokun, ellerin, gülüşün, saçların, hayat bulduğum o gözlerin... Kalbinle anladım ben sevgiyi. Ellerinle tutundum hayata. Gülüşünle güldüm. Duru, her anımı, nefesimi sonsuza dek seninle paylaşmama izin verir misin?"