Jest to historia o losie Artura i Renata. Dość krótka, wesoła historia, która pomogła mi pogodzić się z żalem po stracie mojej ulubionej bohaterki serialu. Byłam wtedy w 5 klasie podstawówki i traktowałam to opowiadanie jako terapie, a więc proszę was o wybaczenie błędów, braku logiki i składni. Byłam tylko dzieckiem. Zostawiam ją tu z czystego sentymentu. Jako nagrobek na nie istniejącym grobie pewnej rudowłosej ratowniczki..

Wiktor, Anna, Artur, Martyna, Piotr, Adam, Renata. To nie wszyscy pracownicy Stacji Pogotowia Ratunkowego w Leśnej Górze ale to oni są głównymi bohaterami tej opowieści. Wszystkim wydaję się, że ich życie jest poukładane, bez zbędnych problemów. Lecz każdy kto ich poznaje, doznaje nie małego szoku. Moje opowiadanie zaczyna się po odcinku 100. ( Moje wyobrażenie co mogło by być dalej, nie jest to oczywiście to co wydarzy się dalej, chociaż wykorzystam parę informacji co ma wydarzyć się dalej :)) Zapraszam do czytania mojego opowiadania :) Czekam na każdą opinię :) Każdy nowy rozdział we wtorki a czasami także soboty :)