Her birimiz toplumda dışlanmış kişileriz. Kimimiz dış görünüşü yüzünden, kimimiz ise hareketlerinden ötürü. Hatta bazılarımız sesinden dolayı. Davranışlarımız ve tavırlarımız sizce de dışlanılmaya hak gösteriyor mu? Gerçekten toplumdan soyutlanılmaya, alaylara ve hakaretlere maruz kalmayı hak ediyor muyuz? Bence etmiyoruz... Çünkü bizler özeliz! Biz kim miyiz? Biz dışlanmışlarız. Kimimiz engelli, kimimiz ise hayalperest. Bazılarımız eşcinsel hatta bir çoğumuz hayalperest ve saf... Ama bunlar dışlanılmaya sebep değil. Sadece kendinizi sevin. Çünkü siz kendinizi sevmezseniz, kimsede sizi sevemez. Asla değişmeyin ve kendiniz olun... Umarım kitabı okurken kendinizden birer kesit bulursunuz.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Agapi yayıncılık ile raflarda.. '' Yıllardır içinde sakladığı , kıyıya köşeye ötelediği kalbini en kuytu köşelerden bulup çıkardı bu Yeşil gözlü Prens. Önce gülüşüyle tozunu aldı kullanılmamış yüreğinin . Sonra sevdi ve sarıldı ona. O an ilk defa gerçekten yaşadığını hissetti bu deli kız. Kalbi artık buradayım der gibi deli gibi atmaya başladı.Aşık oldu. Yandı. Tutuldu . '' Ebe laz kızı sihirbaz mısın sen?. Sana bakınca etraftaki herkes kayboluyor'' Memleket yeşili gözleriyle baktı uzun uzun. Onunkilere kitlenmiş ela gözleri izinsizce dolup taşmaya başladı. Damladı yere gözyaşları.. Uzun kemikli elleriyle avuçladı yüzünü . Zeynep'in kanı çekilmiş vücudunu yaktı bu eller . ... Telif hakları Kültür Bakanlığı tarafından onaylanmış olup, tüm haklar yazara aittir. --ilk yayınlanma tarihi: 7 Kasım 2015--

''Sana yaklaşmama neden izin vermiyorsun'' ''Utanıyorum'' ''İnsan neden öğretmeninden utanır ki?'' ''Olduğumuz durum açık değil mi?''

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."