Kılıç ne kadar keskindi? Veya bir kurşun ne denli yakardı canı? Hangi insan ölümle dik başlı halde karşı karşıya dururdu? İnsanoğluydu işte. Ne keskin kılıçlar, ne de kavuran kurşun yarasına karşın ölümle göz göze gelmeye cesaret edemezdi. Yıkılan tabular yıllar arasında kaybolurken hatırlamazdı evlat denen mahlukat kendi kurallarını. Bir gün bir ormanda veya bir çöp konteynırında göğsünde bir kurşun yarası, cildinde ufak tefek morarmayı bekleyen kızarıklık ve karın boşluğundaki bıçak darbeleri insanın hayatının bittiği değil başladığı yerdi. Hiç olmadı bir çatıda son alınan nefes olduğu zannedilen oksijen yeni bir güne bambaşka nedenler için uyanmak demekti. Ve bir adam için o başlangıç Hera Amine'nin berbat geçen günü ile karşı karşıya gelirdi. ---- Hera Amine & Aren Rollas

Bir genç kız lisede bir olay sonrasında erkek arkadaşı tarafından mafyanın kızı olduğunu öğrenir öğrendiğinde babası kaçırılmış abisi ise hayat mücadelesi veriyordur. Bakalım genç kızımız için ileriki hayatında neler bekliyor ...

BİZ ASLA TEK OLAMAYIZ. Lidya'nın yalnız geçirdiği çocukluğu belleğinde derin izler bırakır. Ondan daha popüler, yetenekli ve zeki üvey kardeşinin gölgesinde kalmıştır. İlgisiz annesi, onu terk etmiş babası, KT rezidansının sert ve soğuk duvarları dışında kalan mutlu aile yalanını gerçek yapmaya karar verir. Nefretini kan ve acıyla süsler. Çağan aklınızı başınızdan alacak bir kadere sahiptir. Çocukluğundan beri ondan nefret eden üvey ablasına aşık olur. Defalarca reddedilmesine, çektiği acıya ve tüm imkansızlıklara rağmen onu sevmeye devam eder. Hayatında olmayan annesinin boşluğunu büyük bir aşkla doldurmuştur. Doğrudan vazgeçmeyen bir insan, tüm yanlışların üstünden geçip ona ulaşabilir mi? Aşk her zaman nefreti yener mi? ... Hikaye +13 şiddet ve cinsellik sahneleri içerir. UYARI- Klişelere alışmış bünyelere bu hikaye çok ağır gelir. Kapak @gumusprenses

Bakalım Gece babası abisi gibi acımasız olabilecek mi? Annesinin katilini bulabilecek mi? Birbirlerini körkütük aşık olan Cansu ve Uraz'ın aşkı bakalım nelere yol açacak ,bakalım bizi nasıl bir serüven bekliyor. NOT:Küfür içerir . Bazı yerlerde +18 olabilir.

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

''Barlas Poyrazoğlu '' Siyahın nasıl daha siyah ve nasıl daha çekici olabileceğini varlığıyla kanıtlayan, güçlü, asi ve sert bir adam. ''Beyza Güçlü'' Soyadının aksine o kadar da güçlü olamayan, giydiği forma gibi bembeyaz saf ve masum olan, buna rağmen siyahın içindeki yalnızlık ve karanlıkta kaybolan, gittikçede siyaha bulanan bir kız. Peki onları bir araya getirecek olan şey bir tesadüf müydü, yoksa kaderin büyük bir cilvesi mi? Kimse bunu bilmiyordu. Ta ki zamanla ortaya çıkana kadar...

-Beni öldürme yalvarırım,hem ben sana ne yaptım. Silahı alınma koydu. -son sözlerin nedir? -Yapma Ve kurşunun korkunç sesi kulakları sağır edecek derecedeydi. Bir kaç saniye durdum acı yoktu ölmüşmüydüm gözlerimi yavaş yavaş açtığımda ben değil,peki kim ölmüştü? arkamı döndüğümde gözlerimden iki damla yaş dökülmüştü... Ilk Aşklar güzel ve mutlu mu başlar? Cevaplar için okumaya devam koş gel...

Onur ve Dilara artık mutlu olmayı hak etmiyor mu sizce de? Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Nefretle başlayan aşklardan yana mı oldu? Yoksa ilk görüşte aşık olup daha sonra nefret mi oldu? Acı, nefret, aşk, para.. Bu kelimelerden hangisi doğruydu, hayatım da hangi yanlış vardı da doğruyu da onunla beraber götürdü.. *** Hiç istemediğim hayatı, hiç yaşamadığım acıyı yaşatan bir adam.. Dayanabilecek miydim yoksa bu hayattan kurtulabilecek miydim? Aşk mı kazanacaktı yoksa Nefret mi? İşte tüm bunların cevapları bu hikayede..

Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yoktu. Hele Onur gibi bir hastam olacağını hiç düşünmemiştim. Onur... zorlu bir hastaydı. İletişime kapalı, kimseyi umursamayan, konuştuğunda insanı terslemekten çekinmeyecek biriydi. İnsanı kolayca kırabilecek ve bunu düzeltmek için gram uğraşmayacak biriydi. Tüm bunlara dayanabilirdim ama ölümü kabullenmiş olması... bunu aşmakta zorlanıyordum. Herkesin hikayesi iyi bitmek zorunda değildi ama Onur'unki iyi bitmeliydi. O bunu hak ediyordu... (Sevdim isimli hikayemin kurgusu üzerinde biraz oynayacağım. Ve yeni ismi olan Seni Bana Getirdi olarak yayımlayacağım.) Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim &lt;3&lt;3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )