Deniz, bir adam tanıdı yıllar önce. Adama tüm yıldızlarını elleriyle sundu. Adam, gülümsedi. Yıllarca olduğu gibi. Yıllarca sürdürdükleri bu sevda, öyle güçlü filizlendi ki içlerinde bu filize tutunarak büyüdüklerini fark etmediler. Onca engelleri aştılar, yaşam savaşı verdiler. Fakat savaşın kazananı belliydi. Sevda, onların kaderine işledi. Adam, kadının sunduğu yıldızları taçlandırdı. Sonra bir hayat kurdu kadınla. Yıllarca biriktirdikleri Deniz Yıldızlarından..

Ben senin değilim. Anla artık!!" "Vazgeç şu inadından. Sen senin bile değilsin. Benimsin. Ben bencil bir adamım ve seni de aldım!" Umut Saygıner. Aile sevgisine muhtaç olan genç avukat, saçma sapan bir şirketin davasında tanışdığı adamla umulmadık yerlere gelir. Ne olduğuna anlam veremeyen genç avukat bir anda kendini gerçekten uzak bir evliliğin içinde buldu. Korkunç planlar kuran üvey anne istediğini elde etmiş ve nikahlarını kıydırmıştı. Ayhan Yıldırım tehlikenin kitabını yazmıştı. Annesini kendi elleriyle öldüren bir adamdan son derece korkan Umut ne yapacağını bilemez bir haldeydi. Zorla kaçırılmış üstelik yine zorla evlendirilmişti. O bencil adamın kalbinde yer edinmesine izin veremezdi. Tek yaptığı hata o adama inanıp tüm benliğini ortaya koymasıydı. Bu benlik Zümrüt-ü Anka'nın Kömür gözlerin esiri olduğunun kanıtıydı.

Bu günlere etini tırnağına takarak gelen Sera artık gerçekten büyümüş, üniversiteli olmuştu. İyi bir çocukluk geçiremeyen Sera nihayet mutlu günlere ulaşmış istediği üniversitenin kapısından içeriye girebilmişti. Hayatın kirli ve temiz tarafını ittirilerek kirli ve kötü tarafından uzak durmuş, her zaman iyilik meleğini andıran yüzüyle eksik olmayan gülüşlerini etrafına atıyordu. Peki ya hayatı? O ne olacaktı? Acımasız öğretmeni onu da kendine mi benzetecekti? Hayır yapamazdı. Daha çok gençti. O sevmeyi,sevilmeyi Deniz Öğretmen'e öğretebilecek miydi? Öğretmenine az da olsa o da öğretmenlik yapabilecek miydi? "Benim yanımda bir daha asla ağlama Sera! Asla! Ne senin beğendiğin bu gözlerim dayanır o vahşete ne de bu aşkından kör olmuş sen diye atan kalbim!"

Sen benim Araf'ım değil sonumsun!" Sanem, çocukluk hayalini gerçekleştirmiş ve sonunda başarılı bir subay olmuştu. Üniversite yıllarını en iyi şekilde geçiren Sanem, kedi köpek gibi kavga ettiği Araf'ı kalbine kabul etmişti. Mutlu evliliklerini devam ettiren çift bir anda olmadık yerlere gelir. Sanem Araf'la çıktığı bulutlardan aniden yere çakılmıştı. Üstelik artık ortada bitmiş bir evlilik, olmayan aşkın meyvesi vardı. O küçücük bebekle ne yapacaktı Portakal Şekeri? O zehir olan hayatını bebeğine göstermeyip tertemiz bir sayfa açabilir miydi? O güçlüydü. Çünkü o bir zamanlar Araf'ın biricik 'Portakal Şekeri' idi.

''Ne olursa olsun Sevda. Ben okuyacağım!" Okumanın aşkıyla yanıp tutuşan Mihriban, hayatını babasının dayakları, köy halkının ezip büzen bakışları altında sürdürüyordur. Kardeşi Ali Osman için yapamayacağı hiçbir şey olmayan Mihriban için hayat zordu. Sürekli ağlayan annesine dayanamaz hale gelen genç kız kötü bir haberle yerle bir olmuştu. Acımasız babası şimdi de onu zorla bir adamla evlendirecekti. Ne yapacaktı küçük kız? Daha sadece 18 yaşındaydı. 21 yaşındaki bir adamla ne tür ilgisi olabilirdi? Acaba Mihriban o küçücük kalbini Merdan'a açacak mıydı? Yoksa bir sandık misali kapalı kapılar ardında yok olup gidecek mi? "Bana öyle bakmayı kes Mihriban! Sen bana öyle baktıkça içimdeki duygu gün yüzüne çıkıyor, sen diye atan kalbimi paramparça ediyor!"