Aile, tek gerçek servettir.. Ailedir aslında insanı güçlendiren, ayakta tutan.. Eğer aileni kaybetmişsen cami avlusuna bırakılmış bir bebekten farkı kalmıyor insanın. O bebek sadece hiç görmediği, kokusunu bilmediği annesini ve babasını kaybetmişti. Ben ise annemi, babamı, dostumu, kardeşimi, sırdaşımı, ömrümü, nefesimi kaybettim. .. Ben Ayaz. Evin büyüğü. Diğer normal çocuklar gibi olan ama hayata 1-0 değil 2-0 yenik başlayan, annemin Uraz'ı doğururken, daha fazla dayanamayıp öldüğünü. Babamın buna dayanamayıp intihar ettiğini kapının önündeki ambulansı görerek öğrenen Ayaz. İstanbul gibi güzel bir şehirden nefret eden belkide sayılı insanlardan biriyim. İstanbul'u sevmediğimi öğrenenler önce bir şaşkın şaşkın baksalarda bilmiyorlar ki o şehrin benim ailemin aldığını. Annemi 3 yaşında kaybedip, Daha annemin toprağı kurumadan babamıda kaybettikten sonra hayatımız tamamiyle değişti. Sanki annem gidince sadece annem değil. Evimizin neşesi, huzuru, mutluluğu, saadeti de gitti sadece bunlar değil babamda gitti. Biraz daha serbest bırakmışlardı beni. İçime kapanık bir çocuk olmamam için ama sonuç değişmedi. Acımı her zaman içimde yaşadım. Hani şu "erkekler ağlamaz" lafı vardır ya külliyen yalan. Seven, sevdiğini kaybeden erkek ağlar. Hemde bir kızın ağladığından daha fazla. İşte benim hikayem. 4 yaşımdayken ayaklarımın üstüne basmak zorunda olup evin reisi olmam. Aileme sahip çıkmak tam 18 yıl önce yüklenmişti omuzlarıma. babamı da kaybettikten sonra Uraz'la iki kişilik sağlam duvarları olan küçük ama her şeye göğüs geren, tüm zorluklara rağmen mutlu olmaya çalışan bir aile kaldı elimde.. #10.06.2016#

Herkes onun vicdanını yitirmiş, gözü dönmüş bir adam olduğunu söyledi. Beni kullandığını, sırf güç uğruna beni harcayacağını söyledi. Kimseye inanmadım. Onu sevdim, çocukluğum da dâhil, asla onun söylendiği gibi bir adam olduğunu kabullenemedik. Tutunacak bir dal bulduğumu sandım ama yanıldım; dal kırıldı, kırılan parça göğüs kafesime saplandı. Sonra bir adam tanıdım; Teni yangın, Ruhu kül, Gözleri cehennem, Gülüşü araftı. O günden sonra zaman sanki tersine döndü, akrep ve yelkovan birbirini katletti. Gözümde büyüttüğüm herkes, gözlerimde ki yaşı akıta akıta gitti. Ve ben, özü gövdesinden çekilmiş bir ağaca döndüm; Kurudum, büküldüm, kırıldım... HERDEM YAYINLARI TARAFINDAN KİTAP OLDU! -Bu kurgu, İnsan Tacirliğini konu almaktadır. Daha önce, hiç İnsan Kaçakçılığı yapan bir adamı okudunuz mu? Eğer okumadıysanız, Ateş Doğan ile yakmaya, Nehir İnan ile yanmaya, sizleri de bekliyorum.- *** İnstagram; Wattpad_Kaçakçı Gonca__İnce *** Facebook; GONCA İNCE Hikayeleri

""Her şeyden habersiz 17 yaşında bir kız. Suçsuz ve çok masum. Sadist bir Mafyanın ellerinde. Ona neden böyle davrandıklarını bilmiyor... Mafya ona yaptıkları yüzünden pişman olursa, Damla onu affedecek mi??

ARKA KAPAK YAZISI Gece yağan yağmur gibi yalnızlığım, Gecenin gölgesinde kalmış, Kimse haberdar olmamış. Sırılsıklam hissediyorum kendimi, Umutla dolu kalbim, kaldırımın üstüne düşen yaprak gibi, Üzerine basan basana, Gittikçe yıpranıyor duygularım, Kendimde değilim, Sende yaşarken kendimi unutmuşum, Bulamıyorum bedenimin yolunu. Bulamıyorum aklımın kalanını. Ruhum yeni savaştan çıktı. Ağır talan altındayım... Sanki senden sonrası yok gibi. Ya da bu bir kâbus olmalı, Birisi uyandırsın beni. Gaflet var üzerimde, Kör bir hasret bu. Kalmadı mi bir iki lokma gayret. Çok açım. Azığımdan mataramı çıkarın, Ben sevdaya susadım... Kendini insanlara adamış bir gencim. Ben Ahmet'im, Hasan'ım, Elif'im, Ayşe'yim. Ben senim aslında. Sende bensin. Herkes bir gideni uğurlamıştır karanlık bir ışıkta. İşte o ışık bu kitapta. Hadi bakalım okuyup oy ver hatta bu kitabı kitapçından iste. Sağlıcakla...

Babanın olmadığı Dünya'da gökyüzü daima karanlıktır. Hepimiz ne kadar babamızı seviyor olsak da onun kıymetini ancak öldüğü vakit anlayacağız. Ve bu romanda babası şehit olan çocukların hayatının nasıl olduğu, nasıl zorluklardan geçtiği anlatılıyor. Bilirsiniz ki kızların ilk aşkı babasıdır. Erkek çocuklarında örnek aldığı ilk kişi. Baba hayatta olmazsa olmazımızdır. Gelin bu romanı okuyarak babamızın kıymetini biraz daha anlayalım. İmkansıza yakın bir aşk, özlem, hasret, sevgi, ihanet, merhamet, dostluk,korku, duygusal içerikli , ve zorluklardan geçerek hayatı bize öğretecek diğerlerinden farklı bir roman. Çünkü bu romanda "Ölenler bile sözünü tutuyor". Çünkü bu roman "Öldüm de Geldim"... Vote verip Yorum yaparsanız bana destek olmuş olursunuz. Arkadaşlarınıza önerin, herkes okusun...

İlk aşkınızı hatırlıyor musunuz? Kim? Hayır onu değil! İlk aşkınızı diyorum. Boşuna düşünüp kendinizi yormayın, hatırlayamazsınız! Neden mi? Sabredin, hepsini anlatacağım...

2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?