Po rzezi w Mount Weather, Clarke nie może sobie poradzić z tym, co zrobiła. Jedynym wyjściem wydaje jej się opuszczenie obozu i zostawienie bliskich bez słowa wytłumaczenia. Choć wie, że to głupi pomysł, z trudem patrzy na twarze osób, które uratowała, jednocześnie zabijając około czterystu innych ludzi. Bellamy nie może wybaczyć Clarke tego, że zostawiła go samego. Choć początkowo stara się ją odnaleźć, po pewnym czasie odpuszcza i stara się żyć dalej. Mimo złości, jaką czuje, zastanawia się, czy dziewczyna nadal żyje i czy kiedykolwiek ją jeszcze zobaczy. Czy jeszcze kiedyś się zobaczą? Czy Bellamy wybaczy Clarke zostawienie go bez słowa? "Gdy zabrali cię do Mount Weather, straciłem cię po raz pierwszy. Gdy odeszłaś bez słowa, straciłem cię po raz drugi. Nie chcę cię stracić już nigdy więcej..."

"-Wygrałem księżniczko. - wyszeptał mi do ucha - Jaka będzie moja nagroda? Moja własna wersja miłości bohaterów bajki "Miraculous Biedronka i Czarny Kot" Dziękuję za uwagę i zapraszam :3

#1 w modernau - 13.05.18 #2 w the100 - 22.05.18 #8 w bellarke - 22.05.18 Bellamy Blake - 22 lata, młody, przystojny, ambitny, uczęszcza do Akademii Policyjnej, mieszka w niewielkim mieszkaniu, wraz z młodszą siostrą. Clarke Griffin - 21 lat, piękna, zdolna, inteligentna, studiuje sztukę, mimo że rodzina chciała by poszła w medycynę. Mieszka wraz ze swoim przyjacielem Wellsem. Bellamy i Clarke nie znali się wcześniej, ale pewnego dnia ich drogi się krzyżują i zaczynają pałać do siebie wzajemną nienawiścią. Czy będą w stanie dojść do porozumienia i zaprzyjaźnić się? A może nawet coś więcej?

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!

[Wcześniej "Maybe love can soothe your pain"] Akcja dzieje się trzy lata po wydarzeniach przedstawionych w pierwszym sezonie "Miraculous: Les aventures de Ladybug et Chat Noir". "Papillon noir, Paris mystère..." - brzmią pierwsze słowa piosenki. Tak właśnie wygląda ukochane miasto Marinette Dupain-Cheng, gdy dziewczyna kończy osiemnaście lat. Wciąż jest Biedronką i wciąż ratuje niewinnych u boku Czarnego Kota, choć ich odwieczny nemesis - Władca Ciem - rośnie w siłę z roku na rok. Wszystko się zmienia. Paryż już nie jest taki sam jak dawniej; mrok nieustannie rozciąga się nad stolicą Francji, a jej mieszkańców ogarnia strach. Czy w obliczu nadchodzącej katastrofy Biedronka i Czarny Kot podołają swoim obowiązkom superbohaterów i obrońców miasta? Czy Marinette zrozumie, jak ważny jest dla niej młody mężczyzna, kryjący się za czarną maską? I co najważniejsze - co zrobić, gdy ukrywana przez lata tajemnica musi zostać ujawniona ze względu na zaistniałe okoliczności? Uwaga Treści dla dorosłych mogą pojawić się w późniejszych rozdziałach. Nie oznaczyłam jednak opowiadania na +18, bo z doświadczenia wiem, że nikt nigdy nie trzyma się podziałów wiekowych przy czytaniu fanfiction i będą tu zaglądać osoby młodsze. Ostrzegam jednak, że w późniejszych częściach pojawią się rozbudowane sceny erotyczne, więc jeśli ktoś nie preferuje czytania takich rzeczy, to nie radzę zaczynać. To taka drobna uwaga!

" - Nie musisz mnie niańczyć. Burknęłam obrażona poprawiając się na łóżku. Adrien westchnął wlepiając wzrok w ekran telewizora gdzie nadal włączona była gra. - Wiem - zerknął na mnie - Ale, czego nie robi się dla takiego dzieciaka jak ty? Nienawidzę go. NIENAWIDZĘ!" Jak rozróżnić miłość od nienawiści? OSTRZEŻENIE ⚠ Opowiadanie może zawierać: ⭐Wulgarne słowa ⭐Sceny erotyczne Czytasz na własną odpowiedzialność.