" Dybbuk. Dibbuk olarak da bilinir. " Barın'ın sesiyle sıçrarken hızla arkama döndüm. Hemen arkamdan elleri cebinde figüre bakıyordu. " Yahudi Mitolojisi." diye mırıldandım. Gülümsedi. Samimiyetten uzak, ürkütücü bir gülümsemeydi bu. "Biliyorsun." "Evet." dedim tekrar figüre bakarken "İblisin Yahudi versiyonu. Şimdiye kadar tarif edilen en kötü şeytan olduğu söylenir. İyi ve güzel insanların ruhunu kendisine kilitler, bu şekilde yaşamını sürdürür ve nereye giderse gitsin yıkım ve kargaşaya neden olur. Neden böyle bir konsept seçtiniz? " Bakışlarım Barın'ı hedef alırken artık o da bana bakıyordu. Mavi gözleri birer buz kütlesini anımsatırken varlığından rahatsız olduğumu fark ettim. Enerjisi beni rahatsız etmişti. " Çünkü beni en iyi anlatan figür bu. " & & & Sevgiyle ışıldayan gözlerin, nefretle doluşuna şahit oldum. Kalbi taştan olan bir adamın ellerini tuttum. Üşüdüm. Rüzgarımla üşüttüm. Koştum ve yürüdüm. Kaçtım ve kovaladım. İşte buradayım. Kaçtığım o dipsiz kuyuda. Sıra bende! Sıra bizde! Biz dikenli telleri aşmaya cesaret eden dört kadındık. Birbirinden çok farklı,dört sıkı dosttuk.

Sinsice oyunlar oynayan o değilmiş gibi gözlerime bakarken benliğim önünde diz çökmüştü. "Böyle olsun istemedim." Fısıltısı kulaklarımda çığlıklara dönüşürken yaşlı gözlerimi kuzguni gözlerine sabitlemiştim. Bir enkaz olarak geldiğim kalbinden şimdi daha büyük bir enkaz olarak ayrılıyordum. Düşüncelerin ördüğü dört duvar üzerime yıkılmış, sığındığım kalp beni yıkımdan kurtarmamıştı. Ondan hep kaçan ben şimdi kaçtığım kalbin ayakları altında paspas olmuştum. "Neden?" dedim tekrar feryat figan. "Neden Alparslan neden? Neden yaptın bana bunu?" "Yemin ederim bu kadar yalanın içinde gerçek olan tek şey sendin. Sana olan aşkım en gerçek şey Bahar'ım." Titreyen ellerimi gögsüne koyarak onu ittim. O bir yalancı diye haykıran benliğim dizleri üzerinde ağlıyordu. Cevap vermek yerine sarf ettiği kelimeler onun kaçışı benim yanışımdı. "Sana güvenmiştim!" Elleri bileklerimi kavrarken ondan uzaklaşmak için çırpındım. Kokusu başımı döndürüyor, gerçekler midemi alt üst ediyordu. "Geçmiş zaman kipi kullanma!" dedi azarlarcasına "İstediğim tek şey benim olmandı. Sadece beni sevmeni istedim." Hıçkırıklarım kulaklarımda acı bir tını bırakırken sıkı tutuşu kaçmamı engelliyordu. Başımı gögsüne koyarak "Sende bir geçmişsin artık..." diyerek kokusunu içime çektim. "Yapma Bahar yapma bunu bize." "Bizim seninle bir yolumuz olamaz. Benim sizin gibi yalancı insanlarla bir geleceğim olamaz. Size güvendim ben." sonlara doğru titreyen sesim acıyla harmanlanmıştı. Bu hikayede bir çıkmazın açılmasını bekledi herkes!

Bir adam iki kişilik... Hem merhem hem yara... Bir kadın kırık,dökük baştan sona yıkım... Ölümün varlığını unutarak yaşadığım gerçeği yüzüme okkalı bir tokat olarak inerken mavinin en güzel tonuna baktım. Az önce benimle alay eden adam şimdi nefes almakta zorluk çekiyordu. Ölüm var bu dünyada diye haykıran benliğim dehşete düşmüştü. Etrafımıza toplanan korumaların bağırışları kulaklarıma uğultu halinde ulaşırken Evrenin hırıltılı nefeslerini çok belirgin bir şekilde duyabiliyordum. "Evren! Evren, lütfen bana bu acıyı yaşatma." dedim kendim bile duyamayacağım bir şekilde. Daha iki saat önce senin gibi bir adama anca nefret beslerim demiştim. Ama şimdi yüreğim yanıyordu. Şimdi titreyen ellerimde seni seviyorum lafını çok gördüğüm adamın kanları vardı. Oysa nefretten daha güçlü bir duygu hissediyordum ona karşı. Sadece kırgın ve kızgın olan yanıma, kibirime uyarak canını yakmak istemiştim. Şimdi ellerimin arasında can çekişen adama karşı hissettiğim en yoğun duygu sevgiden başka birşey olamazdı. "Seni...sev..."dedi sık sık nefesleri arasında. "Yorma kendini. Ne olursun dayan ne olursun beni bırakıp gitme." Sol göğsünden akan koyu kırmızı sıvıyı biraz olsun azaltmak adına korumaların verdiği bez parçasını bastırırken hissettiğim ılık kan ile derin biri nefes aldım. "Seviyorum...kollarında ölmeyi isteyecek...kadar." Onun sözleriyle ölüyorum sandım. İstediği tek şey sevgi olan bir adama karşı taş duvar olan duruşumdan, çürümüş kalbimden utandım. Başka birisinin bana yaşattığı acının bedelini ona ödeten insanlığımdan nefret ettim. Söylediği ve yaptığı bütün kötü şeyler sanki var olmamış gibi hafızamdan silinirken hatırladığım tek şey buz mavisi gülen gözleri ve iki yanağında oluşan gamzeleriydi. Kapak tasarımı @soranoldumubeni tarafından yapılmıştır😍