Altı yaşında iken, elinizdeki su balonunun sönmesi miydi önemsediğiniz, ve ya yeni bisikletinizin büyüklüğü mü? Bunların hepsini teker teker tadarken, bir anda o balon gibi sönmeniz miydi zihninizi yıkımlarla dolduran? Yoksa, kendi içinizde kafes mi kurardınız, onun anahtarını parçalara ayırıp küllerinden koca şehre mi serperdiniz? Bu hikayede, sonuncu şık seçilmişti kesin bir kararla. Zihnin kuytularında bir anahtar kül olmuş, şehre serpilmişti. Anahtar herkeste idi aslında. Fakat kafes, açılmazdı. 25 ocak 2016 saat:19:00 İlk yayınlanma tarihidir. (Şuan da düzenlenme ve tekrar yazılma aşamasındadır.)