Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

"Kadın,adamın saçları arasında can buldu, Adam ise kadının gözyaşlarında boğuldu." Ailesi tarafından küçük yaşta yetimhaneye bırakılan Efdal mücadeleci ruhuyla her zaman hayata karşı mücadele eder.Hiç bir zaman hiçbir şey onu güçsüz düşüremedi taki yeni kız hayatına girene kadar... Yeni kız önceden Efdal'dan nefret eder. Sonra ise Efdal'a çekilmeye başlar.Yeni bir aşkın alevleri kıvılcımlanıyor mu yoksa? 🔺 "Senden nefret ediyorum ama aynı zamanda seni seviyorum." "Sana karşı bende böyle hissediyorum.Bütün devrelerini alt üst ediyorsun. Senden uzaklaşmaya çalışıyorum ama hiç uzaklaşmak istemiyorum, hep yanında olmak istiyorum." ☁Bu hikayenin tüm hakları Efdal'ın umutlarında ve Arminanın aşkında saklıdır.☁

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

Adım LYDIA. Çok şey atlattım, her şey de o kadın yüzündendi. .. Onun yüzünden bu durumdayım... Onun yüzünden psikolojim bozuldu.. Onun yüzünden yaşama hevesim yok oldu. Onun yüzünden hala duraklardayım... Onun yüzünden.. Hepsi onun yüzünden...

*Kapat gözlerini ve bir aşk hayal et. Hiç olmadın mı? Peki o zaman deneme ve hikayemi okumaya başla. *Bu hikayede kendinizi bulacaksınız. *Sevgiyle yoğrulup size gelen mizah-komedi karışımı bir hikaye. Gül; konuşkandır, susmayı pek beceremez, ağzı sussa iç sesi susmaz. Ağaçlar, çiçekler, börtü böcük yani kısacası doğa=Gül anlamına gelir. Aşk konusunda ve erkekler konusunda su katılmamış odundur. Can; doğayı sever çünkü doğa onun hayattan kaçmak için tek kaçış yeridir. Ama ormanda, kulübesinde kendi sessizliğinde rahat bir şekilde yaşarken ortaya çıkan bir diken yüzünden rahatı batmaya başlar. Bakalım bu dikeni kökten kovup eski yanlız ve rahat yaşantısına mı dönecek, yoksa bu dikenle yaşamayı mı öğrenecek.

"Adın ne?" diye sordu "Alex" dedim. "Hayır tam adın ne?" diye sordu ve dudağının bir kısmı alaycı bir şekilde kalktı. Elindeki kitaba baktım ve donakaldım. Hayatım boyunca aradığım kişiyle, bir fanboyla yalnız kalmıştım.

Aşk lazım evet. Yalnızlıktan bunalmak bir yandan acı veriyor. Aşığım fakat yalnızım. Anlarsınız ya. Aşık olmak yetmiyor. Aşk olmalı ortada. Var ya da yok bilinmiyor. Ya sevmiyorsa? Ya da gerçekten sırılsıklam aşıksa? Kimse bilmiyor ne olduğunu, ne yaşadığımızı. O da, ben de... Bunu öğrenmenin bir yolu olmalı. Bu karşımdaki kim? Poyraz mı? Bulut mu? Of nolacak işte yalancının teki! Ama var bir hissim, seviyor gibiyim. Ama kimi? Kafam karışık, fazlasıyla karışık. Bir anda girip dünyamı darmadağın eden, hem sevdiğim hem nefret ettiğim, kelimenin tam anlamıyla nefret ede ede sevdiğim bu adamı anlatacağım. Nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Ama merak ediyorsanız içimden geçenleri, buyurun okuyun. Birlikte öğrenelim kimmiş, kim değilmiş?