Onlar, kendi hallerinde okumaya çalışan kızlardı. Birgün okuldan evlerine döndüklerinde kapılarının önünde yaralı bayılmış bir adam buldular. İnsanlık görevlerini yapıp yardım ettikleri bu adamın hayatlarını baştan sona değiştireceğini bilemezlerdi. Özellikle Canan'ın hayatı alt üst oldu. Hikayem gerçek bir olaydan esinlenerek yazılmıştır. Iyi okumalar:)

Ateş Hancıoğlu ; Gitmek zorunda kalmıştı sevdiği kadından,tanımadığı kızından.. Hayat Hancıoğlu ; Kalmak zorundaydı,sevdiği adamın ardından,onun bıraktığı hediyeyle dimdik ayakta kalmak zorundaydı. Bir adam kendi elleriyle yıktığı aşkın duvarlarını yine kendi elleriyle örebilecek miydi ? Sevdiği kadını aşkına inandırabilecek,onu yeniden kendine ait kılabilecek miydi ? Ya da kadın adamı affedebilecek,onun sinesine başını güvenle yaslayabilecek miydi ? Bu bir ayrılık hikayesi değildir.Kendini affettirme hikayesidir !! Romantizm içinde #56 Tüm hakları saklıdır.Her hangi bir çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır. ! Yayınlanma Tarihi ; 26.12.2016 Kapak Tasarım : @smcelep (Eline, emeğine sağlık 🙏)

Sonsuz aşkın içine hapsolmuş bir adam ve ona delice tapan,onsuz yapamayan bir kadın.Ruhları ne kadar yara alsada birbirlerine hissettikleri aşk kaldıkları yerden devam ediyor. Aşkın gücünü fazlasıyla hissedeceğiniz, yapılacak bir fedakarlığın ölümün kıyısına bir kadını nasıl getirdiğini ve sevdiği kadını kurtarmak için her şeyi yapabilecek bir adamın çaresiz çırpınışlarını okuyacağınız -- MAVİ GÖZLERİNDE KAYBOLDUM-- 2.seri "Aşk'a Veda" karşınızda.Tüm wattpad arkadaşlarıma iyi okumalar diliyorum🙋😊😘😉

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Aşk bazen kapıyı çalar, bazende adeta kırardı.İrem'de de böyle olmuştu.Çok hazırlıksız yakalanmıştı aşka.Hiç beklemiyordu bu ani kalp çarpıntılarını.Ama olmuştu işte.Birden aşık oluvermişti o'na.Hiç tanımadığı ama bir o kadar da güvendiği Berke'ye. Aşk zordur derler.Peki ya karşılıksız aşk?İşte o adamı yakıp kavurur.Bana inanmıyorsanız gidin Yeşim'e sorun.En iyi arkadaşına aşık olup hayatını berbat ettiğinde bunu düşünmüştü:Karşılıksız aşk zor.Hemde çok zor.Aşktan kaçmaya çalışmıştı ama kaçtıkça daha çok içine çekiyordu onu aşk.Bir bataklık gibi. Meral'e gelirsek...Ailesiyle(kısmen annesiyle) sorunlar yaşayan bir genç kız o.Hayatını annesinin onu sevmesi için çalışarak yaşayan Meral annesinin değilde kendinin sorunları olduğunu düşünüyor.Annesinin onu sevmemesinin altında yatan gerçeği öğrenmeye hazır mısınız? Önceden hiç aşık olmamıştı Meral.Fakat aşka inanıyordu.Herkese çok çabuk güveniyor çünkü buna ihtiyacı var.Yani yanında birinin olmasına.''Ona destek çıkacak''birinin olmasına.

Kollarında taşıdı adam kadını, Kadının acıdan yanıyor kolları

-DÜZENLENİYOR- ❄️ Kapak: aslkuday4 Karların erimeye başladığı zamandı. Her bir özel kar tanesi, yine mutluluk getirmişti dünyaya. Ama bu sefer, yalnız dönmüyorlardı yeryüzünden. Güneş sıcağının vurmasıyla birlikte buhar olup giderken, kızın değerli kardeşini de götürmüşlerdi. Ama bir umut vardı değil mi? Mucizevi Kar Taneleri yıllar sonra ona bir hediye bırakır mıydı? Kız buna inanıyordu. Huzur, yeryüzüne yine düşüyordu. Ve bu sefer aldığını telafi edecekti. Sakarlık başa belaydı ve kız fazlasıyla sakardı. ____________________________________________ ❄ "O kartopunu bana atan gerizekalı kim?" diyen sinirli sesle gözlerim kocaman açıldı. Bağırmamıştı ama bu hali ayrı bir ürperti katmıştı. Ve işin kötü yanı ise... Sanırım o kartopunu ben atmıştım." _________________________________________ ❄ "Kayboldum mavi gözlerinde bir ömür boyu olması dileğiyle..." _________________________________________ ❄ "Ben kötü biri değilim Hira. Ama iyi biri de değilim. Siyah değilim, ama beyaz da değilim. Hayır ikisinin ortası gri de değilim ben. Çünkü insanın kendine seçtiği renk hayatıymış. Benim... Benim rengim deniz mavisi. Gözlerinde hayat bulduğum, deniz mavili kız..." _________________________________________ İLK YAYINLANMA TARİHİ: 03.01.2016 - 15.40

Ne ben ayırmıştım gözlerimi ondan. Ne de o. Şu an için aklımdan geçen tek düşünce gözlerine baktığım bu insanın bana ne yaptığıydı. Kendimi bilmesem ona aşık olmaya başladığımı düşünürdüm. Gerçi kendimi biliyordum ama bilmediğim şey aşktı. Olsam da anlamazdım sanırım. Sahi aşık olunca böyle mi hissederdi insan? Böyle işte, soğukta yanıyormuş sıcakta donuyormuş gibi. Eğer gerçekten buysa aşk, ben bu hissi sevmemiştim. Aşk övdükleri kadar güzel bir şeyse benim özgür hissetmem gerekmez miydi? Çünkü ben şu anda tamamen tutsak hissediyordum kendimi. Hayır kesinlikle bu histen nefret etmiştim. |TAMAMLANDI|

01.12.2015 Yankı Sonat, sıradan bir kızdı. Mükemmel değildi, hiçbir zaman olmamıştı. Yankı'ya göre hayat toz pembe bir masal sayılmasa da o hep kalbinin ilkelerine göre hareket etmiş ve sert bir rüzgara kapılmıştı. Belki de sadece böyle olsun istemişti. Çünkü o yalnızdı, daima hor görülmüş ve birileri tarafından kırılmıştı. Yaşama tutunmak için tırnaklarını geçirdiği duygular onu bambaşka limanlara savurduğundaysa Yankı, hayatına dokunan ve gerçeklerini tepetaklak eden biriyle alabora olma riskine rağmen değişmek istemişti. Değişmişti de. O artık eskisi gibi iyi kalpli değildi. Uğruna göze aldığı her şey, sevdiği adamın günahıyla katrana bulanmış ve Yankı'yı siyaha adamıştı. Oysa bilmediği bir şey vardı: Tüm renkler, gökkuşağının karanlık yüzündeydi ve onun siyahı sahteydi. Hayatı gibi. Bora Aren Ateş de kötü bir adam değildi. Esip gürlemeyi, kırıp geçmeyi hiç sevmemişti. O geçmişinden kaçmaya çalışırken kaybolmuştu yalnızca. Gülmek istediğinde ağlatılmış, yaşamak istediği her an biraz daha öldürülmüştü. Zamanla çığlıklarını duyan olmadığını fark ettiğindeyse o da kalbini sağırlaştırmıştı herkese. Çocukken annesinin daima iyi biri olması gerektiği hakkındaki nasihatlerinden başka hiçbir şeyi yoktu belki ama o, tüm yaşadıklarından sonra iyi biri olamayacağına inanmayı seçmişti. İntikam almak istemişti. Kendi kalbine bile kulak tıkayıp almıştı intikamını aslında. Ancak sandığı gibi mutlu olamamıştı. Çünkü o nefretinin ucuyla tutuşturduğu kıza çoktan aşık olmuştu. Bunu anladığındaysa onu çoktan kaybetmişti. * Paletlerdeki tüm renkler siyah artık. Yankı'nın istediği, Bora'nın kirlettiği gibi. Onların artık bir rengi yok. Belki de sonunda renkler bile onları terk etti. O halde, şimdi sıra ölmelerde. * "O ve ben vardık. O gitti. Ve biz yarım kaldık."

"İkimizde biliyoruz ki, er ya da geç benimle evleneceksin. Ve bu zorunluluktan olmayacak!" "Başlangıç: 12 HAZİRAN 2016 Bitiş: 18 EKİM 2019" © Ağa adıyla yayımlanmış ilk ve tek hikayedir! ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 2 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)